۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تاریخ تفسیر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
در مكتب تابعين تفسير بصورت گسترده‌ترى در آمد زيرا هر چقدر از عصر نبوت دورتر ميشدند مسائل جديدى از عقائد و مذاهب و احكام پديد مى‌آمد و ميبايست مستندى در قرآن براى آنها پيدا ميشد لذا در اين امر چنين عمل مينمودند: | در مكتب تابعين تفسير بصورت گسترده‌ترى در آمد زيرا هر چقدر از عصر نبوت دورتر ميشدند مسائل جديدى از عقائد و مذاهب و احكام پديد مى‌آمد و ميبايست مستندى در قرآن براى آنها پيدا ميشد لذا در اين امر چنين عمل مينمودند: | ||
ابتدا براى فهم كلام الله بر قرآن اعتماد ميكردند سپس بر رواياتى كه صحابه از رسول خدا (ص) نقل كرده بودند آنگاه به آنچه صحابيان موقوفا در تفسير گفته بودند و در ادامه بر گفته‌هاى اهل كتاب اگر معارضى در كتاب و سنت نداشت رجوع ميكردند و در آخر نظر خودشان نيز ضميمه‌ى آن ميشد و در نظرات خود از قياس و مسائلى از اين قبيل بدليل دور شدن از صراط مستقيم امامت استفاده ميكردند. | ابتدا براى فهم كلام الله بر قرآن اعتماد ميكردند سپس بر رواياتى كه صحابه از رسول خدا(ص) نقل كرده بودند آنگاه به آنچه صحابيان موقوفا در تفسير گفته بودند و در ادامه بر گفته‌هاى اهل كتاب اگر معارضى در كتاب و سنت نداشت رجوع ميكردند و در آخر نظر خودشان نيز ضميمه‌ى آن ميشد و در نظرات خود از قياس و مسائلى از اين قبيل بدليل دور شدن از صراط مستقيم امامت استفاده ميكردند. | ||
مدارس تفسيرى صدر اسلام و شاگردان آن مدارس نيز مورد بحث واقع ميشود. | مدارس تفسيرى صدر اسلام و شاگردان آن مدارس نيز مورد بحث واقع ميشود. | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
پنجم: تدوين تفسير | پنجم: تدوين تفسير | ||
تا زمان عمر بن عبدالعزيز هيچ كس اجازه كتابت حديث را نداشت تا اينكه در سال 99 ق او فرمان كتابت حديث را صادر كرد. دلايل تدوين حديث با استفاده از قول پيغمبر (ص) و دلائل نهى از آن مطرح و بيان ميگردد كه نخستين دوران تدوين تفسير همزمان با تدوين حديث آغاز ميشود، زيرا در آغاز، تفسير را بعنوان بخشى از حديث تدوين ميكردند و گروهى مانند سفيان بن عيينه، وكيع بن جراح، شعبة بن حجاج، اسحق بن راهويه و ابان بن تغلب كه عالمان حديث بودند براى تدوين و فراهم كردن احاديث به سفررفته، احاديث تفسيرى را در بابى جداگانه فراهم ميساختند. | تا زمان عمر بن عبدالعزيز هيچ كس اجازه كتابت حديث را نداشت تا اينكه در سال 99 ق او فرمان كتابت حديث را صادر كرد. دلايل تدوين حديث با استفاده از قول پيغمبر(ص) و دلائل نهى از آن مطرح و بيان ميگردد كه نخستين دوران تدوين تفسير همزمان با تدوين حديث آغاز ميشود، زيرا در آغاز، تفسير را بعنوان بخشى از حديث تدوين ميكردند و گروهى مانند سفيان بن عيينه، وكيع بن جراح، شعبة بن حجاج، اسحق بن راهويه و ابان بن تغلب كه عالمان حديث بودند براى تدوين و فراهم كردن احاديث به سفررفته، احاديث تفسيرى را در بابى جداگانه فراهم ميساختند. | ||
در مرحله بعدى تفسير از حديث جدا شد و به صورت كتابهايى مستقل درآمد مانند فراء نحوى مشهور كه متوفى 207 ق ميباشد و ديگران كه كتابهايى در تفسير نوشته‌اند. | در مرحله بعدى تفسير از حديث جدا شد و به صورت كتابهايى مستقل درآمد مانند فراء نحوى مشهور كه متوفى 207 ق ميباشد و ديگران كه كتابهايى در تفسير نوشته‌اند. | ||