۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
#:- «رمى جمرات»: در اين مكان، آدم شيطان را كه در پىِ وى مىرفت، با افكندن سنگريزه از خود راند. حاجيان به پيروى از آن حضرت، به هريك از نمادهاى سهگانه شيطان، هفت سنگ پرتاب مىكنند. | #:- «رمى جمرات»: در اين مكان، آدم شيطان را كه در پىِ وى مىرفت، با افكندن سنگريزه از خود راند. حاجيان به پيروى از آن حضرت، به هريك از نمادهاى سهگانه شيطان، هفت سنگ پرتاب مىكنند. | ||
#:- «قربانى»: زنده نگه داشتن روح ايثار ابراهيم و تسليم اسماعيل در برابر فرمان الهى است. | #:- «قربانى»: زنده نگه داشتن روح ايثار ابراهيم و تسليم اسماعيل در برابر فرمان الهى است. | ||
#:- «تراشيدن يا كوتاه كردن موى سر»: | #:- «تراشيدن يا كوتاه كردن موى سر»: پایان احرام حاجى است. | ||
#:- مسجد «خيف»: يكى از مساجد مهم، منا است. پيامبر خدا در اين مسجد بسيار نماز گزارده و در روايت آمده است كه هفتاد نفر از پيامبران در آن نماز خواندهاند. همچنين مسجد «بيعت» به ياد پيمان عقبه ميان پيامبر(ص) و مردم يثرب در اينجا قرار دارد.<ref>ر.ک: همان، ص55-56</ref> | #:- مسجد «خيف»: يكى از مساجد مهم، منا است. پيامبر خدا در اين مسجد بسيار نماز گزارده و در روايت آمده است كه هفتاد نفر از پيامبران در آن نماز خواندهاند. همچنين مسجد «بيعت» به ياد پيمان عقبه ميان پيامبر(ص) و مردم يثرب در اينجا قرار دارد.<ref>ر.ک: همان، ص55-56</ref> | ||
#:احرام، همگام با سپيدجامگان: احرام، لباس بندگى و نمادى از پاكى جان و روشنايى دل است. احرام، تمرين فرمانبردارى از حق و حركت در مسير خداست. در «ميقات» احرام مىبنديم و در آنجا تولدى ديگر مىيابيم. لباسهاى دنيا را درمىآوريم و تصميم مىگيريم «لباس گناه» را هم از خویشتن دور كنيم. «غسل» مىكنيم، خویشتن را از گناهان مىشویيم تا با طهارت قلب و روح و جسم، لباس احرام بپوشيم؛ لباسى سفيد، پاك و حلال، لباس اطاعت از پروردگار! لباس احرام، شبيه «كفن» است و حضور در ميقات، همانند حضور در برابر محضر ربوبى در روز قيامت است. آماده تكبيرة الإحرام مىشویم؛ چون احرام همانند تكبيرة الإحرام در نماز است. نمازگزار بايد خود را از همه چيز رها كند و تنها متوجه خدا شود و آنچه را بر او حرام است، مرتكب نشود.<ref>ر.ک: همان، ص81-82</ref> | #:احرام، همگام با سپيدجامگان: احرام، لباس بندگى و نمادى از پاكى جان و روشنايى دل است. احرام، تمرين فرمانبردارى از حق و حركت در مسير خداست. در «ميقات» احرام مىبنديم و در آنجا تولدى ديگر مىيابيم. لباسهاى دنيا را درمىآوريم و تصميم مىگيريم «لباس گناه» را هم از خویشتن دور كنيم. «غسل» مىكنيم، خویشتن را از گناهان مىشویيم تا با طهارت قلب و روح و جسم، لباس احرام بپوشيم؛ لباسى سفيد، پاك و حلال، لباس اطاعت از پروردگار! لباس احرام، شبيه «كفن» است و حضور در ميقات، همانند حضور در برابر محضر ربوبى در روز قيامت است. آماده تكبيرة الإحرام مىشویم؛ چون احرام همانند تكبيرة الإحرام در نماز است. نمازگزار بايد خود را از همه چيز رها كند و تنها متوجه خدا شود و آنچه را بر او حرام است، مرتكب نشود.<ref>ر.ک: همان، ص81-82</ref> |
ویرایش