۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أدوار الفقه الإمامي: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - 'مي' به 'می') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر = 1424 ق | | سال نشر = 1424 ق | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00803AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| شابک =964-357-072-x | | شابک =964-357-072-x | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
دوره اول، عصر نشاط اجتهاد اسلامى است كه منابع آن قرآن و سنت نبوى است در این دوره صحابه و تابعين بزرگ اولين مجموعه‌هاى فقهى حديثى را از اهل‌بيت فرا گرفتند. | دوره اول، عصر نشاط اجتهاد اسلامى است كه منابع آن قرآن و سنت نبوى است در این دوره صحابه و تابعين بزرگ اولين مجموعه‌هاى فقهى حديثى را از اهل‌بيت فرا گرفتند. | ||
اهل‌بيت طبق آيه اولو الامر و ديگر آيات مرجع امت اسلامى هستند و اطاعت از آنها واجب است. غير از صحائف و رسائل [[امام على(ع)]] | اهل‌بيت طبق آيه اولو الامر و ديگر آيات مرجع امت اسلامى هستند و اطاعت از آنها واجب است. غير از صحائف و رسائل [[امام على(ع)]] شخصيت‌هایى مانند ابورافع صحابى، على بن ابى رافع تابعى و برادرش عبيدالله، ربيعه بن سمیع، عبيدالله بن جعفى، اولين منابع فقهى را از [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] به نسل‌هاى بعدى انتقال دادند. | ||
52 نفر از صحابه و تابعين از امام حسین و 109 شخصيت از امام حسین به روايت احاديث فقهى از آن حضرت پرداختند. | 52 نفر از صحابه و تابعين از امام حسین و 109 شخصيت از امام حسین به روايت احاديث فقهى از آن حضرت پرداختند. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
اين مكاتب در قم، رى، كوفه و مدينه شكل گرفتند و هر كدام مشرب خاصى در تدوین فقه شيعه داشتند. | اين مكاتب در قم، رى، كوفه و مدينه شكل گرفتند و هر كدام مشرب خاصى در تدوین فقه شيعه داشتند. | ||
در مرحله دوم يعنى عصر تبویب اجتهاد و شكل‌گيرى مجامع روايى از عالمان، فقيهان و محدثانى مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]]، محمد بن بابویه قمى، سعد بن عبدالله قمى، ابراهيم ثقفى، حسن بن ابى عقيل، على بن احمد كوفى، على بن بابویه صدوق اول، ابن جنيد، ابوحسين ناشى عياشى، ابن قولویه، صدوق، مفيد، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]]، ابوصلاح حلبى، ابویعلى ديلمى و محمد بن طوسى و آثار، مشايخ و شاگردان آنها نام مى‌برد و ضمن آن به معرفى اصول و مبانى فقهى، آراى خاص و ویژه، مبانى و اصول رجالى و حديثى و تأثيرات هر كدام بر بعدى‌ها مى‌پردازد و مراكز و نهادهاى فقهى ارزش‌مندى كه در شهرهاى مختلف در این دوره كه از 260 تا460 را شامل مى‌شود بررسى كرده و روش‌مندى و تدوین | در مرحله دوم يعنى عصر تبویب اجتهاد و شكل‌گيرى مجامع روايى از عالمان، فقيهان و محدثانى مانند [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]]، محمد بن بابویه قمى، سعد بن عبدالله قمى، ابراهيم ثقفى، حسن بن ابى عقيل، على بن احمد كوفى، على بن بابویه صدوق اول، ابن جنيد، ابوحسين ناشى عياشى، ابن قولویه، صدوق، مفيد، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]]، ابوصلاح حلبى، ابویعلى ديلمى و محمد بن طوسى و آثار، مشايخ و شاگردان آنها نام مى‌برد و ضمن آن به معرفى اصول و مبانى فقهى، آراى خاص و ویژه، مبانى و اصول رجالى و حديثى و تأثيرات هر كدام بر بعدى‌ها مى‌پردازد و مراكز و نهادهاى فقهى ارزش‌مندى كه در شهرهاى مختلف در این دوره كه از 260 تا460 را شامل مى‌شود بررسى كرده و روش‌مندى و تدوین نهایى فقه شيعى را در این دوره مشخص -مى‌سازد. | ||
در مرحله سوم (460 - 600ق) فقهاى بزرگى چون [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] طرابلسى، ابوعلى طوسى، فضل بن حسن طبرسى، [[قطب راوندی، سعید بن هبةالله |قطب راوندى]]، ابو[[الفتوح]] رازى، ابن حمزه، على بن حسن حلبى، [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] حلبى، كيدرى، حمصى، [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] ظهور كردند و با نگارش متون استدلالى فقه شيعه را تكامل بخشيدند اما به دليل فشارهاى سياسى و فتنه‌هاى مخالفان در برخى حوزه‌هاى علمى شيعه ركور و افول اتفاق افتاد. در این دوره به علم اصول و فقه الآيات توجه ویژه‌اى شد. | در مرحله سوم (460 - 600ق) فقهاى بزرگى چون [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] طرابلسى، ابوعلى طوسى، فضل بن حسن طبرسى، [[قطب راوندی، سعید بن هبةالله |قطب راوندى]]، ابو[[الفتوح]] رازى، ابن حمزه، على بن حسن حلبى، [[ابن زهره، حمزه بن علی|ابن زهره]] حلبى، كيدرى، حمصى، [[ابن شهرآشوب، محمد بن علی|ابن شهر آشوب]] ظهور كردند و با نگارش متون استدلالى فقه شيعه را تكامل بخشيدند اما به دليل فشارهاى سياسى و فتنه‌هاى مخالفان در برخى حوزه‌هاى علمى شيعه ركور و افول اتفاق افتاد. در این دوره به علم اصول و فقه الآيات توجه ویژه‌اى شد. | ||