۶۱٬۱۸۹
ویرایش
مجموعه آثار حکیم جلوه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (جایگزینی متن - '.' به '.') |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
# جسم تعلیمی رساله دیگری است که در آن [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]] به «عرض بودن جسم تعلیمی» رأی داده است. در آغاز رساله پنج قول درباره جسم تعلیمی ذکر می‌کند که چهار قول آن در کتاب اسفار اربعه ملاصدرا ذکر شده است. عبارات آغاز رساله که از طبیعیات اسفار نقل کرده تماماً کلمات ملاصدرا همراه با توضیحی مختصر از اوست، سپس عبارتی از تعلیقات شفای ملاصدرا و آنگاه توضیحی از محقق لاهیجی می‌آورد و به ایراد چند اشکال پرداخته و آن‌ها را پاسخ می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص594</ref>. | # جسم تعلیمی رساله دیگری است که در آن [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]] به «عرض بودن جسم تعلیمی» رأی داده است. در آغاز رساله پنج قول درباره جسم تعلیمی ذکر می‌کند که چهار قول آن در کتاب اسفار اربعه ملاصدرا ذکر شده است. عبارات آغاز رساله که از طبیعیات اسفار نقل کرده تماماً کلمات ملاصدرا همراه با توضیحی مختصر از اوست، سپس عبارتی از تعلیقات شفای ملاصدرا و آنگاه توضیحی از محقق لاهیجی می‌آورد و به ایراد چند اشکال پرداخته و آن‌ها را پاسخ می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص594</ref>. | ||
# «جوهریت صور نوعیه» رساله کوچکی است که جلوه در آن به اثبات جوهر بودن صور نوعیه می‌پردازد و طرح اشکالات مربوط به آن‌ها را پاسخ می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص601</ref>. | # «جوهریت صور نوعیه» رساله کوچکی است که جلوه در آن به اثبات جوهر بودن صور نوعیه می‌پردازد و طرح اشکالات مربوط به آن‌ها را پاسخ می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص601</ref>. | ||
# [[جلوه، ابوالحسن|جلوه]] در رساله «چگونگی انتزاع مفهوم واحد از حقایق متباین» اثبات می‌کند که نمی‌شود مفهوم از حقایقی انتزاع شود که هیچ‌گونه وجه اشتراک ندارند. نگارنده با طرح چند اشکال به‌صورت «ان‌قلت» به پاسخ آن‌ها می‌پردازد و در پایان به تأیید رأی حکمای مشاء نظر می‌دهد و قائل می‌شود که: ممکن است برای حقایق متباین لازم واحدی باشد خارج از حقیقت و ذات و همین عامل اشتراک معنوی آن‌ها بشود مثل مفهوم وجود <ref>ر.ک: همان، ص602-601</ref>. | # [[جلوه، ابوالحسن|جلوه]] در رساله «چگونگی انتزاع مفهوم واحد از حقایق متباین» اثبات می‌کند که نمی‌شود مفهوم از حقایقی انتزاع شود که هیچ‌گونه وجه اشتراک ندارند. نگارنده با طرح چند اشکال به‌صورت «ان‌قلت» به پاسخ آن‌ها می‌پردازد و در پایان به تأیید رأی حکمای مشاء نظر می‌دهد و قائل می‌شود که: ممکن است برای حقایق متباین لازم واحدی باشد خارج از حقیقت و ذات و همین عامل اشتراک معنوی آن‌ها بشود مثل مفهوم وجود<ref>ر.ک: همان، ص602-601</ref>. | ||
# «رساله درباره کلی و اقسام آن» درباره وجود کلی طبیعی است. کاتب آن از شاگردان مرحوم [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]]، سید عباس موسوی شاهرودی است. وی این رساله را در سال 1307ق کتابت کرده است. از قراین و شواهد استفاده می‌شود که این رساله تقریرات درس [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]] است که شاگردش آن را به‌صورت یک رساله تدوین کرده است<ref>ر.ک: همان، ص611</ref>. در این رساله [[جلوه، ابوالحسن|مرحوم جلوه]] تلاش می‌کند مفهوم کلی طبیعی را از دیدگاه صدرالمتألهین تشریح کند و تفاوت معانی کلی طبیعی از نظر او و دیدگاه مشهور مورد بررسی قرار گرفته است<ref>همان، ص612</ref>. | # «رساله درباره کلی و اقسام آن» درباره وجود کلی طبیعی است. کاتب آن از شاگردان مرحوم [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]]، سید عباس موسوی شاهرودی است. وی این رساله را در سال 1307ق کتابت کرده است. از قراین و شواهد استفاده می‌شود که این رساله تقریرات درس [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]] است که شاگردش آن را به‌صورت یک رساله تدوین کرده است<ref>ر.ک: همان، ص611</ref>. در این رساله [[جلوه، ابوالحسن|مرحوم جلوه]] تلاش می‌کند مفهوم کلی طبیعی را از دیدگاه صدرالمتألهین تشریح کند و تفاوت معانی کلی طبیعی از نظر او و دیدگاه مشهور مورد بررسی قرار گرفته است<ref>همان، ص612</ref>. | ||
# «رسالة وجودیة» درباره حقیقت و وحدت سریانی وجود است. کاتب این رساله نیز از شاگردان [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]] بوده و احتمالاً همان سید عباس موسوی شاهرودی است. صاحب رساله ابتدا عباراتی از شرح فصوص الحکم [[جندی، مؤیدالدین محمود|مؤیدالدین جندی]] و قیصری و [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد|علی بن محمد ترکه]] و [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]] و دیگران آورده است. سپس می‌نویسد: «القول بوحدة الوجود بمعنی ان الوجود هو الواجب و بعینه و بذاته یکون ساریاً فی جمیع الموجودات...» با این سخن می‌خواهد وحدت سریانی وجود را مردود اعلام کند و بعد از مطرح کردن چند «ان‌قلت» و پاسخ آن مجدداً به نقل اقوال می‌پردازد و در پایان با ذکر عبارتی از «فتوحات» مطلب را به اتمام می‌رساند. از اینکه در پایان رساله از اقوال آورده شده و نتیجه‌ای گرفته نشده، احتمال داده می‌شود که بخش پایانی کلمات استاد تحریر نشده است گرچه در پایان آن تاریخ اتمام تحریر کتاب نوشته شده است زیرا دلالتی بر تحریر کامل مطالب صاحب سخن نیست<ref>ر.ک: همان، ص625</ref>. | # «رسالة وجودیة» درباره حقیقت و وحدت سریانی وجود است. کاتب این رساله نیز از شاگردان [[جلوه، ابوالحسن|حکیم جلوه]] بوده و احتمالاً همان سید عباس موسوی شاهرودی است. صاحب رساله ابتدا عباراتی از شرح فصوص الحکم [[جندی، مؤیدالدین محمود|مؤیدالدین جندی]] و قیصری و [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد|علی بن محمد ترکه]] و [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]] و دیگران آورده است. سپس می‌نویسد: «القول بوحدة الوجود بمعنی ان الوجود هو الواجب و بعینه و بذاته یکون ساریاً فی جمیع الموجودات...» با این سخن می‌خواهد وحدت سریانی وجود را مردود اعلام کند و بعد از مطرح کردن چند «ان‌قلت» و پاسخ آن مجدداً به نقل اقوال می‌پردازد و در پایان با ذکر عبارتی از «فتوحات» مطلب را به اتمام می‌رساند. از اینکه در پایان رساله از اقوال آورده شده و نتیجه‌ای گرفته نشده، احتمال داده می‌شود که بخش پایانی کلمات استاد تحریر نشده است گرچه در پایان آن تاریخ اتمام تحریر کتاب نوشته شده است زیرا دلالتی بر تحریر کامل مطالب صاحب سخن نیست<ref>ر.ک: همان، ص625</ref>. | ||