۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'فا' به 'فا') |
||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
جولان فكرى و پژوهش بسيار او در جوانب هر مسأله باعث مى شد كه در یک موضوع، نظريات گوناگونى در طول زمان، ارائه نمايد و در مسائل پيچيده فقهى به گرهگشايى بپردازد. با این همه تا مدتهاى طولانى حلقه درس او را شاگردانى اندك تشكيل مى دادند. پس از اينكه ميرزا محمدتقى شيرازى، مرجع تقليد شیعیان مردم را در مسائل احتياطى خويش به وى ارجاع داد، آوازهاش بالا گرفت و روز به روز بر عدد شاگردانش افزوده مى شد، تا جايى كه پس از درگذشت آیتالله سيدمحمد كاظم يزدى (1337 ق) حوزه درسش، پررونقترين مجمع علمى در ميان مجامع علمى آن روزگار گرديد. | جولان فكرى و پژوهش بسيار او در جوانب هر مسأله باعث مى شد كه در یک موضوع، نظريات گوناگونى در طول زمان، ارائه نمايد و در مسائل پيچيده فقهى به گرهگشايى بپردازد. با این همه تا مدتهاى طولانى حلقه درس او را شاگردانى اندك تشكيل مى دادند. پس از اينكه ميرزا محمدتقى شيرازى، مرجع تقليد شیعیان مردم را در مسائل احتياطى خويش به وى ارجاع داد، آوازهاش بالا گرفت و روز به روز بر عدد شاگردانش افزوده مى شد، تا جايى كه پس از درگذشت آیتالله سيدمحمد كاظم يزدى (1337 ق) حوزه درسش، پررونقترين مجمع علمى در ميان مجامع علمى آن روزگار گرديد. | ||
پس از درگذشت آیتالله ميرزا محمدتقى شيرازى (1328 ق) و [[شریعت اصفهانی، فتحالله|آیتالله شريعت اصفهانى]] (1339 ق) سه نفر از علماى بزرگ نجف به عنوان مرجع تقليد مطرح شدند: آیتالله نايينى، آیتالله | پس از درگذشت آیتالله ميرزا محمدتقى شيرازى (1328 ق) و [[شریعت اصفهانی، فتحالله|آیتالله شريعت اصفهانى]] (1339 ق) سه نفر از علماى بزرگ نجف به عنوان مرجع تقليد مطرح شدند: آیتالله نايينى، آیتالله کاشفالغطاء و آیتالله سيدابوالحسن اصفهانى ولى با درگذشت آیتالله کاشفالغطاء در سال 1344ق و درگذشت آیتالله نايينى در سال 1355ق مقام مرجعيت و زعامت دينى شیعیان، در وجود آیتالله اصفهانى متمركز و منحصر گرديد و تا ده سال بعد كه زندگى را وداع كرد در این مقام باقى بود. | ||
==ویژگیهاى اخلاقى== | ==ویژگیهاى اخلاقى== |
ویرایش