الفكر التربوي الإسلامي عند الإمام جعفر بن محمد الصادق: تفاوت میان نسخه‌ها

فصل مقدماتى: مؤلف، تربيت را اساس رشد فكرى انسان و سخن از تربيت اسلامى را، سخن از خود اسلام مى‌داند؛ زيرا اسلام، راه و روشى الهى براى حيات بشر در دنيا و آخرت است. وى در اين فصل، ابتدا به تعريف لغوى و اصطلاحى تربيت، سپس به مباحث اهميّت و جايگاه تربيت اسلامى و عوامل مؤثر در آن، مانند: وراثت، محيطِ خانواده، مدرسه و جامعه، پرداخته است.

ايشان اشاره دارد: هدف از تربيت اسلامى، رشد انسان در بندگى خداوند است كه با روش‌هایى چون نصيحت و اندرز، ايجاد الگو، بيان داستان، ترغيب و ترساندن، ضرب‌المثل و تربيت عملى، به بار مى‌نشيند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17169/1/15 متن كتاب، ص15]</ref>

فصل دوم در مورد تربيت، بر اساس ساخت عقائد و امور عبادى مى‌باشد.

در مبحث دوم به تعريف مفهوم عبادت و اهميّت آن و كيفيت آموزش فقه عبادات، پرداخته شده است. همچنين در اين بحث، تربيت روح از طريق مظاهر عبادت، چون تقويت اتصال به خداوند از طريق نماز، تطهير نفس و مال به‌وسيله زكات، كمال عبوديت به‌واسطه حج، كنترل شهوات توسط روزه، آموزش درونى و عميق به‌وسيله تلاوت قرآن و اظهار نياز به خدا از طريق دعا، توضيح داده شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/17169/1/135 همان، ص135]</ref>