پرش به محتوا

دیوان الهی قمشه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳۷: خط ۱۳۷:
حافظ در مطلع غزل، عشق را دردآور دانسته و الهی، عشق‎ را‎ دارای شهد می‎داند، نه درد:
حافظ در مطلع غزل، عشق را دردآور دانسته و الهی، عشق‎ را‎ دارای شهد می‎داند، نه درد:


'''درد‎ عشقی چشیده‎ام که‎ مپرس           ‎ زهر هجری چشیده‎ام که‎ مپرس'''.
{{شعر}}
{{ب|''درد‎ عشقی چشیده‎ام که‎ مپرس ''|2='' زهر هجری چشیده‎ام که‎ مپرس''}}
{{پایان شعر}}


و الهی که گویا با این نظر موافق نیست، می‎گوید‎:
و الهی که گویا با این نظر موافق نیست، می‎گوید‎:


'''شهد عشقی چشیده‎ام که‎ مپرس           ‎ وصف‎ یاری شنیده‎ام‎ که‎ مپرس'''.
{{شعر}}
{{ب|''شهد عشقی چشیده‎ام که‎ مپرس ''|2=''وصف‎ یاری شنیده‎ام‎ که‎ مپرس''}}
{{پایان شعر}}


اختلاف نظر حافظ و الهی در این غزل به همین جا ختم نمی‎شود؛ زیرا‎ حافظ‎ خود را غریب راه عشقی می‎داند‎ که‎ در این‎ وادی‎ به‎ مقامی رسیده است:
اختلاف نظر حافظ و الهی در این غزل به همین جا ختم نمی‎شود؛ زیرا‎ حافظ‎ خود را غریب راه عشقی می‎داند‎ که‎ در این‎ وادی‎ به‎ مقامی رسیده است:


'''همچو‎ حافظ غریب در ره عشق         به مقامی رسیده‎ام که مپرس'''.
{{شعر}}
{{ب|''همچو‎ حافظ غریب در ره عشق''|2=''به مقامی رسیده‎ام که مپرس''}}
{{پایان شعر}}
 


اما الهی خود را‎ نه‎ غریب، بلکه رفیق راه عشق معرفی‎ می‎کند:
اما الهی خود را‎ نه‎ غریب، بلکه رفیق راه عشق معرفی‎ می‎کند:


'''با الهی‎ رفیق‎ وادی‎ عشق       به دیاری‎ رسیده‎‎ام که مپرس'''.
{{شعر}}
{{ب|''با الهی‎ رفیق‎ وادی‎ عشق''|2='' به دیاری‎ رسیده‎‎ام که مپرس''}}
{{پایان شعر}}


و اما نمونه‎ای از مشابهت اوزانی اشعار الهی با مولوی:
و اما نمونه‎ای از مشابهت اوزانی اشعار الهی با مولوی:
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش