۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
محتواى کتاب، مطالبى است در سرگذشت روزگار كودكى حضرت محمد(ص) و نوجوانى او و آنگاه ازدواج با خديجه، بعثت و آغاز دعوت و رویدادهاى فاصله بعثت تا هجرت، ورود به مدينه، مهاجر و انصار، غزوات و سرايا، دعوت از سران كشورهاى مجاور به پذيرش اسلام و سرانجام حجةالوداع و اطنابى ممل از آغاز بيمارى رسول خدا تا رحلت آن حضرت، آنگاه ايجازى مخل از شكلگيرى سقيفه، خلافت شيخين و عثمان، خلافت [[امام على(ع)|اميرمؤمنان على(ع)]] و در پایان نيز اشارتى به زندگانى يازده امام، از فرزندان مولاى متقيان تا امام زمان(عج). | محتواى کتاب، مطالبى است در سرگذشت روزگار كودكى حضرت محمد(ص) و نوجوانى او و آنگاه ازدواج با خديجه، بعثت و آغاز دعوت و رویدادهاى فاصله بعثت تا هجرت، ورود به مدينه، مهاجر و انصار، غزوات و سرايا، دعوت از سران كشورهاى مجاور به پذيرش اسلام و سرانجام حجةالوداع و اطنابى ممل از آغاز بيمارى رسول خدا تا رحلت آن حضرت، آنگاه ايجازى مخل از شكلگيرى سقيفه، خلافت شيخين و عثمان، خلافت [[امام على(ع)|اميرمؤمنان على(ع)]] و در پایان نيز اشارتى به زندگانى يازده امام، از فرزندان مولاى متقيان تا امام زمان(عج). | ||
از مضمون روايات و اشاره به یکایک رویدادها چنين برمىآيد كه نویسنده از آثار اسلاف در اين باب نیک آگاهى داشته است. آثار احمدى نوشتهاى است مربوط به سدههاى اخير و آغاز دوران رونق و قدرت تشيع در سرزمينهاى شرقى | از مضمون روايات و اشاره به یکایک رویدادها چنين برمىآيد كه نویسنده از آثار اسلاف در اين باب نیک آگاهى داشته است. آثار احمدى نوشتهاى است مربوط به سدههاى اخير و آغاز دوران رونق و قدرت تشيع در سرزمينهاى شرقى ایران؛ ازاينرو، تضادها و دوگانهگویىهاى موجود در آن نه نماينده تسامح مذهبى مورخان سدههاى نخستين اسلام است و نه سازگار با جانبگيرىهاى فرقهاى رايج از روزگار صفویان تا زمان ما. به اين دليل، در تصویر چهره صحابه و تابعين و ترسيم موضعگيرىهاى درست يا نادرست آنان، دادوستدهاى امتيازى او با شيوه تاريخنگارى و امانتدارى خصوصا از نوع روايى آن سازگار نمىنمايد. | ||
مؤلف جز در مواردى اندك، در استناد به واقدى و راویانى مبهم چون ابوالقاسم.<ref>ص555</ref>، يا ابن مزاحم.<ref>ص558</ref>، چنانكه خود يادآور شده و مصحح محترم نيز به آن اشاره كرده است، بيشترين بهره را از کتاب روضة الأحباب جمالالدين عطاءالله دشتكى شيرازى، گرفته است.<ref>ص10</ref>؛ علاوه بر اين، در چندين جا از «سير» كمالالدين حسین خوارزمى.<ref>ص83، 94، 213، 271، 309</ref>بهعنوان مأخذ مورد استفاده خود ياد كرده است كه مصحح در فهرست کتابهاى وارده در متن.<ref>ص589</ref>به توضيح آن پرداخته و در فهرستها و تذكرهها نيز از سيرهنویسى به اين نام ذكرى نيامده است و فقط از نام حسین خوارزمى، ملقب به كمالالدين مقتول (840ق) مشخص است كه شارح قصيده برده و مثنوى مولوى به فارسی بوده است. | مؤلف جز در مواردى اندك، در استناد به واقدى و راویانى مبهم چون ابوالقاسم.<ref>ص555</ref>، يا ابن مزاحم.<ref>ص558</ref>، چنانكه خود يادآور شده و مصحح محترم نيز به آن اشاره كرده است، بيشترين بهره را از کتاب روضة الأحباب جمالالدين عطاءالله دشتكى شيرازى، گرفته است.<ref>ص10</ref>؛ علاوه بر اين، در چندين جا از «سير» كمالالدين حسین خوارزمى.<ref>ص83، 94، 213، 271، 309</ref>بهعنوان مأخذ مورد استفاده خود ياد كرده است كه مصحح در فهرست کتابهاى وارده در متن.<ref>ص589</ref>به توضيح آن پرداخته و در فهرستها و تذكرهها نيز از سيرهنویسى به اين نام ذكرى نيامده است و فقط از نام حسین خوارزمى، ملقب به كمالالدين مقتول (840ق) مشخص است كه شارح قصيده برده و مثنوى مولوى به فارسی بوده است. |
ویرایش