نامه‌های تهران: شامل 154 نامه از رجال دوران به سید حسن تقی‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سیدم' به 'سید م'
جز (جایگزینی متن - 'سیدح' به 'سید ح')
جز (جایگزینی متن - 'سیدم' به 'سید م')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۶: خط ۴۶:
همچنین نامه‌هایی از [[پورداود، ابراهیم|ابراهیم پورداود]]، [[جمال‌زاده، سید محمدعلی|سید محمدعلی جمال‌زاده]]، [[احمد فرامرزی]]، [[سید حسین عدالت]] و ... آورده شده که همگی آنها دوستان نزدیک و مأنوس با تقی‌زاده بوده‌اند. متن‌ نامه‌ها گویای فعالیت و تفکرات سیاسی آنها در دورۀ خاصی از زندگی هر یک است و طبعاً برای اطلاع پژوهندگان تاریخ معاصر حاوی اطلاعات مفیدی است.
همچنین نامه‌هایی از [[پورداود، ابراهیم|ابراهیم پورداود]]، [[جمال‌زاده، سید محمدعلی|سید محمدعلی جمال‌زاده]]، [[احمد فرامرزی]]، [[سید حسین عدالت]] و ... آورده شده که همگی آنها دوستان نزدیک و مأنوس با تقی‌زاده بوده‌اند. متن‌ نامه‌ها گویای فعالیت و تفکرات سیاسی آنها در دورۀ خاصی از زندگی هر یک است و طبعاً برای اطلاع پژوهندگان تاریخ معاصر حاوی اطلاعات مفیدی است.


نامه‌های بخش اول مربوط به دورۀ احمدشاه (1288 ـ 1304) همه از تهران به برلن و مسکو فرستاده شهد است. [[تقی‌زاده، حسن|تقی‌زاده]] در آن سال‌ها در برلن زندگی می‌کرد. حدود یک سال از طرف دولت مأمور عقد قرارداد تجارتی با دولت سویت روسیه و مقیم مسکو شده بود. نامه‌های مهم این دوره دربارۀ روابط سیاسی میان ایران و روسیه و نحوۀ قرارداد با دولت جدید بلشویکی از رجال و مصادر امور همه واجد اهمیت است. بخشی از نامه‌های این دوره مرتبط با فعالیت حزب دمکرات است؛ مانند نامه‌های سلیمان محسن اسکندری و سیدمحمدرضا مساوات و شیخ ابراهیم زنجانی که این هر سه از اعضای مؤثر در آن حزب و از وکلای مجلس شورای ملی بوده‌اند و [[تقی‌زاده، حسن|تقی‌زاده]] از را جریان فعالیت حزب و اخبار مملکتی مطلع می‌کرده‌اند. همچنین متضمن جواب‌هایی است به استفسارهای تقی‌زاده از اینکه نمایندگی مجلس را بپذیرد و به ایران بیاید یا در همان اروپا بماند.
نامه‌های بخش اول مربوط به دورۀ احمدشاه (1288 ـ 1304) همه از تهران به برلن و مسکو فرستاده شهد است. [[تقی‌زاده، حسن|تقی‌زاده]] در آن سال‌ها در برلن زندگی می‌کرد. حدود یک سال از طرف دولت مأمور عقد قرارداد تجارتی با دولت سویت روسیه و مقیم مسکو شده بود. نامه‌های مهم این دوره دربارۀ روابط سیاسی میان ایران و روسیه و نحوۀ قرارداد با دولت جدید بلشویکی از رجال و مصادر امور همه واجد اهمیت است. بخشی از نامه‌های این دوره مرتبط با فعالیت حزب دمکرات است؛ مانند نامه‌های سلیمان محسن اسکندری و سید محمدرضا مساوات و شیخ ابراهیم زنجانی که این هر سه از اعضای مؤثر در آن حزب و از وکلای مجلس شورای ملی بوده‌اند و [[تقی‌زاده، حسن|تقی‌زاده]] از را جریان فعالیت حزب و اخبار مملکتی مطلع می‌کرده‌اند. همچنین متضمن جواب‌هایی است به استفسارهای تقی‌زاده از اینکه نمایندگی مجلس را بپذیرد و به ایران بیاید یا در همان اروپا بماند.


در بخش دوم که مربوط به دوران پادشاهی رضاشاه پهلوی است، نامه‌ها دو جنبه دارد؛ قسمتی مربوط به ایامی است که [[تقی‌زاده، حسن|تقی‌زاده]] در مناصب دولتی بوده و قسمتی دیگر مربوط به اوقاتی است که تقی‌زاده مغضوب شده و در خارج می‌زیسته است و منحصراً افرادی که دلبستۀ دوستی دیرین او بوده‌اند با او مکاتبه داشته‌اند مانند حسینقلی‌خان نواب و سید حسین عدالت. از نامه‌های مهم این سال‌ها، نوشته‌ای از تیمورتاش است زمانی که تقی‌زاده والی خراسان بود و تیمورتاش به او پیشنهاد می‌کند که به مأموریت لندن برود، برای آنکه در آن وقت حزب کارگر انگلیس انتخابات را برده بود و شاه و تیمورتاش ضروری می‌دیدند که با حزب مذکور طرح موافقت و ارتباط بریزند.
در بخش دوم که مربوط به دوران پادشاهی رضاشاه پهلوی است، نامه‌ها دو جنبه دارد؛ قسمتی مربوط به ایامی است که [[تقی‌زاده، حسن|تقی‌زاده]] در مناصب دولتی بوده و قسمتی دیگر مربوط به اوقاتی است که تقی‌زاده مغضوب شده و در خارج می‌زیسته است و منحصراً افرادی که دلبستۀ دوستی دیرین او بوده‌اند با او مکاتبه داشته‌اند مانند حسینقلی‌خان نواب و سید حسین عدالت. از نامه‌های مهم این سال‌ها، نوشته‌ای از تیمورتاش است زمانی که تقی‌زاده والی خراسان بود و تیمورتاش به او پیشنهاد می‌کند که به مأموریت لندن برود، برای آنکه در آن وقت حزب کارگر انگلیس انتخابات را برده بود و شاه و تیمورتاش ضروری می‌دیدند که با حزب مذکور طرح موافقت و ارتباط بریزند.