پرش به محتوا

راحة الصدور و آية السرور در تاریخ آل سلجوق: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'مجتبى مينوى' به 'مجتبى مينوى'
جز (جایگزینی متن - 'مجتبى مينوى' به 'مجتبى مينوى')
خط ۷۸: خط ۷۸:




منابع بخش‌هاى گوناگون پايان كتاب، برخى از كتاب‌هاى نام آشنا در باره شريعت حنفى مانند الجامع الكبير، الجامع الصغير، مختصر التحاوى و تفسيرهاى قدورى و مجاز فرغانى است. اين كتاب كه متن نسخه خطى كمياب و ويژه‌اى از خاندان بزرگ سلجوقى در ايران به شمار مى‌رود، در 1921 ميلادى به كوشش محمد اقبال تصحيح و همراه با حاشيه‌هاى مرحوم مجتبى مينوى چاپ شد.
منابع بخش‌هاى گوناگون پايان كتاب، برخى از كتاب‌هاى نام آشنا در باره شريعت حنفى مانند الجامع الكبير، الجامع الصغير، مختصر التحاوى و تفسيرهاى قدورى و مجاز فرغانى است. اين كتاب كه متن نسخه خطى كمياب و ويژه‌اى از خاندان بزرگ سلجوقى در ايران به شمار مى‌رود، در 1921 ميلادى به كوشش محمد اقبال تصحيح و همراه با حاشيه‌هاى مرحوم [[مینوی، مجتبی|مجتبى مينوى]] چاپ شد.


مصحح محترم، مقدمه عالمانه‌اى به زبان انگليسى در باره شيوه كار خود در تصحيح، نويسنده كتاب، محتوا و منابع آن، تأثير راحه الصدور در كتاب‌هاى تاريخ پس از خود و نقد كتاب نوشته است. نسخه خطى، با حروف بزرگ و خوانا و به خط نسخ در يكم رمضان 635 (هفدهم آوريل 1238) تحرير شده است. اين نسخه پيش از اين، از آن استاد شيفر  Schefer  بود و اكنون در كتاب‌خانه ملى پاريس نگه‌دارى مى‌شود. (1) دانش‌جويان ايرانى از 1865 با اثر راوندى آشنا شدند؛ يعنى هنگامى كه يونگ در كتاب خود، كار راوندى را منبع تواريخ السلجوق دانست كه در روزگار پادشاهى مراد دوم (1421 - 1451) به تركى و در سه بخش نوشته شده بود. هم‌چنين هوتسما نيز اين موضوع را دوباره در مقاله كوتاهى در ششمين كنگره بين المللى شرق شناسان (1883) در ليدن ياد كرد.، اما وجود نسخه اصلى، هنگامى مشخص شد كه استاد شيفر، دارنده پيشين نسخه خطى، چكيده‌اى از آن را در جلد دوم كتاب Nouveaux Melanges Orientaux با ترجمه فرانسوى و يادداشت‌ها و تصوير يك صفحه از نسخه اصلى منتشر كرد.
مصحح محترم، مقدمه عالمانه‌اى به زبان انگليسى در باره شيوه كار خود در تصحيح، نويسنده كتاب، محتوا و منابع آن، تأثير راحه الصدور در كتاب‌هاى تاريخ پس از خود و نقد كتاب نوشته است. نسخه خطى، با حروف بزرگ و خوانا و به خط نسخ در يكم رمضان 635 (هفدهم آوريل 1238) تحرير شده است. اين نسخه پيش از اين، از آن استاد شيفر  Schefer  بود و اكنون در كتاب‌خانه ملى پاريس نگه‌دارى مى‌شود. (1) دانش‌جويان ايرانى از 1865 با اثر راوندى آشنا شدند؛ يعنى هنگامى كه يونگ در كتاب خود، كار راوندى را منبع تواريخ السلجوق دانست كه در روزگار پادشاهى مراد دوم (1421 - 1451) به تركى و در سه بخش نوشته شده بود. هم‌چنين هوتسما نيز اين موضوع را دوباره در مقاله كوتاهى در ششمين كنگره بين المللى شرق شناسان (1883) در ليدن ياد كرد.، اما وجود نسخه اصلى، هنگامى مشخص شد كه استاد شيفر، دارنده پيشين نسخه خطى، چكيده‌اى از آن را در جلد دوم كتاب Nouveaux Melanges Orientaux با ترجمه فرانسوى و يادداشت‌ها و تصوير يك صفحه از نسخه اصلى منتشر كرد.
خط ۱۰۳: خط ۱۰۳:
[[رده:تاریخ]]
[[رده:تاریخ]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش