پرش به محتوا

تازی در تکاپوی تطور؛ دگردیسی زبان عربی در دوره‌های پسا اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ن های ' به 'ن‌های '
جز (جایگزینی متن - ' می پردازد' به ' می‌پردازد')
جز (جایگزینی متن - 'ن های ' به 'ن‌های ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''تازی در تکاپوی تطور؛ دگردیسی زبان عربی در دوره‌های پسا اسلامی''' تألیف یوهان فوک؛ مترجم حسین ایمانیان؛ کتاب پیش رو به سرگذشت زبان عربی فصیح از سده‌ی نخست هجری تا دوره‌ی معاصر و پیوند آن با زبان نوخاسته (مولّد) عربی و دیگر زبان های رایج در گستره‌ی جهان اسلام از جمله پارسی، چشم زد دارد و نشان می دهد که چگونه پیروان قانون «پاکسازی زبان عربی» که شیفته‌ی چهره‌ی کهن و نخستین این زبان بودند، در برابر هرگونه قاعده خلاف اصل و هر ساخت تازه، واکنش نشان داده‌اند.  
'''تازی در تکاپوی تطور؛ دگردیسی زبان عربی در دوره‌های پسا اسلامی''' تألیف یوهان فوک؛ مترجم حسین ایمانیان؛ کتاب پیش رو به سرگذشت زبان عربی فصیح از سده‌ی نخست هجری تا دوره‌ی معاصر و پیوند آن با زبان نوخاسته (مولّد) عربی و دیگر زبان‌های رایج در گستره‌ی جهان اسلام از جمله پارسی، چشم زد دارد و نشان می دهد که چگونه پیروان قانون «پاکسازی زبان عربی» که شیفته‌ی چهره‌ی کهن و نخستین این زبان بودند، در برابر هرگونه قاعده خلاف اصل و هر ساخت تازه، واکنش نشان داده‌اند.  


==ساختار==
==ساختار==
خط ۶۰: خط ۶۰:
ترجمه‌ی فارسی پیش رو، برگردانی است از کتاب «العربیة دراسات فی اللغة و اللهجات والأسالیب» نوشته‌ی خاورشناس آلمانی، یوهان فوک. عنوان اصلی این کتاب به آلمانی:
ترجمه‌ی فارسی پیش رو، برگردانی است از کتاب «العربیة دراسات فی اللغة و اللهجات والأسالیب» نوشته‌ی خاورشناس آلمانی، یوهان فوک. عنوان اصلی این کتاب به آلمانی:


Arabia: Untersuchungenzurarabischensprach-undStilgeschichte است. کتاب پیش رو که با عنوان تازی در تکاپوی تطور، ترجمه شده است، به تاریخ زبان عربی فصیح و مولد، از آغاز پیدایی اسلام تا دوره‌ی معاصر می‌پردازد و از پیوندهای این زبان با دیگر زبان های رایج در جهان اسلام به ویژه در سده‌های میانه‌ی اسلامی از یک سو و ارتباط آن با گویش‌های عربی مناطق عرب زبان در سوی دیگر، سخن می گوید؛ افزون بر این، چالش میان هواداران اصل «پاکسازی زبان عربی» و طرفداران کاربرد زبان مولد را در حوزه‌ی شعر و ادبیات از آغاز دوره‌ی پسااسلامی تا دوره‌ی یورش مغول، آینگی می‌کند و مختصری از وضعیت زبان عربی از آن پس تا روزگار ما می‌آورد و نشان می دهد که چگونه در یک دوره به سلامت زبانی و رعایت قواعد آن مطابق شکل عربی فصیح یا بدوی کهن، اهمیت داده می‌شده و در دوره‌ای دیگر، لهجه‌های مولد محلی، نزد نویسندگان و سرایندگانش ارزش می یافته است.
Arabia: Untersuchungenzurarabischensprach-undStilgeschichte است. کتاب پیش رو که با عنوان تازی در تکاپوی تطور، ترجمه شده است، به تاریخ زبان عربی فصیح و مولد، از آغاز پیدایی اسلام تا دوره‌ی معاصر می‌پردازد و از پیوندهای این زبان با دیگر زبان‌های رایج در جهان اسلام به ویژه در سده‌های میانه‌ی اسلامی از یک سو و ارتباط آن با گویش‌های عربی مناطق عرب زبان در سوی دیگر، سخن می گوید؛ افزون بر این، چالش میان هواداران اصل «پاکسازی زبان عربی» و طرفداران کاربرد زبان مولد را در حوزه‌ی شعر و ادبیات از آغاز دوره‌ی پسااسلامی تا دوره‌ی یورش مغول، آینگی می‌کند و مختصری از وضعیت زبان عربی از آن پس تا روزگار ما می‌آورد و نشان می دهد که چگونه در یک دوره به سلامت زبانی و رعایت قواعد آن مطابق شکل عربی فصیح یا بدوی کهن، اهمیت داده می‌شده و در دوره‌ای دیگر، لهجه‌های مولد محلی، نزد نویسندگان و سرایندگانش ارزش می یافته است.


به گفته‌ی ابراهیم عبدالرحمن محمد در مقدمه‌ی خود بر ترجمه‌ی عبدالحلیم نجار از این کتاب، نوشته‌ی پیش رو نخستین پژوهش علمی است که پیشرفت زبان عربی مولد را از آغاز پیدایی اسلام تا پایان سده‌ی سیزدهم هجری، زیر ذره بین قرار داده و تلاش کرده است همه‌ی دگرگونی‌هایی را که در اثر ارتباط زبان عربی با ملت‌های آمیخته با عرب به وجود آمده است، مانند سبک ها، قواعد، واژگان و دلالت آن‌ها، ثبت کند. به گفته‌ی احمدامین، اگرچه یوهان فوک در این کتاب، آخرین سخن را در موضوع پژوهش خود نگفته است، اما به یقین، نوشته‌ی او نخستین سخن جدی در این زمینه است و نیاز است که سخنانی دیگر، آن را گسترش داده و ابهاماتش را روشن سازد.
به گفته‌ی ابراهیم عبدالرحمن محمد در مقدمه‌ی خود بر ترجمه‌ی عبدالحلیم نجار از این کتاب، نوشته‌ی پیش رو نخستین پژوهش علمی است که پیشرفت زبان عربی مولد را از آغاز پیدایی اسلام تا پایان سده‌ی سیزدهم هجری، زیر ذره بین قرار داده و تلاش کرده است همه‌ی دگرگونی‌هایی را که در اثر ارتباط زبان عربی با ملت‌های آمیخته با عرب به وجود آمده است، مانند سبک ها، قواعد، واژگان و دلالت آن‌ها، ثبت کند. به گفته‌ی احمدامین، اگرچه یوهان فوک در این کتاب، آخرین سخن را در موضوع پژوهش خود نگفته است، اما به یقین، نوشته‌ی او نخستین سخن جدی در این زمینه است و نیاز است که سخنانی دیگر، آن را گسترش داده و ابهاماتش را روشن سازد.