پرش به محتوا

اصفهانی، سید ابوالحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:
{{کاربردهای دیگر|اصفهانی (ابهام‌زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|اصفهانی (ابهام‌زدایی)}}


 
'''سید ابوالحسن اصفهانی''' (1246-1325ش)، فقیه، مرجع تقلید و نویسنده کتاب «[[وسيلة النجاة مع تعاليق الإمام الخميني(ره)|وسیلة النجاة]]» بود. او از شاگردان خاص [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]] محسوب می‌شد و پس از وفات آیات عظام [[نائینی، محمدحسین|نائینی]] و [[حائری یزدی، عبدالکریم|حائری یزدی]]، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده گرفت. آیت‌الله اصفهانی در امور سیاسی نیز فعال بود و در حمایت از مشروطه و نیز در قیام علیه استعمار انگلیس در عراق موضع‌گیری می‌کرد.
'''سید ابوالحسن اصفهانی''' (1246-1325ش)، فقیه، مرجع تقلید و نویسنده کتاب «وسیلة النجاة» بود. او از شاگردان خاص آخوند خراسانی محسوب می‌شد و پس از وفات آیات عظام نائینی و حائری یزدی، مرجعیت عامه شیعه را بر عهده گرفت. آیت‌الله اصفهانی در امور سیاسی نیز فعال بود و در حمایت از مشروطه و نیز در قیام علیه استعمار انگلیس در عراق موضع‌گیری می‌کرد.


==ولادت==
==ولادت==
سید ابوالحسن موسوی اصفهانی در سال 1284 قمری (1246 شمسی) در روستای «مدیسه» از توابع لنجان اصفهان به دنیا آمد. وی از سادات موسوی شهر بهبهان بود.
سید ابوالحسن موسوی اصفهانی در سال 1284 قمری (1246 شمسی) در روستای «مدیسه» از توابع لنجان اصفهان به دنیا آمد. وی از سادات موسوی شهر بهبهان بود.
پدربزرگش سید عبدالحمید از عالمان وارسته نجف و از شاگردان [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] بود که پس از مراجعت از نجف در اصفهان و لنجان ساکن شد. پدرش سید محمد، اگرچه از عالمان نبود، اما مردی خداترس و روشن‌ضمیر بود.
پدربزرگش سید عبدالحمید از عالمان وارسته نجف و از شاگردان [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] بود که پس از مراجعت از نجف در اصفهان و لنجان ساکن شد. پدرش سید محمد، اگرچه از عالمان نبود، اما مردی خداترس و روشن‌ضمیر بود.


خط ۶۲: خط ۶۲:
او در اصفهان از محضر استادانى همچون:
او در اصفهان از محضر استادانى همچون:


آیت‌الله کلباسى، آیت‌الله چهار سوقى، آیت‌الله درچه‌اى، آیت‌الله [[قشقایی، جهانگیر|جهانگیرخان قشقایى]] و... بهره‌هاى فراوان برد و در همین ایام خود نیز به تدریس ادبیات عرب و فقه و اصول مى‌پرداخت.
[[کرباسی، محمدابراهیم بن محمدحسن|آیت‌الله کلباسى]]، [[چهارسوقی، محمدهاشم|آیت‌الله چهار سوقى]]، [[آیت‌الله درچه‌اى]]، [[قشقایی، جهانگیر|آیت‌الله جهانگیرخان قشقایى]] و... بهره‌هاى فراوان برد و در همین ایام خود نیز به تدریس ادبیات عرب و فقه و اصول مى‌پرداخت.


در عراق:
در عراق:


او نزدیک به ده سال چون پیکارگر میدانهاى جهاد در حوزه علمیه اصفهان، پرتلاش به تحصیل و تدریس اشتغال داشت و هنوز به سن 24 قدم ننهاده بود که به منظور بالا بردن معلومات خویش در سطح عالى و بهره‌گیرى از دانش شخصیتهاى علمى حوزه بزرگ نجف و سامرا در سال 1307ق رهسپار عراق گردید. وى در آنجا از محضر بزرگانى چون آیات عظام: میرزا محمدحسن شیرازى (میرزاى بزرگ)، میرزا حبیب‌الله رشتى، فاضل شربیانى، شیخ محمدحسن مامقانى، سید‌ ‎محمد کاظم یزدى، آخوند خراسانى، میرزا محمدتقى شیرازى و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|آیت‌الله شریعت اصفهانى]] بسیار استفاده برد.
او نزدیک به ده سال چون پیکارگر میدانهاى جهاد در حوزه علمیه اصفهان، پرتلاش به تحصیل و تدریس اشتغال داشت و هنوز به سن 24 قدم ننهاده بود که به منظور بالا بردن معلومات خویش در سطح عالى و بهره‌گیرى از دانش شخصیتهاى علمى حوزه بزرگ نجف و سامرا در سال 1307ق رهسپار عراق گردید. وى در آنجا از محضر بزرگانى چون آیات عظام: [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزا محمدحسن شیرازى]] (میرزاى بزرگ)، [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبیب‌الله رشتى]]، [[فاضل شربیانى]]، [[مامقانی، محمدحسن|شیخ محمدحسن مامقانى]]، [[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید‌ ‎محمدکاظم یزدى]]، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقى شیرازى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|آیت‌الله شریعت اصفهانى]] بسیار استفاده برد.


وى مدت سه سال در کربلا و سامرا به سر برد. در سامرا در درس آیت‌الله میرزا محمدحسن شیرازى شرکت می‎کرد. پس از آن در سال 1310ق به شهر نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آن دیار ماندگار شد. در این سالها از محضر اساتید بزرگ نجف استفاده برد تا خود از جمله مراجع شیعه گردید.
وى مدت سه سال در کربلا و سامرا به سر برد. در سامرا در درس [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|آیت‌الله میرزا محمدحسن شیرازى]] شرکت می‎کرد. پس از آن در سال 1310ق به شهر نجف اشرف رفت و تا پایان عمر در آن دیار ماندگار شد. در این سالها از محضر اساتید بزرگ نجف استفاده برد تا خود از جمله مراجع شیعه گردید.


==شاگردان==
==شاگردان==
در مکتب علمى آیت‌الله اصفهانى بسیارى از دانشوران فقه و اصول و مجتهدان عالیقدر و گرانمایه حاضر می‌شدند که برخى از آنان عبارتند از حضرات آیات:
در مکتب علمى آیت‌الله اصفهانى بسیارى از دانشوران فقه و اصول و مجتهدان عالیقدر و گرانمایه حاضر می‌شدند که برخى از آنان عبارتند از حضرات آیات:


[[حسینی شاهرودی، محمود|سید‌ ‎محمود شاهرودى]]، سردار کابلى، سید‌ ‎على یثربى کاشانى، میرزا آقا اصطهباناتى، [[آملی، محمدتقی|محمدتقى آملى]]، شیخ هاشم آملى، محمدرضا طبسى، سید‌ ‎ابوالحسن شمس آبادى، سید‌ ‎[[شیرازی، سید عبدالله|عبدالله شیرازى]]، شیخ [[علیاری تبریزی، علی بن عبدالله|على علیارى تبریزى]]، [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایى]] و میرزا مهدى آشتیانى
[[حسینی شاهرودی، محمود|سید‌ ‎محمود شاهرودى]]، سردار کابلى، سید‌ ‎على یثربى کاشانى، میرزا آقا اصطهباناتى، [[آملی، محمدتقی|محمدتقى آملى]]، [[آملی، هاشم|شیخ هاشم آملى]]، محمدرضا طبسى، سید‌ ‎ابوالحسن شمس آبادى، سید‌ ‎[[شیرازی، سید عبدالله|عبدالله شیرازى]]، شیخ [[علیاری تبریزی، علی بن عبدالله|على علیارى تبریزى]]، [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایى]] و میرزا مهدى آشتیانى


==موقعیت علمى و مرجعیت==
==موقعیت علمى و مرجعیت==