۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
}} | }} | ||
'''الآلوسى و التشيع'''، به زبان عربى، تأليف | '''الآلوسى و التشيع'''، به زبان عربى، تأليف سيدامير محمد قزوينى، فرزند علامه [[موسوی کاظمی قزوینی، محمد|سيدمحمد مهدى كاظمى قزوينى]]، در ردّ و پاسخ به کتاب «المنحة الآلهية»، تأليف [[آلوسی، محمود بن عبدالله|سيدمحمود شكرى آلوسى]] است. آلوسى، در اين کتاب، شيعه را فرقهاى ساختگى معرفى كرده كه عقايد آنان برگرفته از معارف اهلبيت(ع) نمىباشد. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
«تحفه اثنا عشريه» كه درونمايه خود را وامدار «الصواعق الموبقة» بود و در حقيقت تقريرى نو و ترجمهاى به زبان فارسى از کتاب مزبور به شمار مىرفت، در دوازده باب، عقايد و معارف شيعى را در زمينههاى مختلف مورد نقد غير علمى قرار داد و باعث جريحهدار شدن احساسات شيعيان گشت. | «تحفه اثنا عشريه» كه درونمايه خود را وامدار «الصواعق الموبقة» بود و در حقيقت تقريرى نو و ترجمهاى به زبان فارسى از کتاب مزبور به شمار مىرفت، در دوازده باب، عقايد و معارف شيعى را در زمينههاى مختلف مورد نقد غير علمى قرار داد و باعث جريحهدار شدن احساسات شيعيان گشت. | ||
در پاسخ به اين کتاب- كه به زبان فارسى نوشته شده بود- انديشمندان فراوانى به دفاع از عقايد حقه اماميه برخاستند و کتابهاى زيادى به تأليف درآمد كه شاخصترين و ممتازترين آنها، کتاب «عبقات الأنوار»، نوشته | در پاسخ به اين کتاب- كه به زبان فارسى نوشته شده بود- انديشمندان فراوانى به دفاع از عقايد حقه اماميه برخاستند و کتابهاى زيادى به تأليف درآمد كه شاخصترين و ممتازترين آنها، کتاب «عبقات الأنوار»، نوشته سيد[[کنتوری، میرحامدحسین|مير حامد حسين هندى]] است كه در جواب باب هفتم تحفه- كه در باب امامت نگاشته شده است- مىباشد. | ||
البته از آنجا كه اين کتاب، نيز به زبان فارسى نوشته شده بود، نمىتوانست مورد استفاده بيشتر مسلمانان كه عربزبان بودند، قرار گيرد و لازم بود تا جهت ترجمه آن به زبان عربى، اقدام گردد، ولى قبل از اينكه چنين عملى صورت گيرد، متن «تحفه»، توسط شخصى به نام غلام محمد بن محيىالدين بن عمر اسلمى، در سال 1227ق، به عربى ترجمه شد و سپس در سال 1301ق، توسط «[[آلوسی، محمود بن عبدالله| | البته از آنجا كه اين کتاب، نيز به زبان فارسى نوشته شده بود، نمىتوانست مورد استفاده بيشتر مسلمانان كه عربزبان بودند، قرار گيرد و لازم بود تا جهت ترجمه آن به زبان عربى، اقدام گردد، ولى قبل از اينكه چنين عملى صورت گيرد، متن «تحفه»، توسط شخصى به نام غلام محمد بن محيىالدين بن عمر اسلمى، در سال 1227ق، به عربى ترجمه شد و سپس در سال 1301ق، توسط «[[آلوسی، محمود بن عبدالله|سيدمحمود شكرى آلوسى]]»، در کتابى به نام «المنحة الآلهية» تلخيص گرديد. وى كه خود را منتسب به أهل البيت(ع) و از سلاله سادات و محبّ آنان مىداند، شيعه را فرقهاى ساختگى معرفى كرده كه عقايد آنان برگرفته از اهلبيت(ع) نمىباشد. او، برای اثبات اين نظريه خود، به جاى مراجعه به منابع و كتب علمى شيعه، به كلام مخالفين شيعه استناد و استدلال مىكند كه البته استدلالات وى، خالى از افتراء و تهمت و گاهى سبّ و دشنام نيست؛ در حالى كه اين مسير و چنين روش بحثى، مناسب يك عالم محقق و اهل قلم و انديشه نمىباشد. | ||
در جواب اين کتاب، چندين تن از علماى شيعه، به تأليف کتاب و مقاله مبادرت ورزيدند كه از جمله مىتوان به «بيان تصحيف المنحة الالهية عن النفثة الشيطانية»، تأليف شيخ مهدى خالصى كاظمى و همچنين «نقض المنحة الآلوسية»، به قلم محمد بن طاهر الفضلى السماوى و «ميزان الحق لاختيار المذهب الأحق»، به قلم شيخ باقر بن شيخ حسن بن شيخ اسد الله تسترى اشاره كرد. | در جواب اين کتاب، چندين تن از علماى شيعه، به تأليف کتاب و مقاله مبادرت ورزيدند كه از جمله مىتوان به «بيان تصحيف المنحة الالهية عن النفثة الشيطانية»، تأليف شيخ مهدى خالصى كاظمى و همچنين «نقض المنحة الآلوسية»، به قلم محمد بن طاهر الفضلى السماوى و «ميزان الحق لاختيار المذهب الأحق»، به قلم شيخ باقر بن شيخ حسن بن شيخ اسد الله تسترى اشاره كرد. | ||
در تداوم اين حركت، عالم بزرگوار، | در تداوم اين حركت، عالم بزرگوار، سيدامير محمد، فرزند [[موسوی کاظمی قزوینی، محمد|سيدمحمد مهدى كاظمى قزوينى]] با اطلاع از انتشار اين کتاب در قاهره و پس از مطالعه آن، تصميم به نوشتن کتابى در جواب آن مىگيرد و با تأسى از روش علماى شيعه، افترائات و تهمتهاى وى را با منطق محكم و دلايل قوى پاسخ مىگويد. تأليف اين کتاب، در سال 1385ق، به پایان رسيده است. | ||
تمهيد کتاب، در ضمن چند مبحث مطرح شده است: | تمهيد کتاب، در ضمن چند مبحث مطرح شده است: |
ویرایش