۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بزرگداشت اولیای خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
شناخت اولياى خدا و دوست داشتن آنها آثار تربيتى فراوانى دارد و جهت ايجاد ارتباط نزديك‌تر و پيوند محكم‌تر با بندگان صالح خدا، پيش از هر چيز بايد محبت آنها در دل انسان جاى گيرد؛ به‌گونه‌اى كه با محبت آنها زندگى كند و با محبت آنها بميرد و از آنجا كه محبت يك امر قلبى و باطنى است و هيچ‌گونه نشانى در ظاهر ندارد، براى اظهار و اعلام آن مى‌بايد از راه‌هاى خاصى كه ميان عقلا مرسوم است وارد شد؛ مگر اينكه موردى از سوى شرع مقدس ممنوع شده باشد. كارهايى از قبيل تبرّك‌جويى و توسل و استشفاع و استمداد و زيارت قبور و يادآورى اولياى خدا، همه نمودهايى از محبت و علاقه قلبى به آنهاست <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/11 ر.ك: همان، ص11]</ref>. | شناخت اولياى خدا و دوست داشتن آنها آثار تربيتى فراوانى دارد و جهت ايجاد ارتباط نزديك‌تر و پيوند محكم‌تر با بندگان صالح خدا، پيش از هر چيز بايد محبت آنها در دل انسان جاى گيرد؛ به‌گونه‌اى كه با محبت آنها زندگى كند و با محبت آنها بميرد و از آنجا كه محبت يك امر قلبى و باطنى است و هيچ‌گونه نشانى در ظاهر ندارد، براى اظهار و اعلام آن مى‌بايد از راه‌هاى خاصى كه ميان عقلا مرسوم است وارد شد؛ مگر اينكه موردى از سوى شرع مقدس ممنوع شده باشد. كارهايى از قبيل تبرّك‌جويى و توسل و استشفاع و استمداد و زيارت قبور و يادآورى اولياى خدا، همه نمودهايى از محبت و علاقه قلبى به آنهاست <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/11 ر.ك: همان، ص11]</ref>. | ||
نويسنده در اين اثر، با استفاده از كتاب و سنت و با استناد به سخنان خدا و رسول(ص) و سيره صحابه و تابعين، مشروع و مطلوب بودن اين‌گونه كارها را به اثبات رسانيده و نشان داده است كه اين كارها هدفى جز اظهار دوستى با كسانى كه خداوند دوستى آنها را لازم كرده است، ندارد. وى معتقد است هر مسلمان آزاده‌اى كه به شبهات و سخن‌پراكنى‌هاى بيهوده توجه نكند و تنها كتاب خدا و سنت پيامبر (ص) را پيش روى خود قرار بدهد، به‌روشنى حقيقت را درك خواهد كرد و خواهد ديد كه سخنان گروه اندكى كه بزرگداشت اولياى خدا را شرك مى‌دانند، چقدر سست و بى‌پايه و مغاير با كتاب و سنت و سيره سلف صالح است <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/12 همان' ص12]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/13 13]</ref>. | نويسنده در اين اثر، با استفاده از كتاب و سنت و با استناد به سخنان خدا و رسول(ص) و سيره صحابه و تابعين، مشروع و مطلوب بودن اين‌گونه كارها را به اثبات رسانيده و نشان داده است كه اين كارها هدفى جز اظهار دوستى با كسانى كه خداوند دوستى آنها را لازم كرده است، ندارد. وى معتقد است هر مسلمان آزاده‌اى كه به شبهات و سخن‌پراكنى‌هاى بيهوده توجه نكند و تنها كتاب خدا و سنت پيامبر(ص) را پيش روى خود قرار بدهد، به‌روشنى حقيقت را درك خواهد كرد و خواهد ديد كه سخنان گروه اندكى كه بزرگداشت اولياى خدا را شرك مى‌دانند، چقدر سست و بى‌پايه و مغاير با كتاب و سنت و سيره سلف صالح است <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/12 همان' ص12]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/13 13]</ref>. | ||
در اولين عنوان، به اين سؤال پاسخ داده شده است كه اولياى خدا، چه كسانى هستند و بدين منظور، با استفاده از آيات قرآن، به بيان ويژگى‌ها و خصوصيات اولياى الهى پرداخته شده است. برخى از خصوصيات به قرار زير مى‌باشد: | در اولين عنوان، به اين سؤال پاسخ داده شده است كه اولياى خدا، چه كسانى هستند و بدين منظور، با استفاده از آيات قرآن، به بيان ويژگى‌ها و خصوصيات اولياى الهى پرداخته شده است. برخى از خصوصيات به قرار زير مى‌باشد: | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
وى معتقد است زيارت قبور اولياى خدا، پرده‌هاى غفلت را كنار مى‌زند و به انسان فرصت مى‌دهد كه درباره مرگ و عالم آخرت بينديشد و روز قيامت را به ياد آورد. يادآورى عالم آخرت و روز جزا در تقويت ايمان و عمل به دستورات الهى و دورى از گناهان، انگيزه‌اى بسيار نيرومند است و انبيا و اوليا هميشه با ياد آخرت زندگى مى‌كردند <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/55 همان]</ref>. | وى معتقد است زيارت قبور اولياى خدا، پرده‌هاى غفلت را كنار مى‌زند و به انسان فرصت مى‌دهد كه درباره مرگ و عالم آخرت بينديشد و روز قيامت را به ياد آورد. يادآورى عالم آخرت و روز جزا در تقويت ايمان و عمل به دستورات الهى و دورى از گناهان، انگيزه‌اى بسيار نيرومند است و انبيا و اوليا هميشه با ياد آخرت زندگى مى‌كردند <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/55 همان]</ref>. | ||
تعمير قبور اولياى خدا، مسئله‌اى است كه در عنوان پنجم، بدان پرداخته شده است. نويسنده، معتقد است بزرگداشت اولياى خدا، در حقيقت ارج نهادن به ايمان و تقوا و ارزش‌هاى معنوى و ترويج آن اوصافى است كه در اولياى خدا وجود دارد. خداوند پيامبر خود را به‌عنوان اسوه حسنه و الگو و نمونه براى مسلمانان معرفى فرموده و همچنين محبت اهل‌بيت(ع) و اصحاب كبار پيامبر (ص) و دوستى اولياى خود را بر ما لازم كرده است <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/75 همان، ص75]</ref>. | تعمير قبور اولياى خدا، مسئله‌اى است كه در عنوان پنجم، بدان پرداخته شده است. نويسنده، معتقد است بزرگداشت اولياى خدا، در حقيقت ارج نهادن به ايمان و تقوا و ارزش‌هاى معنوى و ترويج آن اوصافى است كه در اولياى خدا وجود دارد. خداوند پيامبر خود را به‌عنوان اسوه حسنه و الگو و نمونه براى مسلمانان معرفى فرموده و همچنين محبت اهل‌بيت(ع) و اصحاب كبار پيامبر(ص) و دوستى اولياى خود را بر ما لازم كرده است <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/75 همان، ص75]</ref>. | ||
وى خاطرنشان مى‌كند كه محبت يك امر باطنى است و ظهور و بروز آن همان تعظيم و تكريمى است كه ما از اولياى خدا مى‌كنيم و در حقيقت تعظيم اولياى خدا، همان اظهار محبت به آنان است كه پيامبر خدا (ص) ما را به آن امر كرده و آن را علامت ايمان دانسته است. وى معتقد است عظمت و مقامى كه اولياى خدا پيش خدا دارند، با مرگشان از بين نمى‌رود و آنها كه در حال حيات، خود را به اين درجه از قرب الهى رسانيده‌اند، در حال ممات و عالم برزخ و روز قيامت هم همان مرتبه را نزد خداوند دارند و به همين جهت تعظيم و تكريم آنها بعد از مرگشان هم لازم است؛ لذا همان‌گونه‌كه زيارت قبور اولياى خدا نوعى اظهار محبت و تعظيم به آنهاست، تعمير قبور و حفظ آثار آنها نيز نشانى از محبت و حق‌شناسى درباره كسانى است كه خداوند محبت آنها را بر ما لازم كرده است و اين كارى است كه در ميان تمام ملت‌ها معمول و مرسوم است و حتى پيش از اسلام نيز قبور انبيا و اوليا و حتى محل نشست و برخاست آنها را آباد مى‌كردند و بدين‌گونه ياد آنها را گرامى مى‌داشتند <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/75 ر.ك: همان، ص75]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/76 76]</ref>. | وى خاطرنشان مى‌كند كه محبت يك امر باطنى است و ظهور و بروز آن همان تعظيم و تكريمى است كه ما از اولياى خدا مى‌كنيم و در حقيقت تعظيم اولياى خدا، همان اظهار محبت به آنان است كه پيامبر خدا(ص) ما را به آن امر كرده و آن را علامت ايمان دانسته است. وى معتقد است عظمت و مقامى كه اولياى خدا پيش خدا دارند، با مرگشان از بين نمى‌رود و آنها كه در حال حيات، خود را به اين درجه از قرب الهى رسانيده‌اند، در حال ممات و عالم برزخ و روز قيامت هم همان مرتبه را نزد خداوند دارند و به همين جهت تعظيم و تكريم آنها بعد از مرگشان هم لازم است؛ لذا همان‌گونه‌كه زيارت قبور اولياى خدا نوعى اظهار محبت و تعظيم به آنهاست، تعمير قبور و حفظ آثار آنها نيز نشانى از محبت و حق‌شناسى درباره كسانى است كه خداوند محبت آنها را بر ما لازم كرده است و اين كارى است كه در ميان تمام ملت‌ها معمول و مرسوم است و حتى پيش از اسلام نيز قبور انبيا و اوليا و حتى محل نشست و برخاست آنها را آباد مى‌كردند و بدين‌گونه ياد آنها را گرامى مى‌داشتند <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/75 ر.ك: همان، ص75]-[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/76 76]</ref>. | ||
نويسنده، معتقد است محبت اولياى خدا آثار سازنده‌اى در وجود انسان دارد و كسى كه به‌راستى دوستدار اولياى خدا باشد، آنها را در ايمان و تقوا و اعمال صالح براى خود اسوه و الگو قرار مى‌دهد و سعى مى‌كند كه خود را به آنها نزديك سازد؛ به‌خصوص محبت پيامبر (ص) و اهل‌بيت(ع) و اصحاب كبار او، نقش تعيين‌كننده‌اى در تقويت مبانى ايمان و تقوا و آراستگى به فضائل اخلاقى دارد و بدون آن پايه‌هاى ايمان سست خواهد شد و انسان از مسير حق فاصله خواهد گرفت. بنابراين هرچه اين محبت عميق‌تر و محكم‌تر باشد، آثار و ثمرات بيشترى خواهد داشت و يكى از نشانه‌هاى محبت عميق به آنها، اشك شوقى است كه از ديده‌ها جارى مى‌شود و بدين‌گونه محبت كه يك امر باطنى و درونى است، به‌صورت دانه‌هاى بلورين اشك تجسم مى‌يابد و آنچه در درون است، ره به بيرون مى‌گشايد؛ ازاين‌رو در عنوان ششم، به بحث پيرامون مرثيه‌سرايى و گريه براى اولياى خدا پرداخته شده است <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/89 ر.ك: همان، ص89]</ref>. | نويسنده، معتقد است محبت اولياى خدا آثار سازنده‌اى در وجود انسان دارد و كسى كه به‌راستى دوستدار اولياى خدا باشد، آنها را در ايمان و تقوا و اعمال صالح براى خود اسوه و الگو قرار مى‌دهد و سعى مى‌كند كه خود را به آنها نزديك سازد؛ به‌خصوص محبت پيامبر(ص) و اهل‌بيت(ع) و اصحاب كبار او، نقش تعيين‌كننده‌اى در تقويت مبانى ايمان و تقوا و آراستگى به فضائل اخلاقى دارد و بدون آن پايه‌هاى ايمان سست خواهد شد و انسان از مسير حق فاصله خواهد گرفت. بنابراين هرچه اين محبت عميق‌تر و محكم‌تر باشد، آثار و ثمرات بيشترى خواهد داشت و يكى از نشانه‌هاى محبت عميق به آنها، اشك شوقى است كه از ديده‌ها جارى مى‌شود و بدين‌گونه محبت كه يك امر باطنى و درونى است، به‌صورت دانه‌هاى بلورين اشك تجسم مى‌يابد و آنچه در درون است، ره به بيرون مى‌گشايد؛ ازاين‌رو در عنوان ششم، به بحث پيرامون مرثيه‌سرايى و گريه براى اولياى خدا پرداخته شده است <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/89 ر.ك: همان، ص89]</ref>. | ||
در هفتمين عنوان، مسئله شفاعت‌خواهى از اولياى خدا مطرح گرديده است. شفاعت، مقام و منزلتى است كه خداوند به بعضى از بندگان خود از انبيا و اوليا عنايت كرده و به آنها اين امتياز را داده كه درباره گنهكاران از اهل ايمان، شفاعت كنند و آمرزش گناهان آنها را از خدا بخواهند <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/103 همان، ص103]</ref>. | در هفتمين عنوان، مسئله شفاعت‌خواهى از اولياى خدا مطرح گرديده است. شفاعت، مقام و منزلتى است كه خداوند به بعضى از بندگان خود از انبيا و اوليا عنايت كرده و به آنها اين امتياز را داده كه درباره گنهكاران از اهل ايمان، شفاعت كنند و آمرزش گناهان آنها را از خدا بخواهند <ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/5576/1/103 همان، ص103]</ref>. | ||