۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تفسیر عاملی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'عبدالرزاق كاشانى' به 'عبدالرزاق كاشانى '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'عبدالرزاق كاشانى' به 'عبدالرزاق كاشانى ') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
به هر حال گرچه اين ترجمه، پاياپاى و اصطلاحا تحت اللفظى نيست، اما ترتيب كلمات قرآنى را رعايت كرده و گاهى براى روشن كردن بيشتر مفهوم آيه داخل پرانتز، توضيحاتى را مى‌افزايد و رابطۀ جمله قبل و بعد و خطاب آيه را مشخص مى‌كند. بدين جهت درباره اين ترجمه مى‌توان گفت: ترجمه‌اى است وفادار به متن، منضبط، مفهوم و روشن كه بايسته است به عنوان ترجمه‌اى مستقل، ارزيابى شود و به طور جداگانه چاپ گردد. | به هر حال گرچه اين ترجمه، پاياپاى و اصطلاحا تحت اللفظى نيست، اما ترتيب كلمات قرآنى را رعايت كرده و گاهى براى روشن كردن بيشتر مفهوم آيه داخل پرانتز، توضيحاتى را مى‌افزايد و رابطۀ جمله قبل و بعد و خطاب آيه را مشخص مى‌كند. بدين جهت درباره اين ترجمه مى‌توان گفت: ترجمه‌اى است وفادار به متن، منضبط، مفهوم و روشن كه بايسته است به عنوان ترجمه‌اى مستقل، ارزيابى شود و به طور جداگانه چاپ گردد. | ||
از ديگر ويژگى‌هاى تفسير عاملى، بهره گيرى گسترده اين كتاب از تفاسير شيعه و سنى، تفاسير قديم و جديد با سبك‌هاى گوناگون تفسيرى و تأويلى است. عاملى پس از توضيحات كلى و ترجمه، عنوانى دارد به نام: سخن مفسرين، در اين قسمت به مناسبت اهميت و يا حساسيت موضوع، از تفاسيرى چون جامع البيان طبرى، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]]، روض الجنان [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازى]]، كشّاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، تفسير كبير فخر رازى (مفاتيح الغيب)، روح البيان برسوى، روح المعانى [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]]، المنار عبده و حتى تفاسير عرفانى چون صفى عليشاه (منظومۀ تفسير)، تأويلات ملا عبدالرزاق كاشانى (معروف به تفسير [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) و حسينى كاشفى استفاده مى‌كند و نظرات تفسيرى مفسرينى چون سيد احمدخان هندى را با تأييد نقل كرده است. روش او در نقل اقوال چنين است كه اگر در جايى خود مستقلا مطلبى را در ذيل بيان كرد، نشان مى‌دهد نظر خاصى دارد وگرنه نظرات مفسرين را پذيرفته است. در ضمن بيان مطالب و براى جذابيت بخشيدن به سخن، گاه اشعارى را از شعراى نامدار فارسى زبان به ويژه از مثنوى مولوى و سعدى و حافظ نقل مى‌كند و از آنها استفاده تربيتى و نتيجه گيرى هدايتى مى‌كند. | از ديگر ويژگى‌هاى تفسير عاملى، بهره گيرى گسترده اين كتاب از تفاسير شيعه و سنى، تفاسير قديم و جديد با سبك‌هاى گوناگون تفسيرى و تأويلى است. عاملى پس از توضيحات كلى و ترجمه، عنوانى دارد به نام: سخن مفسرين، در اين قسمت به مناسبت اهميت و يا حساسيت موضوع، از تفاسيرى چون جامع البيان طبرى، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسى]]، روض الجنان [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|ابوالفتوح رازى]]، كشّاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]]، تفسير كبير فخر رازى (مفاتيح الغيب)، روح البيان برسوى، روح المعانى [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسى]]، المنار عبده و حتى تفاسير عرفانى چون صفى عليشاه (منظومۀ تفسير)، تأويلات ملا [[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق كاشانى]] (معروف به تفسير [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) و حسينى كاشفى استفاده مى‌كند و نظرات تفسيرى مفسرينى چون سيد احمدخان هندى را با تأييد نقل كرده است. روش او در نقل اقوال چنين است كه اگر در جايى خود مستقلا مطلبى را در ذيل بيان كرد، نشان مى‌دهد نظر خاصى دارد وگرنه نظرات مفسرين را پذيرفته است. در ضمن بيان مطالب و براى جذابيت بخشيدن به سخن، گاه اشعارى را از شعراى نامدار فارسى زبان به ويژه از مثنوى مولوى و سعدى و حافظ نقل مى‌كند و از آنها استفاده تربيتى و نتيجه گيرى هدايتى مى‌كند. | ||
در استخراج پيام قرآن به سراغ روايات اهل بيت عصمت رفته و از تفاسير مأثور شيعه به ويژه على بن ابراهيم قمى در جاى جاى تفسير نقل مى‌كند و از آنها سود مى‌جويد. همچنين نظرات علمى و بيان اهل سياست و حقوق را به ميان مى‌كشد و موضوعات مختلف اجتماعى را تحليل مى‌كند. به عنوان مثال در ذيل آيۀ: ''' «لا يتخذ المؤمنون الكافرين اولياء من دون المؤمنين» ''' (آل عمران، 28) پس از نقل اقوال مفسرين دربارۀ دوست نگرفتن از كفار در ذيل عنوان: سخن ما، مى‌نويسد: اين آيه براى جلوگيرى از دوستى مردم ناموافق است تا از اعمال غرض و سوء استفاده آنها جلوگيرى شود. و چنين توضيح مى‌دهد كه در آن روز كه اين آيه نازل شد، معلوم بود كه مختصر رابطه با مخالفين اسلام مضرّ به اسلام و مسلمين بود. به زيان اجتماع و سياست و مخالفت دين بود و لذا حرام شد، اما اين سئوال مطرح است كه آيا امروز اين دستور به معناى عمومى و كلى براى مسلمين مى‌تواند باشد تا هيچ مسلمانى نتواند با كافر دوستى برقرار كند، يا منظور آن دوستى با كافرانى است كه موجب تقويت آنها و ضعف مسلمين شود؟ ايشان پاسخ مى‌دهد: از كلمه ''' «من دون المؤمنين» ''' اين معنا استفاده مى‌شود كه دوستى افراد بايد به گونه‌اى باشد كه جهت سياسى نداشته باشد و از حدود متعارف تجاوز نكند وگرنه دوستى يك دانشجوى مسلمان با دانشجوى غير مسلمان يا تاجر مسلمان با تاجر غير مسلمان مفاد آيه نيست. دوستى‌هايى حرام است كه موجب زيان مادى و معنوى به مسلمانان باشد همچنان كه هم اكنون در بسيارى از كشورهاى اسلامى، بر سر مسلمانان به بار آورده است. | در استخراج پيام قرآن به سراغ روايات اهل بيت عصمت رفته و از تفاسير مأثور شيعه به ويژه على بن ابراهيم قمى در جاى جاى تفسير نقل مى‌كند و از آنها سود مى‌جويد. همچنين نظرات علمى و بيان اهل سياست و حقوق را به ميان مى‌كشد و موضوعات مختلف اجتماعى را تحليل مى‌كند. به عنوان مثال در ذيل آيۀ: ''' «لا يتخذ المؤمنون الكافرين اولياء من دون المؤمنين» ''' (آل عمران، 28) پس از نقل اقوال مفسرين دربارۀ دوست نگرفتن از كفار در ذيل عنوان: سخن ما، مى‌نويسد: اين آيه براى جلوگيرى از دوستى مردم ناموافق است تا از اعمال غرض و سوء استفاده آنها جلوگيرى شود. و چنين توضيح مى‌دهد كه در آن روز كه اين آيه نازل شد، معلوم بود كه مختصر رابطه با مخالفين اسلام مضرّ به اسلام و مسلمين بود. به زيان اجتماع و سياست و مخالفت دين بود و لذا حرام شد، اما اين سئوال مطرح است كه آيا امروز اين دستور به معناى عمومى و كلى براى مسلمين مى‌تواند باشد تا هيچ مسلمانى نتواند با كافر دوستى برقرار كند، يا منظور آن دوستى با كافرانى است كه موجب تقويت آنها و ضعف مسلمين شود؟ ايشان پاسخ مى‌دهد: از كلمه ''' «من دون المؤمنين» ''' اين معنا استفاده مى‌شود كه دوستى افراد بايد به گونه‌اى باشد كه جهت سياسى نداشته باشد و از حدود متعارف تجاوز نكند وگرنه دوستى يك دانشجوى مسلمان با دانشجوى غير مسلمان يا تاجر مسلمان با تاجر غير مسلمان مفاد آيه نيست. دوستى‌هايى حرام است كه موجب زيان مادى و معنوى به مسلمانان باشد همچنان كه هم اكنون در بسيارى از كشورهاى اسلامى، بر سر مسلمانان به بار آورده است. | ||