۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شيخ عباس قمى' به 'شيخ عباس قمى') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه مجلسى' به 'علامه مجلسى') |
||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
اين كتاب، پس از استنساخ از نسخه چاپ سنگى سال 1330 «ط عبدالرحيم» و تطبيق با نسخه مصحح عربى «ط آفاق» و تحقيق و تصحيح، چاپ شده است. از آنجا كه كتاب «جمال الأسبوع» مأخذ كتابهاى معتبر بسيارى مىباشد، در استخراج مدارك، تنها به كتب پيش از آن اكتفا شده است. اين كتاب، مشتمل بر چهل و نه فصل مىباشد <ref>ج 3، ص 28</ref>. | اين كتاب، پس از استنساخ از نسخه چاپ سنگى سال 1330 «ط عبدالرحيم» و تطبيق با نسخه مصحح عربى «ط آفاق» و تحقيق و تصحيح، چاپ شده است. از آنجا كه كتاب «جمال الأسبوع» مأخذ كتابهاى معتبر بسيارى مىباشد، در استخراج مدارك، تنها به كتب پيش از آن اكتفا شده است. اين كتاب، مشتمل بر چهل و نه فصل مىباشد <ref>ج 3، ص 28</ref>. | ||
جلد چهارم، دربردارنده كتاب «علم اليقين في معرفة أصول الدين»، تأليف حاج [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]]، با تحقيق جواد قيومى است. اين كتاب، برگرفته از كتاب «حق اليقين» مرحوم علامه مجلسى است. مرحوم محدث اين كتاب را در سال 1321ق و به زبان فارسى، تأليف نموده است. | جلد چهارم، دربردارنده كتاب «علم اليقين في معرفة أصول الدين»، تأليف حاج [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]]، با تحقيق جواد قيومى است. اين كتاب، برگرفته از كتاب «حق اليقين» مرحوم [[علامه مجلسى]] است. مرحوم محدث اين كتاب را در سال 1321ق و به زبان فارسى، تأليف نموده است. | ||
دو مقدمه از محقق و نويسنده در معرفى كتاب و توضيح ابواب آن، آغازگر كتاب مىباشد و مطالب در پنج باب، با اثبات وجود صانع و بيان صفت عدالت او آغاز و پس از بحث از نبوت، بهتفصيل به بحث امامت پرداخته شده است، آنگاه بهطور گسترده، بحث مطاعن خلفاى سهگانه مطرح گرديده و پس از بيان مختصرى از احوال امام دوازدهم(ع) به بحث رجعت پرداخته شده و آنگاه با اثبات معاد و مجملى از مقدمات و توابع آن، كتاب به پايان رسيده است <ref>مقدمه محقق، ج 4، ص 13</ref>. | دو مقدمه از محقق و نويسنده در معرفى كتاب و توضيح ابواب آن، آغازگر كتاب مىباشد و مطالب در پنج باب، با اثبات وجود صانع و بيان صفت عدالت او آغاز و پس از بحث از نبوت، بهتفصيل به بحث امامت پرداخته شده است، آنگاه بهطور گسترده، بحث مطاعن خلفاى سهگانه مطرح گرديده و پس از بيان مختصرى از احوال امام دوازدهم(ع) به بحث رجعت پرداخته شده و آنگاه با اثبات معاد و مجملى از مقدمات و توابع آن، كتاب به پايان رسيده است <ref>مقدمه محقق، ج 4، ص 13</ref>. | ||
ویرایش