۱۰۶٬۳۳۳
ویرایش
الفواتح الإلهية و المفاتح الغيبية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '.↵↵↵رده:کتاب‌شناسی' به '. ==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} رده:کتاب‌شناسی'
جز (جایگزینی متن - ' {{جعبه اطلاعات کتاب' به '{{جعبه اطلاعات کتاب') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.↵↵↵رده:کتاب‌شناسی' به '. ==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} رده:کتاب‌شناسی') |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR02041J1.jpg | | تصویر =NUR02041J1.jpg | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر =التفسیر الصوفی الکامل للقرآن الکریم | | عنوان‌های دیگر =التفسیر الصوفی الکامل للقرآن الکریم | ||
التفسیر الصوفی الکامل للقرآن الکریم المسمی الفواتح الإلهیة و المفاتح الغیبیة: الموضحة للکلم | التفسیر الصوفی الکامل للقرآن الکریم المسمی الفواتح الإلهیة و المفاتح الغیبیة: الموضحة للکلم القرآنية و الحکم الفرقانیة | ||
الموضحة للکلم | الموضحة للکلم القرآنية و الحکم الفرقانیة | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[شیخ علوان، نعمةالله بن محمود]] ( | [[شیخ علوان، نعمةالله بن محمود]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 100 /ش9ف9 | | کد کنگره =BP 100 /ش9ف9 | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۰: | ||
| سال نشر = 1999 م | | سال نشر = 1999 م | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02041AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =2 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =02041 | |||
| کتابخوان همراه نور =02041 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الفواتح الإلهية و المفاتح الغيبية'''، به زبان عربى، اثر [[شیخ علوان، نعمةالله بن محمود|نعمة الله بن محمود نخجوانى]]، تفسيرى است عرفانى از قرآن كريم. | |||
'''الفواتح | |||
اين كتاب، در واقع تأويلات عارفانه نخجوانى، از آيات قرآنى است كه موقوف به حال و تجربه شخصى وى مى‌باشد. | اين كتاب، در واقع تأويلات عارفانه نخجوانى، از آيات قرآنى است كه موقوف به حال و تجربه شخصى وى مى‌باشد. | ||
== ساختار == | ==ساختار== | ||
كتاب، در دو جلد تنظيم شده است. جلد اول، از آغاز قرآن تا پایان سوره مؤمنون و جلد دوم، از آغاز سوره نور تا پایان قرآن را در بر دارد. | |||
كتاب، در | كتاب، متكفل بيان تفسير قرآن به‌صورت موجز و به روش مزجى و به سبک اشاره‌اى و عرفانى، همراه با فصاحت در بيان و روانى در تعبير است. | ||
روش كلى نخجوانى به اين ترتيب است كه در ابتداى هر سوره، مقدمه‌اى را درباره مسائل عرفانى مربوط به آن بيان داشته است. وى، از بسم الله آغاز مى‌كند و در هر سوره به تناسب سياق و مطالب آن، تفسيرى متفاوت از بسم الله ارائه مى‌دهد و معتقد است كه هر سوره قرآنى، آغاز و پایانى مخصوص به خود دارد؛ بدين جهت، بسم الله آن با ديگر سوره‌ها متفاوت است. | |||
پس از آن، به تفسير و توضيح مختصرى از جزءبه‌جزء مقاطع آيه طبق روش خود، مى‌پردازد. اين توضيحات، در بسيارى از موارد، تأويلات عارفانه ايشان از آيات است و اصلا اشاره‌اى به لغت، قرائت، اعراب، اسباب نزول و شكل ظاهرى آيه و هم‌چنين روايات و مأثورات و امورى كه اغلب تفاسير معمولا به آنها مى‌پردازند، ندارد. در پایان سوره‌ها نيز از مطالب گفته شده، بيانى اجمالى ارائه مى‌دهد كه همان خاتمه عرفانى آن است. | |||
پس از آن، به تفسير و توضيح مختصرى از جزءبه‌جزء مقاطع آيه طبق روش خود، مى‌پردازد. اين توضيحات، در بسيارى از موارد، تأويلات عارفانه ايشان از آيات است و اصلا اشاره‌اى به لغت، قرائت، اعراب، اسباب نزول و شكل ظاهرى آيه و هم‌چنين روايات و مأثورات و امورى كه اغلب تفاسير معمولا به آنها مى‌پردازند، ندارد. در | |||
بر اين مبنا، تفسير ايشان متضمن اصطلاحات صوفيه و مشرب اهل معرفت به بيانى رمزى بوده و بر مبناى قواعد اهل كشف و ذوق، بيان مختصرى از آيات را ارائه مى‌دهد؛ ازاين‌جهت، اثرى از مباحث فقهى، لغوى، قرائتى و مأثورات اسرائيلية در آن ديده نمى‌شود. | بر اين مبنا، تفسير ايشان متضمن اصطلاحات صوفيه و مشرب اهل معرفت به بيانى رمزى بوده و بر مبناى قواعد اهل كشف و ذوق، بيان مختصرى از آيات را ارائه مى‌دهد؛ ازاين‌جهت، اثرى از مباحث فقهى، لغوى، قرائتى و مأثورات اسرائيلية در آن ديده نمى‌شود. | ||
| خط ۵۰: | خط ۴۶: | ||
در مباحث عقيدتى، ديدگاه اهل معرفت را بدون نقد و استدلال، بيان مى‌دارد. | در مباحث عقيدتى، ديدگاه اهل معرفت را بدون نقد و استدلال، بيان مى‌دارد. | ||
== گزارش محتوا == | ==گزارش محتوا== | ||
نخجوانى قبل از آغاز تفسير به بيان امور مهمى از مسائل عرفانى و فروع آن مى‌پردازد كه مهم‌ترين آنها از اين قرارند: | نخجوانى قبل از آغاز تفسير به بيان امور مهمى از مسائل عرفانى و فروع آن مى‌پردازد كه مهم‌ترين آنها از اين قرارند: | ||
| خط ۷۱: | خط ۶۵: | ||
#جامعيت انسان كامل و قرآن. | #جامعيت انسان كامل و قرآن. | ||
رويكرد مفسر نسبت به | رويكرد مفسر نسبت به اهل‌بيت(ع)، رويكردى معتدل از يك عالم اهل سنت محسوب مى‌گردد؛ از تعصب كور برخى عالمان اهل سنت كه حاضر نيستند هيچ آيه‌اى را به اهل‌بيت(ع) نسبت دهند (نه در مقام شأن نزول و نه در مقام تطبيق و ذكر مصداق) اثرى در اين تفسير مشاهده نمى‌شود، بلكه جانب انصاف را رعايت كرده؛ از جمله، ذيل آيه 55 سوره مائده، در صفحه 197، جلد 1 مى‌نويسد: «نزلت في على كرم الله وجهه حين سأله سائل...» و ذيل آيه 61 سوره آل عمران (آيه مباهله) در جلد 1، صفحه 112، تصريح به نام مبارک [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، حسنين(ع) و فاطمه(س) دارد و نيز در آيه 33 سوره احزاب، در جلد 2، صفحه 155، عصمت را براى اهل‌بيت بيان مى‌دارد و نام [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، حسنين(ع) و فاطمه(س) را ذكر مى‌كند و بالاتر از اين در تفسير آيه 8 سوره دهر، جلد 2، صفحه 469، شأن نزول آيه را كه نذر [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و فاطمه زهرا(س) در بيمارى حسنين(ع) بوده، با اجلال و اكرام و صلوات و سلام، عنوان مى‌دارد. | ||
نخجوانى، به مصادرى كه در تفسير از آنها بهره برده است، اشاره‌اى ندارد؛ شايد بتوان گفت علت آن، اين است كه اين تفسير، تأويلات و واردات قلبيه ايشان است؛ | نخجوانى، به مصادرى كه در تفسير از آنها بهره برده است، اشاره‌اى ندارد؛ شايد بتوان گفت علت آن، اين است كه اين تفسير، تأويلات و واردات قلبيه ايشان است؛ بنابراین، از مصدر خاصى استفاده مستقيم ننموده است، ليكن از لحاظ روش ارجاع مطالب و موضوعات قرآنى به مباحث عرفانى و بيان تأويلات، از [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] متأثر بوده است. در جلد اول، صفحه 87 نيز از بايزيد بسطامى و [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] مطلبى نقل مى‌نمايد. ايشان از آن دسته عرفايى است كه قائل به تأويلات عرفانى بوده و خود نيز از اين‌گونه تأويلات داشته است. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
تفسير حاضر، در سال 1326ق، توسط چاپ‌خانه عثمانيه از طرف دار الخلافة العلمية الاسلامىة در استانبول، در 2 جلد، به قطع رحلى چاپ و منتشر گرديد. تصحيح و مقابله با نسخه‌هاى موجود در كتاب‌خانه‌هاى آن زمان، توسط دانشمندان و فضلاى آن ديار، از قبيل احمد مختاربيك، حافظ محمد افندى، اسماعيل صاحب، احمد رفعت، محمد خيرى و محمد كامل انجام گرفته است كه در خاتمه تفسير (انتهاى جلد دوم)، از آن سخن به ميان آمده است. | |||
تفسير حاضر، در سال 1326ق، توسط چاپ‌خانه عثمانيه از طرف دار الخلافة العلمية | |||
نسخه حاضر، چاپ قاهره، است و توسط دار ركابى للنشر، در سال 1999م، / 1420ق، به قطع رحلى، در دو جلد از روى همان نسخه چاپى به طبع رسيده است. پاورقى‌ها، به توضيح و تأييد پاره‌اى از مطالب و مبهمات كتاب اختصاص يافته است. | نسخه حاضر، چاپ قاهره، است و توسط دار ركابى للنشر، در سال 1999م، / 1420ق، به قطع رحلى، در دو جلد از روى همان نسخه چاپى به طبع رسيده است. پاورقى‌ها، به توضيح و تأييد پاره‌اى از مطالب و مبهمات كتاب اختصاص يافته است. | ||
== منابع مقاله == | ==منابع مقاله== | ||
#مقدمه مؤلف و مجلدات تفسير؛ | |||
#المفسرون حياتهم و منهجهم، سيد [[ایازی، سید محمدعلی|محمدعلى ايازى]]، صفحه 563. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||