پرش به محتوا

ديوان فهمی استرآبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۴: خط ۳۴:
برخی از ویژگی‌های شعر فهی، به شرح زیر می‌باشد:
برخی از ویژگی‌های شعر فهی، به شرح زیر می‌باشد:
# ردیف‌داری اشعار: به جرئت می‌توان گفت که بیش از 90 درصد اشعار فهمی، مردّف است و گویی در نظر او، شعری که ردیف نداشته باشد، چیزی کم دارد. ردیف‌های اشعار او، اغلب کوتاه و معمولی است؛ اما گاهی نیز واژه‌های دشواری را برای ردیف شعر خود انتخاب کرده است، به عنوان مثال:
# ردیف‌داری اشعار: به جرئت می‌توان گفت که بیش از 90 درصد اشعار فهمی، مردّف است و گویی در نظر او، شعری که ردیف نداشته باشد، چیزی کم دارد. ردیف‌های اشعار او، اغلب کوتاه و معمولی است؛ اما گاهی نیز واژه‌های دشواری را برای ردیف شعر خود انتخاب کرده است، به عنوان مثال:
'''می‌رود یار و من خسته گرفتار مرض/ آن از آن دم که غم هجر شود یار مرض'''<ref>همان، صفحه سی‌ونه</ref>.
{{شعر}}
{{ب|''می‌رود یار و من خسته گرفتار مرض''|2=''آن از آن دم که غم هجر شود یار مرض''<ref>همان، صفحه سی‌ونه</ref>}}
{{پایان شعر}}
# به کار بردن مصوت بلند «ای» به جای مصوت کوتاه، مانند:
# به کار بردن مصوت بلند «ای» به جای مصوت کوتاه، مانند:
'''عالمی دون بر قرار خود نمی‌آید دمی/ ظاهراً بر بیقراری یافته عالم قرار'''<ref>همان، صفحه چهل</ref>.
{{شعر}}
{{ب|''عالمی دون بر قرار خود نمی‌آید دمی''|2=''ظاهراً بر بیقراری یافته عالم قرار''<ref>همان، صفحه چهل</ref>}}
{{پایان شعر}}
«دست و گریبان» به جای «دست به گریبان»:
«دست و گریبان» به جای «دست به گریبان»:
'''دامن وصل خود از دست من خسته ربود/ باز با بخت سیه دست و گریبانم ساخت'''<ref>همان، صفحه چهل‌ویک</ref>.
{{شعر}}
{{ب|''دامن وصل خود از دست من خسته ربود''|2=''باز با بخت سیه دست و گریبانم ساخت''<ref>همان، صفحه چهل‌ویک</ref>}}
{{پایان شعر}}
# استفاده از مصدر جعلی «نزاکت» در معنی «نازکی»، مانند:
# استفاده از مصدر جعلی «نزاکت» در معنی «نازکی»، مانند:
'''اگرچه پیرهنش هست همچو گل نازک/ ولی ز روی نزاکت نمی‌رسد به تنش'''<ref>همان</ref>.
{{شعر}}
{{ب|''اگرچه پیرهنش هست همچو گل نازک''|2=''ولی ز روی نزاکت نمی‌رسد به تنش''}}<ref>همان</ref>.
{{پایان شعر}}
# کاربرد فراوان واژه «سگ»: در دیوان فهمی، صدها بار واژه «سگ» به کار رفته و او خود را سگ معشوق یا [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] و.. خوانده است، مانند:
# کاربرد فراوان واژه «سگ»: در دیوان فهمی، صدها بار واژه «سگ» به کار رفته و او خود را سگ معشوق یا [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] و.. خوانده است، مانند:
'''زین سبب شاها که در عالم دعاگوی توام/ پادشاه عالمم، اما سگ کوی توام'''<ref>همان</ref>.
{{شعر}}
 
{{ب|''زین سبب شاها که در عالم دعاگوی توام''|2=''پادشاه عالمم، اما سگ کوی توام''<ref>همان</ref>}}
{{پایان شعر}}
==پانویس ==
==پانویس ==
<references />
<references />
خط ۵۵: خط ۶۴:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]


[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1402 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]]