ترجمه قرآن (مکارم): تفاوت میان نسخه‌ها

وى همچنين ترجمه خود را از نوع ترجمه به زبان روزمره توده مردم مى‌داند و مى‌نويسد به همين دليل در بسيارى از موارد، الفاظ عربى كه آميخته با زبان فارسى شده و جزئى از آن گرديده و كاملاً مأنوس است به‌جاى واژه‌هاى فارسى سره نامأنوس نشسته است؛ زيرا هدف، لسان قوم بوده است كه قرآن بر آن تأكيد دارد نه لسان ادباى قوم و مقصود اصل هماهنگى است نه ارائه يك معناى اديبانه <ref>رضى بهابادى، بى‌بى سادات، ص 27</ref>.

د) اشكالات لغوى و صرفى <ref>كريمى‌نيا، مرتضى، ص 142</ref>.

اگرچه اين ترجمه از بسيارى از ترجمه‌ها يك سر و گردن بالاتر است، اما نبايد از اين نكته غفلت نمود كه همواره هر ترجمه‌اى از برخى نقاط ضعف برخوردار است؛ به‌عنوان نمونه جواد آسه در مقاله‌اى، ترجمه فعل‌هاى «كاد / يكاد» را در ترجمه‌هاى قرآن مورد بررسى قرار داده و در انتهاى مقاله چنين نتيجه گرفته است: «برخى ديگر از مترجمان از معادل رسا و دقيقى استفاده نكرده‌اند، همانند: مكارم، گرمارودى و استادولى» <ref>آسه، جواد، ص 80</ref>.

در مجموع امتياز اين ترجمه، دقت و روانى جمله‌ها و آشكار بودن مفهوم و معنى آيات است. ترجمه به‌گونه‌اى است كه در هر موردى نياز به توضيح بوده، توضيح ميان دو پرانتز آمده و متن از آن جدا شده است. در حقيقت اين ترجمه، چنان‌كه در مقدمه آن آمده، ترجمه محتوا به محتواست نه ترجمه آزاد كه ساختار جمله‌هاى آن از آيات بيگانه باشد و نه ترجمه تحت‌اللفظى كه درك معنى را براى خواننده مشكل كند <ref>پيام قرآن، ص 72</ref>.