رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها: تفاوت میان نسخه‌ها

در بخش دوم این داستان، شاگرد (قهرمان داستان) از استاد می‌خواهد که‌ اسم‌ اعظم را به او بیاموزد. حکیم‌ موافقت‌ می‌کند و نخست پیر «هجایی بس عجب» یا بنا به قول سید حسین نصر «اسرار علم جفر» را به او می‌آموزد که علم باطنی به معانی حروف و کلمات‌ از طریق رمز و تمثیل‌ عددی آنهاست. سپس می‌گوید: خدا کلماتی مانند فرشتگان را آفرید و کلمه اعلی را آفرید که بسیار برتر از فرشتگان است؛ همان‌طور که نور خورشید از ستارگان برتر است. انسان نیز خود کلمه‌ای‌ از‌ خداوند و آوازی از جبرئیل است. بال‌های جبرئیل بر فراز آسمان‌ها و زمین گسترده است. این جهان سایه‌ها یا مغرب، چیزی جز سایه بال چپ جبرئیل نیست؛ همان‌گونه که جهان انوار ملکوتی یا‌ مشرق، انعکاسی‌ از بال‌ راست اوست. به این ترتیب، همه موجودات این جهان از آواز پر جبرئیل به وجود آمده است. با کلمه‌ و با آواز پر این فرشته مقرب است که انسان پیدا‌ شده‌ و با کلمه - یعنی با اسم الهی - است که وی کمال می‌یابد و به حالت اصلی و اصل خویش می‌رسد<ref>ر.ک: مهربان، صدیقه، ص15</ref>

==وضعیت کتاب==