۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تاريخ الإسماعيلية و فرق الفطحية، الواقفية، القرامطة، الدروز و النصيرية: تفاوت میان نسخهها
تاريخ الإسماعيلية و فرق الفطحية، الواقفية، القرامطة، الدروز و النصيرية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۱۱
، ۶ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'هع' به 'هع'
جز (جایگزینی متن - 'هت' به 'هت') |
جز (جایگزینی متن - 'هع' به 'هع') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
امامت در نظر اسماعیلیه دارای جایگاه والا و درجات و مقامات مختلفی است؛ بنابراین به یکی از برجستهترین ویژگیهای این مذهب تبدیل شده است. آنان معتقد به نطقاء ششگانه هستند که هرکدام از ناطقین، رسولی است که بعد از او هفت امام میآید<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>. | امامت در نظر اسماعیلیه دارای جایگاه والا و درجات و مقامات مختلفی است؛ بنابراین به یکی از برجستهترین ویژگیهای این مذهب تبدیل شده است. آنان معتقد به نطقاء ششگانه هستند که هرکدام از ناطقین، رسولی است که بعد از او هفت امام میآید<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>. | ||
اسماعیلیه برای حفظ کیان خود گروهی از انسانها را | اسماعیلیه برای حفظ کیان خود گروهی از انسانها را بهعنوان فداییان برای حفظ ائمه و دعات خود تربیت مینمودند. در اینباره نقل شده که سلطان سلجوقی در سال 501ق، قلعه الموت را محاصره نمود و فرستادهای بهسوی حسن بن صباح فرستاد تا او را به تسلیم شدن دعوت کند. حسن صباح یکی از آن فداییان را صدا زد و به او دستور داد که خودش را از برج به پایین پرت کند و او چنین کرد، به دومی گفت که خود را با خنجر از پای دربیاورد و او چنین کرد؛ آنگاه به آن فرستاده گفت: برو و به مولای خود بگو که نزد من هفتاد هزار از این فداییان مخلص هست..<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | ||
اسماعیلیه، اسناد، کتب، تألیفات و هر آنچه به آنها ارتباط داشته را مخفی مینمودند و به هیچکس غیر از خود اجازه دسترسی نمیدادند؛ بنابراین بحث از اسماعیلیه و طوایف آن یک امر غیر ممکن است، مگر اینکه به کتب و آثار مخالفانشان مراجعه کرد و این عمل خارج از ادبیات پژوهشی صادقانه است.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>. دراینبین، برخی از مستشرقان، همچون «ایوانف»، «[[ماسینیون، لویی|لویس ماسینیون]]»، «شتروطمان»، «[[کربن، هانری|هانری کوربن]]» و «برنارد لویس»، به اسنادی درباره اسماعیلیه دست یافتند و آنها را منتشر نمودند<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | اسماعیلیه، اسناد، کتب، تألیفات و هر آنچه به آنها ارتباط داشته را مخفی مینمودند و به هیچکس غیر از خود اجازه دسترسی نمیدادند؛ بنابراین بحث از اسماعیلیه و طوایف آن یک امر غیر ممکن است، مگر اینکه به کتب و آثار مخالفانشان مراجعه کرد و این عمل خارج از ادبیات پژوهشی صادقانه است.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>. دراینبین، برخی از مستشرقان، همچون «ایوانف»، «[[ماسینیون، لویی|لویس ماسینیون]]»، «شتروطمان»، «[[کربن، هانری|هانری کوربن]]» و «برنارد لویس»، به اسنادی درباره اسماعیلیه دست یافتند و آنها را منتشر نمودند<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
علاوه بر روایاتی که از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در مذمت خطابیه رسیده، نصوص تاریخی، حاکی از آن است که مذهب اسماعیلیه در دامان خطابیه متولد شد و پرورش یافت. | علاوه بر روایاتی که از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در مذمت خطابیه رسیده، نصوص تاریخی، حاکی از آن است که مذهب اسماعیلیه در دامان خطابیه متولد شد و پرورش یافت. | ||
خطابیه بعد از کشته شدن رهبرشان، به محمد بن اسماعیل متوجه شدند و او را | خطابیه بعد از کشته شدن رهبرشان، به محمد بن اسماعیل متوجه شدند و او را بهعنوان امام معرفی نمودند<ref>ر.ک: همان، ص40-41</ref>. | ||
نویسنده در فصل چهارم، به سخن پیرامون عبدالله بن میمون قداح، با استناد به کتب رجالی شیعه و سنی پرداخته است. | نویسنده در فصل چهارم، به سخن پیرامون عبدالله بن میمون قداح، با استناد به کتب رجالی شیعه و سنی پرداخته است. | ||
شخص مزبور، از اصحاب [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و پدرش از اصحاب [[امام سجاد(ع)]]، امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] بوده است و کشی او را به نیکی و نجاشی از او | شخص مزبور، از اصحاب [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و پدرش از اصحاب [[امام سجاد(ع)]]، امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] بوده است و کشی او را به نیکی و نجاشی از او بهعنوان ثقه یاد نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص48-49</ref>. | ||
عبدالله بن میمون بن دیصان، از موالی و دوستداران [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق]] بود. او متولد حدود 190 و متوفای 270ق و اصالتاً اهوازی یا کوفی است. وی از بنیانگذران فرقه اسماعیلیه بشمار میرود<ref>ر.ک: همان، ص50-53</ref>. | عبدالله بن میمون بن دیصان، از موالی و دوستداران [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق]] بود. او متولد حدود 190 و متوفای 270ق و اصالتاً اهوازی یا کوفی است. وی از بنیانگذران فرقه اسماعیلیه بشمار میرود<ref>ر.ک: همان، ص50-53</ref>. | ||