پرش به محتوا

ترجمه آموزی قرآن کریم: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ص' به 'ه‌ص'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎و' به 'ه‌و')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ص' به 'ه‌ص')
خط ۲۹: خط ۲۹:
مؤلف در مقدمه به اهمیت ترجمه آموزی قرآن کریم سخن به میان آورده و این موضوع را از ضروری‌ترین مباحثی معرفی می‌کند که حوزه و دانشگاه باید آن را در خلال مباحث علوم قرآنی بگنجانند تا اینکه به‌واسطه پرورش محققانی در این بخش ضعف موجود در ترجمه‌های کنونی مرتفع شود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7</ref>.
مؤلف در مقدمه به اهمیت ترجمه آموزی قرآن کریم سخن به میان آورده و این موضوع را از ضروری‌ترین مباحثی معرفی می‌کند که حوزه و دانشگاه باید آن را در خلال مباحث علوم قرآنی بگنجانند تا اینکه به‌واسطه پرورش محققانی در این بخش ضعف موجود در ترجمه‌های کنونی مرتفع شود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7</ref>.


در ادامه نگارنده بیان می‌دارد که این اثر کم‎حجم، تنها جنبه یادآوری‎های ترجمه آموزی در حوزه پراهمیت فن ترجمه قرآن کریم را دارد، وگرنه شرح و بسط ریزه‎کاری‎های این فن بیش از آنکه به نوشتار درآید باید به‎صورت عملی در کلاس‎های آموزش قرآن کریم به‎صورت اساسی در قالب عرضه ترجمه آیه به آیه و بحث و گفتگو در جزئیات نکات صرفی، نحوی، بلاغی و ارائه قالب درست و استوار زبان مقصد برای زبان مبدأ در جمع ترجمه آموزان شکل عینی و کاربردی پیدا کند<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>.
در ادامه نگارنده بیان می‌دارد که این اثر کم‎حجم، تنها جنبه یادآوری‎های ترجمه آموزی در حوزه پراهمیت فن ترجمه قرآن کریم را دارد، وگرنه شرح و بسط ریزه‎کاری‎های این فن بیش از آنکه به نوشتار درآید باید به‌صورت عملی در کلاس‎های آموزش قرآن کریم به‌صورت اساسی در قالب عرضه ترجمه آیه به آیه و بحث و گفتگو در جزئیات نکات صرفی، نحوی، بلاغی و ارائه قالب درست و استوار زبان مقصد برای زبان مبدأ در جمع ترجمه آموزان شکل عینی و کاربردی پیدا کند<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>.


نویسنده در ابتدای کتاب به معنای ترجمه پرداخته و نظرات لغویان همچون فراهیدی، [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|فیروزآبادی]]، [[فیومی، احمد بن محمد|فیومی]] و [[ابن فارس، احمد بن فارس|ابن فارس]] را آورده سپس می‌گوید: ترجمه به معنای برگرداندن متنی از زبانی به زبان دیگر با رعایت مفهوم و محتوای آن متن است که در این فرایند متن اصلی را زبان مبدأ و متن ترجمه را زبان مقصد می‌گویند.
نویسنده در ابتدای کتاب به معنای ترجمه پرداخته و نظرات لغویان همچون فراهیدی، [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|فیروزآبادی]]، [[فیومی، احمد بن محمد|فیومی]] و [[ابن فارس، احمد بن فارس|ابن فارس]] را آورده سپس می‌گوید: ترجمه به معنای برگرداندن متنی از زبانی به زبان دیگر با رعایت مفهوم و محتوای آن متن است که در این فرایند متن اصلی را زبان مبدأ و متن ترجمه را زبان مقصد می‌گویند.
خط ۶۴: خط ۶۴:
بخش بعدی در موضوع نثر‎ معیار است که زبان ترجمه می‎باید مبتنی بر آن باشد. مراد از نثر معیار این است که:
بخش بعدی در موضوع نثر‎ معیار است که زبان ترجمه می‎باید مبتنی بر آن باشد. مراد از نثر معیار این است که:
# نثر ترجمه نباید نثری متروک، منسوخ، مهجور یا غریب باشد.
# نثر ترجمه نباید نثری متروک، منسوخ، مهجور یا غریب باشد.
# نثر ترجمه نباید عربی زده محض، ثقیل یا به‎صورت نثر سره نامفهوم باشد.
# نثر ترجمه نباید عربی زده محض، ثقیل یا به‌صورت نثر سره نامفهوم باشد.
# نثر ترجمه نباید انباشته از حشو و زوائد و یا دارای تعقیدات لفظی باشد.
# نثر ترجمه نباید انباشته از حشو و زوائد و یا دارای تعقیدات لفظی باشد.
# نثر ترجمه نباید متکلفانه و متصنعانه و دارای الفاظ نامأنوس باشد.
# نثر ترجمه نباید متکلفانه و متصنعانه و دارای الفاظ نامأنوس باشد.
خط ۷۲: خط ۷۲:
واژه‎سازی مناسب برای کلمات قرآن از دیگر بخش‎های این کتاب است. مترجم باید در انتخاب معادل‎های صحیح و مناسب با کلمات قرآن دقت لازم را بکار برد و واژه متناسب زبان مقصد را به دست بیاورد که در ادامه با ذکر مثال‎هایی مقصود خویش را بیان می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.
واژه‎سازی مناسب برای کلمات قرآن از دیگر بخش‎های این کتاب است. مترجم باید در انتخاب معادل‎های صحیح و مناسب با کلمات قرآن دقت لازم را بکار برد و واژه متناسب زبان مقصد را به دست بیاورد که در ادامه با ذکر مثال‎هایی مقصود خویش را بیان می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.


یکی از نکات لازم در ترجمه قرآن این است که اصطلاحات قرآنی را که در ذهن و زبان اهل قرآن تعریف خاص خود را دارند، نباید به‎صورت تحت‎اللفظی ترجمه شوند زیرا چه‎بسا در آن صورت علاوه بر ابهام در معنی آیه مقصود و معانی آیه پوشیده و مخفی می‌ماند بنابراین کلماتی مثل انفاق، ایمان، ذکات، یومنون بالغیب و امثال آن‎ها را نباید معادل‎سازی فارسی کرد<ref>ر.ک: همان، ص24-25</ref>.
یکی از نکات لازم در ترجمه قرآن این است که اصطلاحات قرآنی را که در ذهن و زبان اهل قرآن تعریف خاص خود را دارند، نباید به‌صورت تحت‎اللفظی ترجمه شوند زیرا چه‎بسا در آن صورت علاوه بر ابهام در معنی آیه مقصود و معانی آیه پوشیده و مخفی می‌ماند بنابراین کلماتی مثل انفاق، ایمان، ذکات، یومنون بالغیب و امثال آن‎ها را نباید معادل‎سازی فارسی کرد<ref>ر.ک: همان، ص24-25</ref>.


ترجمه صحیح و دقیق واژگان مترادف از دیگر موارد حائز اهمیت در ترجمه قرآن کریم است؛ ترادف و هم معنایی چند واژه به یک معنا در زبان عربی و قرآن کریم در نگاه عالمان اصول فقه از امور اختلافی است که برخی قائل به ترادف الفاظ و برخی منکر ترادف آن هستند که البته ریشه اختلاف‎نظرها درباره ترادف لغات به فرق گذاشتن میان اسم و صفت برمی‌گردد. با توجه به این نکته در ترجمه آیات آنگاه‎که با الفاظ به‎ظاهر مترادف مواجه می‌شویم باید برای هر واژه‌ای معادل مناسب آن را بیاوریم<ref>ر.ک: همان، ص26-27</ref>.
ترجمه صحیح و دقیق واژگان مترادف از دیگر موارد حائز اهمیت در ترجمه قرآن کریم است؛ ترادف و هم معنایی چند واژه به یک معنا در زبان عربی و قرآن کریم در نگاه عالمان اصول فقه از امور اختلافی است که برخی قائل به ترادف الفاظ و برخی منکر ترادف آن هستند که البته ریشه اختلاف‎نظرها درباره ترادف لغات به فرق گذاشتن میان اسم و صفت برمی‌گردد. با توجه به این نکته در ترجمه آیات آنگاه‎که با الفاظ به‎ظاهر مترادف مواجه می‌شویم باید برای هر واژه‌ای معادل مناسب آن را بیاوریم<ref>ر.ک: همان، ص26-27</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش