تقدس گندم و نان در ادیان توحیدی و ادب پارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'ل‌الدین'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'ل‌الدین')
 
خط ۳۸: خط ۳۸:
نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد که گندم و نان و متعلقات آن در ادب فارسی و فرهنگ ایرانی و اسلامی بازتابی بس گسترده و شگرف دارد. این دو موهبت الهی که قوت غالب افراد و مایۀ زندگی و آسایش آنهاست، از قداست و حرمت ویژه‌ای در نزد جهانیان برخوردار است. نزد همۀ ادیان به ویژه ادیان توحیدی چون اسلام، مسیحیت، کلیمیان و آیین زردشت، گندم و نان جایگاه ویژه‌ای دارد. در قرآن کریم و در گفتار پیامبر اکرم و ائمۀ اطهار از این مائدۀ آسمانی که به اذن خدا بر انسان نازل شده با تجلیل و تکریم یاد شده است.
نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد که گندم و نان و متعلقات آن در ادب فارسی و فرهنگ ایرانی و اسلامی بازتابی بس گسترده و شگرف دارد. این دو موهبت الهی که قوت غالب افراد و مایۀ زندگی و آسایش آنهاست، از قداست و حرمت ویژه‌ای در نزد جهانیان برخوردار است. نزد همۀ ادیان به ویژه ادیان توحیدی چون اسلام، مسیحیت، کلیمیان و آیین زردشت، گندم و نان جایگاه ویژه‌ای دارد. در قرآن کریم و در گفتار پیامبر اکرم و ائمۀ اطهار از این مائدۀ آسمانی که به اذن خدا بر انسان نازل شده با تجلیل و تکریم یاد شده است.


در بخش دوم کتاب، نویسنده به بررسی تقدس گندم و نان از نظر شعرا و نویسندگان ادب پارسی پرداخته است. در این بخش از حدود 120 شاعر و نویسنده که هر یک موضوع تقدس گندم و نان را با دانش و بصیرت خود توصیف کرده‌اند، اشعار یا مطالبی آورده شده است. از جمله شاعرانی که آثارشان در این کتاب تحلیل شده، می‌توان به [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال الدین بلخی]] اشاره کرد که در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] و غزلیات شمس تبریزی، نان را مترادف جان و روح و روان دانسته و از آن مفاهیم عرفانی و معانی متعالی نشئت گرفته است.
در بخش دوم کتاب، نویسنده به بررسی تقدس گندم و نان از نظر شعرا و نویسندگان ادب پارسی پرداخته است. در این بخش از حدود 120 شاعر و نویسنده که هر یک موضوع تقدس گندم و نان را با دانش و بصیرت خود توصیف کرده‌اند، اشعار یا مطالبی آورده شده است. از جمله شاعرانی که آثارشان در این کتاب تحلیل شده، می‌توان به [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدین بلخی]] اشاره کرد که در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] و غزلیات شمس تبریزی، نان را مترادف جان و روح و روان دانسته و از آن مفاهیم عرفانی و معانی متعالی نشئت گرفته است.


این بخش همچنین شامل مطالعۀ زبانزدهای عمومی و منطقه‌ای از مناطق مختلف ایران مانند مازندران، تهران، خراسان جنوبی، همدان، بختیاری و دیگر مناطق است. مؤلف زبانزدهایی را که در مورد گندم و نان به زبان‌های محلی یا فارسی رایج بوده‌اند، انتخاب و تحلیل کرده است. همچنین دوبیتی‌ها و رباعی‌های مناطق مختلف به ویژه خراسان جنوبی - زادگاه مؤلف - دربارۀ گندم و نان در این بخش آورده شده است.
این بخش همچنین شامل مطالعۀ زبانزدهای عمومی و منطقه‌ای از مناطق مختلف ایران مانند مازندران، تهران، خراسان جنوبی، همدان، بختیاری و دیگر مناطق است. مؤلف زبانزدهایی را که در مورد گندم و نان به زبان‌های محلی یا فارسی رایج بوده‌اند، انتخاب و تحلیل کرده است. همچنین دوبیتی‌ها و رباعی‌های مناطق مختلف به ویژه خراسان جنوبی - زادگاه مؤلف - دربارۀ گندم و نان در این بخش آورده شده است.