نظامی، الیاس بن یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

وی با اصول عرفان آشنا بود و عملا نیز به زهد و تصوف می‎پرداخت و پادشاهان نیز رعایت مقام او را می‎کردند و در حضور وی از می‎ و مطرب پرهیز می‎کردند. نظامی از شاعران معاصر خود تنها با خاقانی ارتباط داشت و بعد از فوت آن استاد در مرثیه او گفت:

نظامی به‎غیر از شاعری و سخنوری، در علوم عقلی، به‎ویژه در فلسفه، منطق، ریاضیات و نجوم سرآمد بود. او در علوم نقلی نیز هماننده اخبار، قرآن، فقه و احادیث تبحر و مهارت کامل داشته است. اشعار نظامی در توحید و استدلال بر یگانگی خداوند و رد بر طبیعیون و دهریون می‎باشد که در مثنوی‎های پنج‎گانه او با استدلال‎های گوناگون و تعبیرات مختلف آمده است. قدرت بیان و برهان و وفور و کثرت اطلاع او در این زمینه از شهرت بسیاری برخوردار است. نظامی معتقد بود که بدون فراگرفتن دانش و تنها با تکیه بر فکر و قریحه نمی‎توان به پایگاه بلندی رسید. هرچند که پیوند او با مکتب‎های صوفیان به‎درستی روشن نیست، اما از سخن و شعر او برمی‎آید که انسانی وارسته و به‎دور از وابستگی بوده است. وی به‎ویژه از پیوستن به دربارها و ارباب دولت پرهیز داشته است. نظامی هیچ‎گاه در مدح مبالغه ننمود و برای جلب نظر حکمرانان، شعر نساخت او به‎خصوص در اواخر عمر، گوشه‎گیر و آزاده زیست و گردن در پیشگاه امر فرود نیاورد. نظامی آنچه از قول حکما و فلاسفه یونان، درباره چگونگی آفرینش و نخستین آفریده بیان می‎کند، موافق عقیده و مذهب فلاسفه است؛ ولی آنچه را به‎عنوان گفته و رأی خود اظهار می‎دارد، موافق عقیده حکما و دانشمندان اسلامی است که نخستین آفریده را عقل می‎دانند<ref>ر.ک: همان</ref>.

# تازگی معانی و ابداع ترکیبات تازه که در شعر نظامی به‎وفور یافت می‌شود، کلام وی را گاهی دچار ابهام می‎کند؛ علاوه بر اینها کثرت «لغات عربی» و «اصطلاحات علوم» و «اصول و مبانی فلسفه و معارف اسلامی» سخن این شاعر را دشوار و پیچیده کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.