لسان العجم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Mkheradmand110 صفحهٔ لسان المعجم را به لسان العجم منتقل کرد: اسم روی جلد کتاب)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}
}}


'''لسان العجم''' تألیف میرزا حسن‌خان طالقانی؛ تصحیح بهروز محمودی بختیاری و مونا ولیپور. این کتاب یکی از مهم‌ترین دستورهای سنتی زبان فارسی است که در دوره قاجار برای تدریس در دارالفنون تألیف شده و پس از حدود ۱۳۰ سال از چاپ اول آن، با تصحیح و تحقیق مجدد منتشر شده است.
'''لسان العجم''' تألیف [[طالقانی، میرزا حسن‌خان|میرزا حسن‌خان طالقانی]]؛ تصحیح [[محمودی بختیاری، بهروز|بهروز محمودی بختیاری]] و [[ولیپور، مونا|مونا ولیپور]]. این کتاب یکی از مهم‌ترین دستورهای سنتی زبان فارسی است که در دوره قاجار برای تدریس در دارالفنون تألیف شده و پس از حدود ۱۳۰ سال از چاپ اول آن، با تصحیح و تحقیق مجدد منتشر شده است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۱: خط ۳۱:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
کتاب لسان العجم از جمله مهم‌ترین آثار دستوری دوره قاجار است که در سال ۱۳۰۵ قمری به سفارش دارالفنون برای تدریس زبان فارسی تألیف شد. این کتاب پس از حدود ۱۳۰ سال از چاپ اول آن، با تصحیح و تحقیق بهروز محمودی بختیاری و مونا ولیپور توسط نشر نویسه پارسی منتشر شده است.
کتاب لسان العجم از جمله مهم‌ترین آثار دستوری دوره قاجار است که در سال ۱۳۰۵ قمری به سفارش دارالفنون برای تدریس زبان فارسی تألیف شد. این کتاب پس از حدود ۱۳۰ سال از چاپ اول آن، با تصحیح و تحقیق [[محمودی بختیاری، بهروز|بهروز محمودی بختیاری]] و [[ولیپور، مونا|مونا ولیپور]] توسط نشر نویسه پارسی منتشر شده است.


میرزا حسن‌خان طالقانی از فضلای دوره ناصری و مدرس دارالفنون بود که این اثر را به درخواست یکی از مقامات دارالفنون تألیف کرد. کتاب با رویکردی آموزشی و به زبانی ساده، بدون تکلفات ادبی نوشته شده است.
[[طالقانی، میرزا حسن‌خان|میرزا حسن‌خان طالقانی]] از فضلای دوره ناصری و مدرس دارالفنون بود که این اثر را به درخواست یکی از مقامات دارالفنون تألیف کرد. کتاب با رویکردی آموزشی و به زبانی ساده، بدون تکلفات ادبی نوشته شده است.


مقدمه کتاب به مباحث آواشناسی می‌پردازد و جایگاه تولید آواهای مختلف را شرح می‌دهد. نویسنده آواها را به دو دسته «باصدا» (مصوت) و «بی‌صدا» (مصمت) تقسیم کرده و به دلالت چندگانه برخی حروف اشاره می‌کند.
مقدمه کتاب به مباحث آواشناسی می‌پردازد و جایگاه تولید آواهای مختلف را شرح می‌دهد. نویسنده آواها را به دو دسته «باصدا» (مصوت) و «بی‌صدا» (مصمت) تقسیم کرده و به دلالت چندگانه برخی حروف اشاره می‌کند.