پرش به محتوا

زمزم یاد؛ اشعار مسابقه بزرگ شعر حج: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۱۴: خط ۱۱۴:
{{ب|''قصه مظلومى‌اش را با تو گفت آن شب كه داشت''|2=''در گلو، بُغضِ غريب ماتم زهرا بقيع''}}
{{ب|''قصه مظلومى‌اش را با تو گفت آن شب كه داشت''|2=''در گلو، بُغضِ غريب ماتم زهرا بقيع''}}
{{ب|''در هجوم تيرگى‌ها، در شب سرد سكوت''|2=''حسرتى مى‌بُرد خورشيد جهان‌آرا بقيع''}}
{{ب|''در هجوم تيرگى‌ها، در شب سرد سكوت''|2=''حسرتى مى‌بُرد خورشيد جهان‌آرا بقيع''}}
{{ب|''         ''|2=''           ''}}
{{ب|''اى مزار هرچه خورشيد از ديار روشنى''|2=''اى شكوه نور در آئينه غبرا بقيع''}}
{{ب|''         ''|2=''           ''}}
{{ب|''كاش چشمى بود و اشكى، اشتياق مويه‌اى''|2=''با تو مى‌مانديم تا موعود تا فردا بقيع''}}
{{ب|''         ''|2=''           ''}}
{{ب|''اى بهشت آرزو، گم‌كرده دل‌هاى پاك''|2=''اى زيارتگاه يك عالم دل شيدا بقيع''}}
{{ب|''         ''|2=''           ''}}
{{ب|''سيل اشك عاشقان بگذار تا دريا شود''|2=''چشمه‌اى از چشم جان بى‌دلان بگشا بقيع''}}
{{ب|''         ''|2=''           ''}}
{{ب|''دارم اميد آنكه در محشر پناهم مى‌دهد''|2=''سايه ديوار اين «آشفته»حالى‌ها بقيع''}}
{{ب|''        ''|2=''          ''}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
اى مزار هرچه خورشيد از ديار روشنى !! اى شكوه نور در آئينه غبرا بقيع
كاش چشمى بود و اشكى، اشتياق مويه‌اى !! با تو مى‌مانديم تا موعود تا فردا بقيع
اى بهشت آرزو، گم‌كرده دل‌هاى پاك !! اى زيارتگاه يك عالم دل شيدا بقيع
سيل اشك عاشقان بگذار تا دريا شود !! چشمه‌اى از چشم جان بى‌دلان بگشا بقيع
دارم اميد آنكه در محشر پناهم مى‌دهد !! سايه ديوار اين «آشفته»حالى‌ها بقيع
(همان، ص29).
(همان، ص29).


6. شعر آقاى هادى سلطانى شيرازى تحت عنوان «احرام عشق»:
6. شعر آقاى هادى سلطانى شيرازى تحت عنوان «احرام عشق»:


 
{{شعر}}
اى مروه و صفاى دلم روى و موى تو !! زمزم مدام تشنه جام سبوى تو  
{{ب|''اى مروه و صفاى دلم روى و موى تو''|2=''زمزم مدام تشنه جام سبوى تو''}}
 
{{ب|''خال لبت چو ركن حَجَر مبدأ و ختام''|2=''باشد طواف دل ز ازل گِردِ روى تو''}}
خال لبت چو ركن حَجَر مبدأ و ختام !! باشد طواف دل ز ازل گِردِ روى تو  
{{ب|''روى مطاف و كعبه و سعى و صفا تويى''|2=''جان مى‌رسد به معرفت از گفتگوى تو''}}
 
{{ب|''هر عارفى كه جامه احرام عشق بست''|2=''دائم به دور خانه كند جستجوى تو''}}
روى مطاف و كعبه و سعى و صفا تويى !! جان مى‌رسد به معرفت از گفتگوى تو  
{{ب|''آن كس كه راهى عرفات وجود توست''|2=''بايد كه خويش ذبح كند پيش روى تو''}}
 
{{ب|''آنگه رسد به مشعر جانان و بگذرد''|2=''و اندر مناى عشق زند بر عدوى تو''}}
هر عارفى كه جامه احرام عشق بست !! دائم به دور خانه كند جستجوى تو  
{{ب|''منت خداى را كه ز يُمن عطاى او''|2=''باشد نواى من همه در هاى و هوى تو''}}
 
{{ب|''هادى مقيم شو تو در اين كوى كز وفا''|2=''آن گل‌عذار در بگشايد به روى تو''}}
آن كس كه راهى عرفات وجود توست !! بايد كه خويش ذبح كند پيش روى تو  
{{پایان شعر}}
 
آنگه رسد به مشعر جانان و بگذرد !! و اندر مناى عشق زند بر عدوى تو  
 
منت خداى را كه ز يُمن عطاى او !! باشد نواى من همه در هاى و هوى تو  
 
هادى مقيم شو تو در اين كوى كز وفا !! آن گل‌عذار در بگشايد به روى تو  
(همان، ص95).
(همان، ص95).


۰

ویرایش