پرش به محتوا

تاریخ دخانیه یا تاریخ وقایع تحریم تنباکو: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ه' به 'ه‌ه'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ن' به 'ی‌ن')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ه' به 'ه‌ه')
خط ۲۸: خط ۲۸:
'''تاریخ دخانیه یا تاریخ وقایع تحریم تنباکو'''، نوشته [[اصفهانی کربلائی، حسن|شیخ حسن اصفهانی کربلایی]]، کتابی است به زبان فارسی با موضوع تاریخ ایران و اسلام.
'''تاریخ دخانیه یا تاریخ وقایع تحریم تنباکو'''، نوشته [[اصفهانی کربلائی، حسن|شیخ حسن اصفهانی کربلایی]]، کتابی است به زبان فارسی با موضوع تاریخ ایران و اسلام.


این اثر، روح کلی جنبش تنباکو را نشان می‎دهد... احساس نویسنده، همان احساسی است که در فضای جنبش به وجود آمده، نه احساس مورخی که بعدها، تحت تأثیر نتایج تاریخی آن تحول و تنها با تکیه به اسناد و نوشته‎ها و خاطرات، تاریخ جنبش را نوشته باشد<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص18</ref>.
این اثر، روح کلی جنبش تنباکو را نشان می‎دهد... احساس نویسنده، همان احساسی است که در فضای جنبش به وجود آمده، نه احساس مورخی که بعدها، تحت تأثیر نتایج تاریخی آن تحول و تنها با تکیه به اسناد و نوشته‌ها و خاطرات، تاریخ جنبش را نوشته باشد<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص18</ref>.


[[جعفریان، رسول|رسول جعفریان]]، کتاب را تصحیح کرده و بر آن مقدمه نوشته است.
[[جعفریان، رسول|رسول جعفریان]]، کتاب را تصحیح کرده و بر آن مقدمه نوشته است.
خط ۳۶: خط ۳۶:


==گزارش محتوا‎==
==گزارش محتوا‎==
در تحلیل نویسنده این کتاب، جنبش تنباکو، جنبشی کاملا مخالف با دخالت اجنبیان و در راستای تقویت اسلام بود. ازاین‎رو کتاب، سراسر حاوی مطالب ضد غربی است. در این اثر «شیخ حسن، ابتدا بر نقش جنبش در احیای اسلام در برابر «امواج فتن فرنگستان» سخن به میان آورده و برای شرح و بسط خسارت ناشی از این فتنه‎ها توضیحی در باب آثار مراوده با فرنگستان ارائه می‎دهد. به دنبال آن، تحلیلی از چگونگی پیدایش قشر فرنگی‎مآب بیان می‎دارد... وی سپس از رشد این نگرش در میان فرنگی‎مآبان اشاره کرده و از جمله مهم‎ترین نتیجه آمیزش با مردم فرنگستان را همین می‎داند که «منکرات اسلامیه» اهمیت خود را از دست داده است... [از نظر او] باید از دوستی و موادّه و مراوده با کفار پرهیز کرد...»<ref>مقدمه مصحح، ص20</ref>.
در تحلیل نویسنده این کتاب، جنبش تنباکو، جنبشی کاملا مخالف با دخالت اجنبیان و در راستای تقویت اسلام بود. ازاین‎رو کتاب، سراسر حاوی مطالب ضد غربی است. در این اثر «شیخ حسن، ابتدا بر نقش جنبش در احیای اسلام در برابر «امواج فتن فرنگستان» سخن به میان آورده و برای شرح و بسط خسارت ناشی از این فتنه‌ها توضیحی در باب آثار مراوده با فرنگستان ارائه می‎دهد. به دنبال آن، تحلیلی از چگونگی پیدایش قشر فرنگی‎مآب بیان می‎دارد... وی سپس از رشد این نگرش در میان فرنگی‎مآبان اشاره کرده و از جمله مهم‎ترین نتیجه آمیزش با مردم فرنگستان را همین می‎داند که «منکرات اسلامیه» اهمیت خود را از دست داده است... [از نظر او] باید از دوستی و موادّه و مراوده با کفار پرهیز کرد...»<ref>مقدمه مصحح، ص20</ref>.


«وی سپس از مقاله‎ای یاد می‎کند که در روزنامه اختر چاپ شده و ضمن آن همین اندیشه‎های فرنگی‎مآبی ترویج گشته است. وی متن نامه را آورده و پس از آن به نقد مقاله پرداخته است. عنوان آن مقاله، «لزوم تشکیل انجمن دانش» و هدف اصلی آن حمله به علوم دینی و عالمان بوده است. پرسش آن مقاله این است: چرا علمای ما با این مقدار تحصیل هنوز نتوانسته‎اند «یک آلت جزئی بی‎قابلیت» بسازند»؟<ref>همان، ص21</ref>.
«وی سپس از مقاله‎ای یاد می‎کند که در روزنامه اختر چاپ شده و ضمن آن همین اندیشه‌های فرنگی‎مآبی ترویج گشته است. وی متن نامه را آورده و پس از آن به نقد مقاله پرداخته است. عنوان آن مقاله، «لزوم تشکیل انجمن دانش» و هدف اصلی آن حمله به علوم دینی و عالمان بوده است. پرسش آن مقاله این است: چرا علمای ما با این مقدار تحصیل هنوز نتوانسته‎اند «یک آلت جزئی بی‎قابلیت» بسازند»؟<ref>همان، ص21</ref>.


«پس از نقد آن مقاله، وی شرحی از رواج فرنگی‎مآبی در ایران را به دست می‎دهد... او از این که ایرانیان، اقبال مردم ا‎نگلستان را به‎سوی خود، فوزی عظیم شمرده‎اند و از اینکه چگونه آنها مهام امر لشکری و کشوری خود را به دست آنها سپرده‎اند می‌نالد»<ref>همان، ص22-23</ref>.
«پس از نقد آن مقاله، وی شرحی از رواج فرنگی‎مآبی در ایران را به دست می‎دهد... او از این که ایرانیان، اقبال مردم ا‎نگلستان را به‎سوی خود، فوزی عظیم شمرده‎اند و از اینکه چگونه آنها مهام امر لشکری و کشوری خود را به دست آنها سپرده‎اند می‌نالد»<ref>همان، ص22-23</ref>.
خط ۴۸: خط ۴۸:
«علی‎رغم آنکه شیخ حسن فقیه بوده و ظاهرا به کار تاریخ اشتغالی نداشته، کتابش در تاریخ جنبش، اثری بکر و بدیع بوده و توان گفت که اسلوب نگارش تاریخ را تا حدود زیادی رعایت کرده است. وی در سرگذشت جنبش، بحث را با کلیات شروع کرده، قدم‎به‎قدم وقایع آن را دنبال کرده و تا رسیدن به نتایج قطعی پابه‎پای حوادث، کتاب خود را به پیش برده است. پرداختن وی به نوشتن تاریخ چنین جنبشی، نشانگر جایگاه والایی است که در این جنبش به‎لحاظ دینی و سیاسی در ذهنیت شیخ حسن داشته است. این، در حالی است که جز یکی دو جزوه کوتاه، این کتاب تنها اثر تک‎نگارانه‎ای است که در این‎باره و در همان دوره‎ای که جنبش برپا بوده، به نگارش درآمده است»<ref>همان، ص14</ref>.
«علی‎رغم آنکه شیخ حسن فقیه بوده و ظاهرا به کار تاریخ اشتغالی نداشته، کتابش در تاریخ جنبش، اثری بکر و بدیع بوده و توان گفت که اسلوب نگارش تاریخ را تا حدود زیادی رعایت کرده است. وی در سرگذشت جنبش، بحث را با کلیات شروع کرده، قدم‎به‎قدم وقایع آن را دنبال کرده و تا رسیدن به نتایج قطعی پابه‎پای حوادث، کتاب خود را به پیش برده است. پرداختن وی به نوشتن تاریخ چنین جنبشی، نشانگر جایگاه والایی است که در این جنبش به‎لحاظ دینی و سیاسی در ذهنیت شیخ حسن داشته است. این، در حالی است که جز یکی دو جزوه کوتاه، این کتاب تنها اثر تک‎نگارانه‎ای است که در این‎باره و در همان دوره‎ای که جنبش برپا بوده، به نگارش درآمده است»<ref>همان، ص14</ref>.


«وی در این کتاب، افزون بر نقل وقایع، جهت‎گیری‎های فکری خودش را که برخاسته از متن واقعیات موجود در زمان وی و ارزش‎های حاکم بر آن بوده و به تحولات و رخدادها روح و معنی بخشیده، آورده است. یکی از مهم‎ترین نکات، تحرک مردم و به عبارتی حضور توده‎های مردم در این جنبش بوده که شیخ حسن به‎دقت اهمیت آن را دریافت و همه جا به‎عنوان حرکت عمومی مردم از آن یاد کرده است»<ref>همان، ص14-15</ref>.
«وی در این کتاب، افزون بر نقل وقایع، جهت‎گیری‎های فکری خودش را که برخاسته از متن واقعیات موجود در زمان وی و ارزش‎های حاکم بر آن بوده و به تحولات و رخدادها روح و معنی بخشیده، آورده است. یکی از مهم‎ترین نکات، تحرک مردم و به عبارتی حضور توده‌های مردم در این جنبش بوده که شیخ حسن به‎دقت اهمیت آن را دریافت و همه جا به‎عنوان حرکت عمومی مردم از آن یاد کرده است»<ref>همان، ص14-15</ref>.


«وی مفهوم دقیق ملت را با عنایت به ملت مسلمان ایران که هویت مشترک مذهبی داشته‎اند، اصل قرار داده و همه جا از علما به‎عنوان رؤسای ملت یاد کرده و در برابر آنها، دولت را قرار داده است. در نگاه وی، اعلای کلمه ملت، مساوی و مساوق با اعلای کلمه اسلام است و در مجموع به معنای قوت و قدرت حضور این هویت مشترک مذهبی در میان توده مردم است. این نگرش در واقع، به‎کارگیری دقیق همان مفهوم ملت در قرآن است»<ref>همان، ص15</ref>.
«وی مفهوم دقیق ملت را با عنایت به ملت مسلمان ایران که هویت مشترک مذهبی داشته‎اند، اصل قرار داده و همه جا از علما به‎عنوان رؤسای ملت یاد کرده و در برابر آنها، دولت را قرار داده است. در نگاه وی، اعلای کلمه ملت، مساوی و مساوق با اعلای کلمه اسلام است و در مجموع به معنای قوت و قدرت حضور این هویت مشترک مذهبی در میان توده مردم است. این نگرش در واقع، به‎کارگیری دقیق همان مفهوم ملت در قرآن است»<ref>همان، ص15</ref>.


«شکل نگارش و استفاده از مواد تاریخی در این اثر، در حد خود بسیار جالب و قابل توجه است. بحث، از چگونگی تأثیر فرنگیان بر ایرانیان آغاز شده، خصلت پلید استعمار مورد توجه قرار گرفته و پس از آن از سفر شاه به فرنگ، گرفتن امتیاز، متن امتیازنامه و... و به‎ترتیب تا انتهای وقایع تنباکو به پیش رفته است. وی متن تلگرافات را با دقت ثبت کرده و این به‎تنهایی نشانگر آگاهی کامل وی از اهمیت این تلگرافات به‎عنوان اسناد جنبش می‎باشد. وی همچنین از بسیاری از نامه‎هایی که از شهرهای مختلف نوشته می‎شده - ظاهرا نامه‎های شخصی یا عرض حال به علما - ‎بهره برده و با ثبت این نامه‎ها تا اندازه‎ای وقایع شهرستان‎ها را نیز ثبت کرده است؛ هرچند نسبت به وقایع برخی شهرها اطلاعات اندکی ارائه شده است»<ref>همان</ref>.
«شکل نگارش و استفاده از مواد تاریخی در این اثر، در حد خود بسیار جالب و قابل توجه است. بحث، از چگونگی تأثیر فرنگیان بر ایرانیان آغاز شده، خصلت پلید استعمار مورد توجه قرار گرفته و پس از آن از سفر شاه به فرنگ، گرفتن امتیاز، متن امتیازنامه و... و به‎ترتیب تا انتهای وقایع تنباکو به پیش رفته است. وی متن تلگرافات را با دقت ثبت کرده و این به‎تنهایی نشانگر آگاهی کامل وی از اهمیت این تلگرافات به‎عنوان اسناد جنبش می‎باشد. وی همچنین از بسیاری از نامه‌هایی که از شهرهای مختلف نوشته می‎شده - ظاهرا نامه‌های شخصی یا عرض حال به علما - ‎بهره برده و با ثبت این نامه‌ها تا اندازه‎ای وقایع شهرستان‎ها را نیز ثبت کرده است؛ هرچند نسبت به وقایع برخی شهرها اطلاعات اندکی ارائه شده است»<ref>همان</ref>.


«از مواردی از کتاب وی، چنین برمی‎آید که مؤلف در تهران بوده و طبعا به دلیل آشنایی پیشین با علما، به‎ویژه شیخ فضل‎الله نوری که با وی رفت‎وآمد داشته، علاوه بر آنچه خود مشاهده می‎کرده، متن تلگرافات را از طریق آنان به دست می‎آورده است... وی با عبارت «به وسائطی چند به دست آمد»، به‎طور مبهم درباره نوع دستیابی‌اش به منابع اشاره کرده... طبیعی است که وی تنها با حضور در بیت میرزای شیرازی می‎توانسته... [به این امور] دسترسی داشته باشد»<ref>همان، ص15-16</ref>.
«از مواردی از کتاب وی، چنین برمی‎آید که مؤلف در تهران بوده و طبعا به دلیل آشنایی پیشین با علما، به‎ویژه شیخ فضل‎الله نوری که با وی رفت‎وآمد داشته، علاوه بر آنچه خود مشاهده می‎کرده، متن تلگرافات را از طریق آنان به دست می‎آورده است... وی با عبارت «به وسائطی چند به دست آمد»، به‎طور مبهم درباره نوع دستیابی‌اش به منابع اشاره کرده... طبیعی است که وی تنها با حضور در بیت میرزای شیرازی می‎توانسته... [به این امور] دسترسی داشته باشد»<ref>همان، ص15-16</ref>.
خط ۶۰: خط ۶۰:
«یکی از مهم‎ترین نتایجی که با مطالعه کتاب شیخ حسن به دست می‎آید آن است که کسانی از روحانیت با وجود آنکه در کربلا، نجف و سامرا مشغول تحصیل بوده‎اند دقیقا از مسائل سیاسی و فرهنگی جاری مطلع بوده و در ارتباط دائم با این‎گونه مسائل بوده‎اند»<ref>همان، ص16-17</ref>.
«یکی از مهم‎ترین نتایجی که با مطالعه کتاب شیخ حسن به دست می‎آید آن است که کسانی از روحانیت با وجود آنکه در کربلا، نجف و سامرا مشغول تحصیل بوده‎اند دقیقا از مسائل سیاسی و فرهنگی جاری مطلع بوده و در ارتباط دائم با این‎گونه مسائل بوده‎اند»<ref>همان، ص16-17</ref>.


«کتاب وی در همان سال 1310ق، که هنوز قدرت قاجاریه دست‎نخورده بوده، نوشته شده و او می‎بایست رعایت حال بسیاری از امور را می‎کرده ا‎ست. بااین‎همه خط کتاب دقیقا خط رهبران جنبش بوده و به‎هیچ‎روی تحت تأثیر افراط برخی از گروه‎ها یا تفریط بعضی از جریانات قرار نگرفته است. او خط رهبری جنبش را در سامرا و تهران دنبال کرده و دقیقا از آن به دفاع برخاسته است. از متن کتاب به‎خوبی استفاده می‎شود که وی به‎شدت از افراطی‎ها که سعی می‎کردند نتایجی ورای آنچه مورد نظر رهبران جنبش بوده بگیرند، انتقاد کرده است»<ref>همان، ص17</ref>.
«کتاب وی در همان سال 1310ق، که هنوز قدرت قاجاریه دست‎نخورده بوده، نوشته شده و او می‎بایست رعایت حال بسیاری از امور را می‎کرده ا‎ست. بااین‎همه خط کتاب دقیقا خط رهبران جنبش بوده و به‌هیچ‎روی تحت تأثیر افراط برخی از گروه‌ها یا تفریط بعضی از جریانات قرار نگرفته است. او خط رهبری جنبش را در سامرا و تهران دنبال کرده و دقیقا از آن به دفاع برخاسته است. از متن کتاب به‎خوبی استفاده می‎شود که وی به‎شدت از افراطی‎ها که سعی می‎کردند نتایجی ورای آنچه مورد نظر رهبران جنبش بوده بگیرند، انتقاد کرده است»<ref>همان، ص17</ref>.


«با ملاحظه این نکات می‎توان گفت که اثر شیخ حسن بسیار بدیع بوده و هیچ نگارش دیگری در زمینه این رخداد تاریخی به پایه او نمی‎رسد. جز این کتاب، تنها مشتی اسناد خارجی، خاطرات کوتاه اعتمادالسلطنه، قطعه‎های جسته گریخته ناظم‎الاسلام - که بسیاری از آن برگرفته از کتاب شیخ حسن و البته بدون یاد از منبع بوده - ‎و مطالب مغرضانه یحیی دولت‎آبادی و نیز خاطرات سیاسی امین‎الدوله و برخی اسناد دولتی در دست است که البته باید در تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گیرد. بی‎توجهی به کتاب شیخ حسن در طول هشتاد سال گذشته، نشأت‎گرفته از نگرش ضد فرنگی اوست که به‎هیچ‎روی با اندیشه‎های منورالفکران که در تمام این دوره مسلط بوده و پشتوانه استبداد را هم داشته‎اند، سر سازگاری نداشته است»<ref>همان</ref>.
«با ملاحظه این نکات می‎توان گفت که اثر شیخ حسن بسیار بدیع بوده و هیچ نگارش دیگری در زمینه این رخداد تاریخی به پایه او نمی‎رسد. جز این کتاب، تنها مشتی اسناد خارجی، خاطرات کوتاه اعتمادالسلطنه، قطعه‌های جسته گریخته ناظم‎الاسلام - که بسیاری از آن برگرفته از کتاب شیخ حسن و البته بدون یاد از منبع بوده - ‎و مطالب مغرضانه یحیی دولت‎آبادی و نیز خاطرات سیاسی امین‎الدوله و برخی اسناد دولتی در دست است که البته باید در تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گیرد. بی‎توجهی به کتاب شیخ حسن در طول هشتاد سال گذشته، نشأت‎گرفته از نگرش ضد فرنگی اوست که به‌هیچ‎روی با اندیشه‌های منورالفکران که در تمام این دوره مسلط بوده و پشتوانه استبداد را هم داشته‎اند، سر سازگاری نداشته است»<ref>همان</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش