وفایی، حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۵۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۶ اوت ۲۰۲۳
جز
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
| اندازه تصویر =
| اندازه تصویر =
| توضیح تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام کامل =
| نام کامل = حسین وفایی
| نام‌های دیگر =
| نام‌های دیگر =
| لقب =
| لقب =
| تخلص =
| تخلص = وفایی
| نسب =
| نسب =
| نام پدر =
| نام پدر =
| ولادت =
| ولادت = شیراز
| محل تولد =
| محل تولد =
| کشور تولد =
| کشور تولد = ایران
| محل زندگی =
| محل زندگی =
| رحلت =
| رحلت = زنده در 933ق
| شهادت =
| شهادت =
| مدفن =
| مدفن =
خط ۲۳: خط ۲۳:
| دین =
| دین =
| مذهب =
| مذهب =
| پیشه =
| پیشه =ادیب، شاعر، فرهنگ‌نویس
| منصب =
| منصب =
| پس از =
| پس از =
خط ۳۷: خط ۳۷:
| علایق پژوهشی =
| علایق پژوهشی =
| سبک نوشتاری =
| سبک نوشتاری =
| آثار =
| آثار = [[فرهنگ فارسی]]
| وبگاه =
| وبگاه =
| امضا =
| امضا =
خط ۵۱: خط ۵۱:
وفایی تخلص شعری و نام ادبی مؤلف است. در فرهنگ وفایی(زیر نرد و هین) شعر تخلص دار خود را به‌عنوان شاهد آورده:
وفایی تخلص شعری و نام ادبی مؤلف است. در فرهنگ وفایی(زیر نرد و هین) شعر تخلص دار خود را به‌عنوان شاهد آورده:


در باخت هر چه داشت وفائی به نرد عشق
{{شعر}}
 
{{ب|''در باخت هر چه داشت وفائی به نرد عشق''|2=''امروز کس نیابی از و پاک‌بازتر''<ref> ر.ک: تن‌هوی جو، ص‌هشت</ref>}}
امروز کس نیابی از و پاک‌بازتر <ref> ر.ک: تن‌هوی جو، ص‌هشت</ref>
{{پایان شعر}}


===زادگاه===
===زادگاه===
تنها منبعی که می‌تواند در شناخت زادگاه وفایی به ما کمک کند، کتاب فرهنگ او است.
تنها منبعی که می‌تواند در شناخت زادگاه وفایی به ما کمک کند، کتاب فرهنگ او است.


فرهنگ وفایی که به رساله حسین وفایی معروف است، در زمان شاه‌طهماسب صفوی(930-984ق) در سال 933ق ، در ایران نوشته شده است. اگرچه این مطلب صریحاً جایی گفته نشده، ولی دلایلی در دست است که نشان می‌دهد این کتاب نباید در هندوستان نوشته شده باشد. برای اینکه معمولاً در فرهنگ‌هایی که در هند نوشته شده‌اند گاه‌به‌گاه اشاره می‌شود که این را به هندی چنین گویند. این عبارت در فرهنگ وفایی یک‌بار هم نیست و بر عکس از تعداد نسبتاً زیاد واژه‌های گویشی شیرازی که وفایی در فرهنگ خود آورده می‌توان حدس زد که او شیرازی بوده و در آن شهر پرورش‌یافته است و گاهی اوقات هم لغات ترکی را آورده و  می‌گوید: «این همان است که ترکان فلان گویند». پیداست مؤلف در زمان صفویه با ترکان ایران محشور بوده و این لغات را از آنها شنیده است. <ref> ر.ک: صادقی، علی‌اشرف، ص391، نذیر احمد، ص197</ref>
فرهنگ وفایی که به رساله حسین وفایی معروف است، در زمان شاه‌طهماسب صفوی(930-984ق) در سال 933ق، در ایران نوشته شده است. اگرچه این مطلب صریحاً جایی گفته نشده، ولی دلایلی در دست است که نشان می‌دهد این کتاب نباید در هندوستان نوشته شده باشد. برای اینکه معمولاً در فرهنگ‌هایی که در هند نوشته شده‌اند گاه‌به‌گاه اشاره می‌شود که این را به هندی چنین گویند. این عبارت در فرهنگ وفایی یک‌بار هم نیست و بر عکس از تعداد نسبتاً زیاد واژه‌های گویشی شیرازی که وفایی در فرهنگ خود آورده می‌توان حدس زد که او شیرازی بوده و در آن شهر پرورش‌یافته است و گاهی اوقات هم لغات ترکی را آورده و  می‌گوید: «این همان است که ترکان فلان گویند». پیداست مؤلف در زمان صفویه با ترکان ایران محشور بوده و این لغات را از آنها شنیده است. <ref> ر.ک: صادقی، علی‌اشرف، ص391، نذیر احمد، ص197</ref>
او فرهنگ خود را در چهارمین سال حکومت شاه‌طهماسب صفوی (930-984ق) در سال 933ق تألیف و به نام همان پادشاه ایرانی معنون کرده است.<ref> ر.ک: نذیر احمد، ص197</ref>


==آثار==
==آثار==
خط ۷۷: خط ۷۸:


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1402]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط حسن باقی زاده]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط حسن باقی زاده]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]]
[[رده:ادیبان]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:واژه‌‌شناسان]]
۱۱٬۳۶۳

ویرایش