۱۴۶٬۵۰۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مسکویه، احمد بن محمد' به 'ابن مسکویه، احمد بن محمد'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مسکویه، احمد بن محمد' به 'ابن مسکویه، احمد بن محمد') |
||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
==آثار وی== | ==آثار وی== | ||
نخست به دستگاه عبدالرحیمخان خانان(د 1032ق/1623م) پیوست و تحت حمایت او، دو اثرِ آداب العرب و الفرس از [[مسکویه، احمد بن محمد|ابوعلی مسکویه]] و [[سراج الملوك|سراج الملوک]] از [[طرطوشی، محمد بن ولید|ابوبکر طرطوسی]] را از عربی به فارسی ترجمه کرد. سپس به دربار اکبرشاه راه یافت. به گفتۀ [[بداؤنى، عبدالقادر بن ملوکشاه|بدائونی]]، وی در 1004ق، در دربار اکبرشاه مشغول به نثر درآوردن شاهنامه بوده است. اما ظاهراً موفق به اتمام آن نشد، ولی [[بداؤنى، عبدالقادر بن ملوکشاه|بدائونی]] بر آن است که تقیالدین شوشتری در منثور ساختن شاهنامه «قماش را به پلاس و ریسمان را به پنبه» مبدل کرده است؛ هرچند نظر بدائونی میتواند ریشه در حسادت او نسبت به نزدیکان اکبرشاه داشته باشد. | نخست به دستگاه عبدالرحیمخان خانان(د 1032ق/1623م) پیوست و تحت حمایت او، دو اثرِ آداب العرب و الفرس از [[ابن مسکویه، احمد بن محمد|ابوعلی مسکویه]] و [[سراج الملوك|سراج الملوک]] از [[طرطوشی، محمد بن ولید|ابوبکر طرطوسی]] را از عربی به فارسی ترجمه کرد. سپس به دربار اکبرشاه راه یافت. به گفتۀ [[بداؤنى، عبدالقادر بن ملوکشاه|بدائونی]]، وی در 1004ق، در دربار اکبرشاه مشغول به نثر درآوردن شاهنامه بوده است. اما ظاهراً موفق به اتمام آن نشد، ولی [[بداؤنى، عبدالقادر بن ملوکشاه|بدائونی]] بر آن است که تقیالدین شوشتری در منثور ساختن شاهنامه «قماش را به پلاس و ریسمان را به پنبه» مبدل کرده است؛ هرچند نظر بدائونی میتواند ریشه در حسادت او نسبت به نزدیکان اکبرشاه داشته باشد. | ||
تقیالدین شوشتری سپس به دربار جهانگیر راه یافت. این موضوع میتواند پس از مرگ اکبر(1014ق) صورت گرفته باشد. او در دربار جهانگیر با کسانی مانند شکیبی اصفهانی(د 1023ق/ 1614م) که احتمالاً با او در محضر تقیالدین محمد نسّابه، در شیراز همدرس بود، همنشین و همبحث شد. او کتاب جاویدان خرد را که در سدههای پیشین، توسط [[مسکویه، احمد بن محمد|ابوعلی مسکویه]] از پهلوی به عربی ترجمه شده بود؛ به فارسی برگرداند و سپس آن را به جهانگیر اهدا کرد. | تقیالدین شوشتری سپس به دربار جهانگیر راه یافت. این موضوع میتواند پس از مرگ اکبر(1014ق) صورت گرفته باشد. او در دربار جهانگیر با کسانی مانند شکیبی اصفهانی(د 1023ق/ 1614م) که احتمالاً با او در محضر تقیالدین محمد نسّابه، در شیراز همدرس بود، همنشین و همبحث شد. او کتاب جاویدان خرد را که در سدههای پیشین، توسط [[ابن مسکویه، احمد بن محمد|ابوعلی مسکویه]] از پهلوی به عربی ترجمه شده بود؛ به فارسی برگرداند و سپس آن را به جهانگیر اهدا کرد. | ||
بسیاری از تذکرهنویسان به مراتب علمی تقیالدین شوشتری و حافظۀ قوی او اشاره کردهاند. او طبع شعر داشت، ولی تنها یک قصیدۀ 35 بیتی در مدح خان خانان، و سرودههایی پراکنده از وی باقی مانده است. وی افزون بر ترجمۀ کتابهای آداب العرب و الفرس، [[سراج الملوك|سراج الملوک]]، [[جاویدان خرد]] و [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامۀ]] منثور [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] که [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]] آن را «نثر شاهنامه» مینامد، دو اثر دیگر به نامهای شرح رباعیات جهانگیر و رسالهای در علم هیئت نیز تألیف کرده است. از این میان، تنها ترجمۀ جاویدان خرد در دست است. | بسیاری از تذکرهنویسان به مراتب علمی تقیالدین شوشتری و حافظۀ قوی او اشاره کردهاند. او طبع شعر داشت، ولی تنها یک قصیدۀ 35 بیتی در مدح خان خانان، و سرودههایی پراکنده از وی باقی مانده است. وی افزون بر ترجمۀ کتابهای آداب العرب و الفرس، [[سراج الملوك|سراج الملوک]]، [[جاویدان خرد]] و [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامۀ]] منثور [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] که [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]] آن را «نثر شاهنامه» مینامد، دو اثر دیگر به نامهای شرح رباعیات جهانگیر و رسالهای در علم هیئت نیز تألیف کرده است. از این میان، تنها ترجمۀ جاویدان خرد در دست است. | ||