کفاش خراسانی، رمضان: تفاوت میان نسخه‌ها

علی باقرزاده متخلص به «بقا» در شرح احوال این شاعر می‎نویسد: «استاد رمضان کفاش خراسانی از شاعران مشهد بوده است، گرچه سواد درستی نداشته‎، ولی شعرش روان و دل‎نشین و سرشار از اصطلاحات مشهدی بوده و گاه [همراه با] انتقادهای اجتماعی» اینک نمونه‎ای از اشعار او:

'''خدای خانه‎ات ای نسیه برخراب کند*** که شد خراب مرا خانه از تو «خانه خراب»'''

درباره مرگ او، سخنان و روایات گوناگونی نقل کرده‎اند که صحیح‎ترین آن را از احمد کمال‎پور، شاعر آزاده خراسانی (متولد 1297ش) نقل کرده‎اند که می‌گفت: «در یکی از روزهای سرد زمستان سال 1314 یا 1315ش خبر دادند که وی بر اثر بخار ذغال فوت کرده است و همت همکاران و همسایگان، جسدش به خاک سپرده شد»<ref>همان، ص14- 15</ref>.

از این شاعر دو کتاب «دعانامه» و «نفرین‎نامه» برجای مانده که در پنجاه سال اخیر مورد استقبال زائران و مجاوران مشهد امام هشتم(ع) قرار گرفته و بارها تجدید چاپ شده است. مجموعه دیگر اشعارش، یا به‎اصطلاح دیوان او، سینه مردم سخن‎شناس خراسانی است که اندکی از آن‎ها در کتاب لطیفه‎ها گردآوری شده و بسیاری هم در معرض زوال است که اگر همتی نشود ملامتی در پی‎‎خواهد داشت<ref>خدیوجم، سید حسین، ص55</ref>.