اللمع في التصوف: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب، به زبان عربى و تأليف [[ابونصر سراج، عبدالله بن علی|ابونصر، عبدالله بن على سراج طوسى]] است. زمان تأليف كتاب، مشخص نيست، اما بنا بر احتمال يكى از پژوهش‌گران، بين سال‌هاى 340 تا 360ق، بوده است....<ref>سراج طوسى، ص 34 مقدمه مترجم</ref>

كتاب، در موضوع احوال و مقامات و منازل سير و سلوك است و در واقع يك دوره كامل عرفان عملى را در بر مى‌گيرد و به پرسش‌هاى گوناگون درباره سنن و آداب تصوف و آموزه‌ها و سخنان جنجالى و شطحيات صوفيان، پاسخ مى‌دهد. گستردگى اين موضوعات، به حدى است كه مى‌توان «اللمع» را دايرةالمعارف دانش و اخلاق و عقايد صوفيانه تا قرن چهارم دانست....<ref>همو، ص 35 مقدمه مترجم</ref>

گويند سراج، با تأليف «اللمع»، براى نخستين بار علم تصوف را تدوين كرد....<ref>سجادى، ص 78</ref>

كتاب اللمع، در زمانى نوشته شد كه فشارها و مشكلات بسيارى براى صوفيه پديد آمده و حتى برخى از صوفيان، مانند [[حلاج، حسین بن منصور|حسين بن منصور حلاج]] در سال 309ق، محاكمه و اعدام شده بودند. اين وضعيت، نويسندگان صوفى را واداشت كه از عقايد و اعمال خود دفاع كنند. از سوى ديگر، انحرافات اعتقادى و اباحى‌گرى عملى برخى از مدعيان تصوف، دفاع‌پذير نبود و عارفان و صوفيان در صدد برآمدند كه حساب خود را از آنان جدا سازند.....<ref>جمعى از مؤلفان، ص 25</ref>؛ به همين جهت، ابونصر سراج در «اللمع» سعى بليغى كرد تا بين شريعت و طريقت، صلح و سازش برقرار سازد و با تفسير و تحليل دينى، انديشه‌ها و رفتارهاى متصوفه را پذيرفتنى و معقول و آنان را پيرو سيره و سنت رسول اكرم(ص) معرفى كند و لذا سرتاسر اين اثر، مستند به آيات قرآن كريم و احاديث است؛ به‌طورى كه شايد مجموع آيات مكرر استفاده شده در متن كتاب، به اندازه مجموع آيات قرآن باشد.....<ref>سراج طوسى، ص 37 مقدمه مترجم</ref>

اين اثر اصيل و معتبر عرفانى....<ref>مطهرى، خدمات متقابل اسلام و ايران، ص 560 و همو، كليات علوم اسلامى (2)، ص 110</ref>كه بسيار مفيد و جالب....<ref>زرين‌كوب، ص 131</ref>و منسجم و منظم....<ref>دهباشى و ميرباقرى‌فرد، ص 122</ref>است، به چهارده بخش اصلى تحت عنوان «كتاب» تقسيم شده و هر كتاب، حاوى چند باب است و در مجموع، شامل 162 باب مى‌شود.

#احوال و مقامات(شامل نوزده باب): به نظر مى‌رسد كه «اللمع»، قديمى‌ترين اثرى است كه منازل عرفانى را در هفت مقام(توبه، ورع، زهد، فقر، صبر، توكل و رضا) و ده حال(مراقبه، قرب، محبت، خوف، رجا، شوق، انس، اطمينان، مشاهده و يقين) بيان و به‌صورت منظم طبقه‌بندى كرده است....<ref>انصارى، ص 129 مقدمه مصحح</ref>

«اللمع»، به لحاظ قدمت تأليف، به‌ويژه در زبان عربى، جامعيت مطالب، نثر متين و سنجيده، رعايت اعتدال، تلفيق بين استدلال و استنباط، كوشش براى مطابقت طريقت با شريعت و استناد و استدلال به قرآن و حديث و اصالت انديشه‌ها و نقل قول‌ها، جزو تأثيرگذارترين ميراث علمى صوفيانه از زمان انتشار تا كنون است.....<ref>همو، ص 31 - 38 مقدمه مترجم</ref>

تأثير لفظى و معنوى كتاب بر ادبيات عرفانى زبان فارسى و آثارى مانند«كشف المحجوب» هجويرى و «بوستان» و «گلستان» سعدى و... بس عميق و گسترده است. غزالى يكى از مهم‌ترين جلوه‌گاه‌هاى اين أثرگذارى است، زيرا بسيارى از منابع انديشه‌هايش را از كتاب «اللمع» برگرفته و سخت تحت تأثير اوست....<ref>همو، ص 39 - 43، مقدمه مترجم</ref>