۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
قصه حی بن یقظان و قصه سلامان و ابسال: تفاوت میان نسخهها
قصه حی بن یقظان و قصه سلامان و ابسال (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۵۲
، ۲۴ دسامبر ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'اسطورهها' به 'اسطورهها'
جز (جایگزینی متن - 'ابو على' به 'ابوعلى') |
جز (جایگزینی متن - 'اسطورهها' به 'اسطورهها') |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
محقق سپس در بخش سوم کتاب از روى ترجمه مرحوم فروزانفر از رساله حى بن یقظان ابن طفیل، که آن را به «زنده بیدار» ترجمه کرده، خلاصه قصّه و نظریات او را از سرآغاز رساله، نقل کرده و آنگاه به تفسیر و تأویل و ذکر آراء و عقاید مختلف درباره این اثر پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص51</ref>. | محقق سپس در بخش سوم کتاب از روى ترجمه مرحوم فروزانفر از رساله حى بن یقظان ابن طفیل، که آن را به «زنده بیدار» ترجمه کرده، خلاصه قصّه و نظریات او را از سرآغاز رساله، نقل کرده و آنگاه به تفسیر و تأویل و ذکر آراء و عقاید مختلف درباره این اثر پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص51</ref>. | ||
وی معتقد است که اجزای قصه حىّ بن یقظان ابن طفیل و بخشهاى مختلف آن از داستانهاى قرآن کریم و قصص انبیا مایه گرفته و همانندى بسیار به روایات اسلامى و نیز به | وی معتقد است که اجزای قصه حىّ بن یقظان ابن طفیل و بخشهاى مختلف آن از داستانهاى قرآن کریم و قصص انبیا مایه گرفته و همانندى بسیار به روایات اسلامى و نیز به اسطورههاى ایرانى دارد و عقاید فلاسفه اسلام و عرفان اسلامى را درهم آمیخته است<ref>ر.ک: همان، ص77</ref>. | ||
در بخش چهارم کتاب، قصه سلامان و ابسال مورد بررسی قرار گرفته است. سلامان و ابسال یک قصّه رمزى و تمثیلى فلسفى و عرفانى است که ریشه یونانى دارد و بعضى همانندى براى آن از داستانهاى قبایل عرب نیز نقل کردهاند که به آن اشاره خواهیم کرد. این قصه را نخستین بار حنین بن اسحاق، حکیم و طبیب و مترجم معروف (متوفى به سال 260 یا 363ق) از یونانى به عربى ترجمه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص117</ref>. | در بخش چهارم کتاب، قصه سلامان و ابسال مورد بررسی قرار گرفته است. سلامان و ابسال یک قصّه رمزى و تمثیلى فلسفى و عرفانى است که ریشه یونانى دارد و بعضى همانندى براى آن از داستانهاى قبایل عرب نیز نقل کردهاند که به آن اشاره خواهیم کرد. این قصه را نخستین بار حنین بن اسحاق، حکیم و طبیب و مترجم معروف (متوفى به سال 260 یا 363ق) از یونانى به عربى ترجمه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص117</ref>. | ||