پرش به محتوا

کلیات دیوان معزی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ی‎ت' به 'ی‌ت'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎س' به 'ی‌س')
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ت' به 'ی‌ت')
خط ۳۶: خط ۳۶:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
محمد بن عبدالملک نیشابوری معروف به امیر معزی نیشابوری، معروف‎ترین شاعر عصر سلاجقه که در دستگاه سلطان ملکشاه و سنجر بن ملکشاه سلجوقی به امیرالشعرایی معروف بوده است و بنا به نوشته استاد همایی «الحق لقبی به مورد و اسمی با مسما داشته؛ چه در عهد سلاجقه کمتر شاعری از حیث فصاحت و جزالت اسلوب و شیرینی سخن، خاصه در تغزل که فن مخصوص اوست به پایه معزی رسید». استاد اقبال آشتیانی در مقدمه دیوان معزی می‎نویسد: «دیوان این شاعر مشتمل‎ بر‎ یک سلسله وقایع‎ بسیار مهم است که یا ضبط آن‎ها از قلم مورخین‎ سلاجقه‎ فوت‎ شده و یا به‎وسیله آن‎ها می‎شود نوشته‎های آن مورخین را تکمیل و تصحیح کرد. تا‎ آنجا‎ که می‎توان دیوان امیر معزی را مکمل‎ تاریخ سلاجقه و معاصرین ایشان دانست»<ref>ر.ک: یلمه‎ها، احمدرضا، ص238</ref>.
محمد بن عبدالملک نیشابوری معروف به امیر معزی نیشابوری، معروف‎ترین شاعر عصر سلاجقه که در دستگاه سلطان ملکشاه و سنجر بن ملکشاه سلجوقی به امیرالشعرایی معروف بوده است و بنا به نوشته استاد همایی «الحق لقبی به مورد و اسمی با مسما داشته؛ چه در عهد سلاجقه کمتر شاعری از حیث فصاحت و جزالت اسلوب و شیرینی سخن، خاصه در تغزل که فن مخصوص اوست به پایه معزی رسید». استاد اقبال آشتیانی در مقدمه دیوان معزی می‎نویسد: «دیوان این شاعر مشتمل‎ بر‎ یک سلسله وقایع‎ بسیار مهم است که یا ضبط آن‎ها از قلم مورخین‎ سلاجقه‎ فوت‎ شده و یا به‎وسیله آن‎ها می‎شود نوشته‎های آن مورخین را تکمیل و تصحیح کرد. تا‎ آنجا‎ که می‌توان دیوان امیر معزی را مکمل‎ تاریخ سلاجقه و معاصرین ایشان دانست»<ref>ر.ک: یلمه‎ها، احمدرضا، ص238</ref>.


شیوه شعر معزی از شاعران متقدم خراسان فرقی محسوس ندارد و در واقع سبک آنان را پیروی کرده است و قصاید او خواه از حیث موضوع و خواه از حیث الفاظ قصاید فرخی و عنصری را به نظم می‎آورد و اغلب شباهت مابین سبک‎ها کاملاً ظاهر می‎شود؛ مانند قصیده‎ای که در مدح عمید الدوله جمشید بن بهمنیار وزیر فارس و اصفهان ساخته و آن قصیده معروف فرخی را با مطلع:
شیوه شعر معزی از شاعران متقدم خراسان فرقی محسوس ندارد و در واقع سبک آنان را پیروی کرده است و قصاید او خواه از حیث موضوع و خواه از حیث الفاظ قصاید فرخی و عنصری را به نظم می‎آورد و اغلب شباهت مابین سبک‎ها کاملاً ظاهر می‎شود؛ مانند قصیده‎ای که در مدح عمید الدوله جمشید بن بهمنیار وزیر فارس و اصفهان ساخته و آن قصیده معروف فرخی را با مطلع:
خط ۴۸: خط ۴۸:
'''چو پیوندد بهم، گویی که در دشتست سیمایی***چو از هم بگسلد، گویی مگر کشتیست در دریا'''<ref>ر.ک: مقدمه، ص13</ref>.
'''چو پیوندد بهم، گویی که در دشتست سیمایی***چو از هم بگسلد، گویی مگر کشتیست در دریا'''<ref>ر.ک: مقدمه، ص13</ref>.


معزی شاعری است قصیده‎سرا و مدیحه‎گو؛ قصیده‎های وی معمولاً مفصل و محکم و صنعت تشبیه و مجاز و استعاره در آن مبذولست<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>. ویژگی‎ عمده‎ شعر‎ معزی سادگی و روانی عبارت است. از طرقی کوششی که او در سرودن‎ غزل‎های نغز کرده‎، تأثیر‎ بسزایی در پیشرفت غزل‎سرایی در آن عصر داشته است. در شعر‎ او‎ تنها‎ به مدح و غزل باز نمی‎خوریم، بلکه گاه هم از وعظ، اندرز، حکمت و توحید اثری می‎یابیم‎<ref>ر.ک: یلمه‎ها، احمدرضا، ص238</ref>. در قصاید معزی ابیات پندآمیز و تشویق و ترغیب شاهان و بزرگان به مردم پروری و دادگستری زیاد می‎توان دید:
معزی شاعری است قصیده‎سرا و مدیحه‎گو؛ قصیده‎های وی معمولاً مفصل و محکم و صنعت تشبیه و مجاز و استعاره در آن مبذولست<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>. ویژگی‎ عمده‎ شعر‎ معزی سادگی و روانی عبارت است. از طرقی کوششی که او در سرودن‎ غزل‎های نغز کرده‎، تأثیر‎ بسزایی در پیشرفت غزل‎سرایی در آن عصر داشته است. در شعر‎ او‎ تنها‎ به مدح و غزل باز نمی‎خوریم، بلکه گاه هم از وعظ، اندرز، حکمت و توحید اثری می‎یابیم‎<ref>ر.ک: یلمه‎ها، احمدرضا، ص238</ref>. در قصاید معزی ابیات پندآمیز و تشویق و ترغیب شاهان و بزرگان به مردم پروری و دادگستری زیاد می‌توان دید:


'''چیست از رحمت و انصاف وز تحقیق نظر***که نکردی تو درین شهر بجای ظعفا'''
'''چیست از رحمت و انصاف وز تحقیق نظر***که نکردی تو درین شهر بجای ظعفا'''
خط ۶۲: خط ۶۲:
'''ربع از دلم پرخون کنم، خاک دمن گلگون کنم***اطلال را جیحون کنم، از آب چشم خویشتن'''<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.
'''ربع از دلم پرخون کنم، خاک دمن گلگون کنم***اطلال را جیحون کنم، از آب چشم خویشتن'''<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.


این چاپ از دیوان‎ که در سال 1362ش توسط ناصر هیّری از سوی نشر مرزبان صورت گرفته‎ بسیار‎ مغلوط و نابسامان و به‎گونه‎ای بازاری صورت‎ گرفته‎ است‎. مصحح‎‎ مشخص‎ نکرده که چه‎ نسخه‎ای‎ از چه قرنی در دست داشته است؛ اما از شواهد به نظر می‎آید که‎ نسخه ایشان‎ بسیار‎ شبیه‎ نسخه استاد اقبال بوده و یا از روی‎ آن‎ نسخه‎ استنساخ‎ شده‎ است‎. متن این دیوان به‎مراتب از متن دیوان تصحیح‎ استاد‎ اقبال، غیر علمی‎تر و نامستندتر است و علاوه بر اینکه هیچ اطلاعی در مورد نسخه اساس یا نسخ بدل مورد استفاده‎ مصحح نداریم و هویت نسخه برای خواننده ناشناخته و مجهول است، اغلاط و تحریفات‎ و تصحیفات‎ فروانی در متن دیوان مشهود است که به تصریح می‎توان اذعان کرد که حتی یک‎ قصیده منقح و بی‎غلط در این دیوان نمی‎توان یافت<ref>ر.ک: یلمه‎ها، احمدرضا، ص 240-239</ref>.
این چاپ از دیوان‎ که در سال 1362ش توسط ناصر هیّری از سوی نشر مرزبان صورت گرفته‎ بسیار‎ مغلوط و نابسامان و به‎گونه‎ای بازاری صورت‎ گرفته‎ است‎. مصحح‎‎ مشخص‎ نکرده که چه‎ نسخه‎ای‎ از چه قرنی در دست داشته است؛ اما از شواهد به نظر می‎آید که‎ نسخه ایشان‎ بسیار‎ شبیه‎ نسخه استاد اقبال بوده و یا از روی‎ آن‎ نسخه‎ استنساخ‎ شده‎ است‎. متن این دیوان به‎مراتب از متن دیوان تصحیح‎ استاد‎ اقبال، غیر علمی‌تر و نامستندتر است و علاوه بر اینکه هیچ اطلاعی در مورد نسخه اساس یا نسخ بدل مورد استفاده‎ مصحح نداریم و هویت نسخه برای خواننده ناشناخته و مجهول است، اغلاط و تحریفات‎ و تصحیفات‎ فروانی در متن دیوان مشهود است که به تصریح می‌توان اذعان کرد که حتی یک‎ قصیده منقح و بی‎غلط در این دیوان نمی‌توان یافت<ref>ر.ک: یلمه‎ها، احمدرضا، ص 240-239</ref>.


دسته‎ای از تحریفات و تصحیفات متن دیوان به‎گونه‎ای است که در بسیاری از ابیات، واژه‎ای در‎ مصاریع‎ اول و دوم مکرر ضبط گردیده است. درحالی‎که اکثر ابیات این شاعر دارای‎ صنعت ترصیع و موازنه بوده و اگر شاعر عبارت و کلامی در‎ مصرع‎‎ ثانی قرینه آن را لحاظ‎ داشته‎، لیکن در چاپ دیوان، این موازنه‎ها رعایت نگردیده و واژه‎های‎ مکرر در مصراع‎های متفاوت مضبوط است. از جمله در بیت 57 چنین تحریف شده است:
دسته‎ای از تحریفات و تصحیفات متن دیوان به‎گونه‎ای است که در بسیاری از ابیات، واژه‎ای در‎ مصاریع‎ اول و دوم مکرر ضبط گردیده است. درحالی‎که اکثر ابیات این شاعر دارای‎ صنعت ترصیع و موازنه بوده و اگر شاعر عبارت و کلامی در‎ مصرع‎‎ ثانی قرینه آن را لحاظ‎ داشته‎، لیکن در چاپ دیوان، این موازنه‎ها رعایت نگردیده و واژه‎های‎ مکرر در مصراع‎های متفاوت مضبوط است. از جمله در بیت 57 چنین تحریف شده است:
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش