پرش به محتوا

کتیب معجزات (در فضایل و مناقب معصومین علیهم‌السلام): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh صفحهٔ کتیب معجزات (در فضایل و مناقب معصومین(ع)) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به کتیب معجزات (در فضایل و مناقب معصومین علیهم‌السلام) منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
| پدیدآورندگان
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[حیرتی تونی، تقی الدین محمد]] (نويسنده)
[[حیرتی تونی، تقی‌الدین محمد]] (نويسنده)
[[رحیم پور، مهدی]] (محقق)
[[رحیم پور، مهدی]] (محقق)
[[بیگ‌باباپور، یوسف]] (مصحح)
[[بیگ‌باباپور، یوسف]] (مصحح)
|زبان
|زبان
| زبان = فارسی
| زبان = فارسی
| کد کنگره =     
| کد کنگره =BP36/6/ح92ك      
| موضوع =
| موضوع =چهارده معصوم ‏-‏ شعر=شعر فارسي ‏-‏ قرن 9=شعر مذهبي ‏-‏قرن 9
|ناشر  
|ناشر  
| ناشر = مجلس شورای اسلامی. کتابخانه، موزه و مرکز اسناد  
| ناشر = مجلس شورای اسلامی. کتابخانه، موزه و مرکز اسناد  
خط ۲۹: خط ۲۹:


حیرتی این منظومه را در سال 953ق، یعنی هشت سال قبل از درگذشتش، به اتمام رسانده است. وزن این مثنوی، برخلاف غالب منظومه‌های دینی آن دوره که عمدتا در بحر متقارب سروده می‌شد، در بحر هزج مسدس مقصور/ محذوف (مفاعیلن، مفاعیلن، مفاعیل/ فعولن) است. وی برای توجیه استفاده‌اش از این وزن برای کتیب معجزات، گفته است:
حیرتی این منظومه را در سال 953ق، یعنی هشت سال قبل از درگذشتش، به اتمام رسانده است. وزن این مثنوی، برخلاف غالب منظومه‌های دینی آن دوره که عمدتا در بحر متقارب سروده می‌شد، در بحر هزج مسدس مقصور/ محذوف (مفاعیلن، مفاعیلن، مفاعیل/ فعولن) است. وی برای توجیه استفاده‌اش از این وزن برای کتیب معجزات، گفته است:
'''نمود آن خسرو شیرین‌عبارت
 
به بحر خسرو و شیرین اشارت'''
{{شعر}}
'''خداوندا که این نظم چو گوهر
{{ب|''نمود آن خسرو شیرین‌عبارت''|2=''به بحر خسرو و شیرین اشارت''}}
نمی‌آید برون از بحر دیگر'''<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه شصت‌وهفت</ref>.
{{ب|''خداوندا که این نظم چو گوهر''|2=''نمی‌آید برون از بحر دیگر''<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه شصت‌وهفت</ref>}}
{{پایان شعر}}


این کتاب، منظومه‌ای است که عینا از روی یک متن شیعی که به نثر است، به نظم کشیده شده و حیرتی به‌خاطر نظم آن، به هیچ منبع دیگری، مراجعه نکرده است. این متن شیعی، عبارت است از «بهجة المباهج في تلخيص مباهج المهج في مناهج الحجج» اثر حسن بن حسین شیعی سبزواری (متوفی 795ق)، از علما و نویسندگان شیعی که آن‌هم همچنان‌که از نامش پیداست، خلاصه‌ای است از «مباهج المهج في مناهج الحجج» قطب‌الدین کیدری (زنده در 610ق)<ref>ر.ک: همان، صفحه هفتاد</ref>.
این کتاب، منظومه‌ای است که عینا از روی یک متن شیعی که به نثر است، به نظم کشیده شده و حیرتی به‌خاطر نظم آن، به هیچ منبع دیگری، مراجعه نکرده است. این متن شیعی، عبارت است از «بهجة المباهج في تلخيص مباهج المهج في مناهج الحجج» اثر حسن بن حسین شیعی سبزواری (متوفی 795ق)، از علما و نویسندگان شیعی که آن‌هم همچنان‌که از نامش پیداست، خلاصه‌ای است از «مباهج المهج في مناهج الحجج» قطب‌الدین کیدری (زنده در 610ق)<ref>ر.ک: همان، صفحه هفتاد</ref>.
خط ۴۹: خط ۵۰:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:سرگذشت‌نامه‌ها]]
[[رده:سرگذشت‌نامه‌های فردی]]
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]]


[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1402]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط محسن عزیزی]]