في رحاب أهل‌البيت(ع): التوسل: تفاوت میان نسخه‌ها

# توسل به اعمال صالح: '''وَ إِذْ يرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيتِ وَ إِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَليمُ‌ رَبَّنَا وَ اجْعَلْنَا مُسْلِمَينِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّيتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَ أَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَ تُبْ عَلَينَا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ''' (بقره: 127 و 128) (و هنگامى که ابراهیم و اسماعیل پایه‏هاى خانه [کعبه] را بالا مى‏بردند، [مى‌گفتند] «اى پروردگار ما، از ما بپذیر که در حقیقت، تو شنواى دانایى؛ پروردگارا ما را تسلیم [فرمان] خود قرار ده و از نسل ما، امتى فرمانبردار خود [پدید آر] و آداب دینى ما را به ما نشان ده و بر ما ببخشاى که تویى توبه‏پذیر مهربان).

# توسل به دعای رسول: '''لاَ تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَينَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً''' (نور: 63) (خطاب کردن پیامبر را در میان خود، مانند خطاب کردن بعضى از خودتان به بعضى [دیگر] قرار مدهید).

# توسل به خود انبیا و صالحین.

# توسل به حق صالحین و حرمت و منزلت آنها: تفصیل این قسم، در مباحث بعدی کتاب آمده است<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>.