خاورشناسان و جمع و تدوین قرآن کریم: تفاوت میان نسخه‌ها

# نولدکه عدم جمع و تدوین قرآن در زمان پیامبر(ص) را امری بدیهی می‌داند؛ درحالی‎که گزارش‎های تاریخی خلاف این امر را نشان می‌دهد.

# شوالی، روایت‎های جمع قرآن ابوبکر و عثمان را حاوی تناقض می‎بیند، ولی روایت مربوط به جمع عثمان را می‎پذیرد.

# نولدکه جمع‎آوری قرآن به‎وسیله [[امام على(ع)|علی(ع)]] را از مجعولات شیعه می‌داند؛ درحالی‎که بسیاری از منابع اهل سنت این امر را گزارش کرده‌اند.

# بلاشر، معتقد است در زمان پیامبر(ص) اراده‌ای بر جمع قرآن وجود نداشته است.

# نظریه برتون درباره جمع قرآن، اساساً تحلیلی به نظر می‌رسد و بنیان علمی ندارد.

# ونزبرو تدوین قرآن را مربوط به قرن سوم هجری می‌داند. تحلیل ادبی قرآن، روشی است که وی را به این نتیجه‎گیری تاریخی رسانده است. سکوت منابع تاریخی پیش از قرن سوم هجری، دلیل دیگر ونزبرو برای این نظریه است.

# شواهد باستان‎شناختی بسیاری، از جمله نسخه‎های خطی مسجد صنعا، کتیبه‎های قبة‎الصخره، کتیبه‎های مسجدالنبی و پاپیروس‎ها و سکه‎های قرن نخست هجری، ادعاهای مینگانا و ونزبرو را انکار می‌کنند.

# برخلاف ادعای ونزبرو، مینگانا و دیگران، در منابع غیر اسلامی شواهد بسیاری وجود قرآن را در قرن اول هجری تأیید می‌کنند. این شواهد در موزه‎های معتبر دنیا نگهداری می‌شود.

# اخباری که مکه و حجاز را خالی از خط و کتابت می‌دانند، در برابر روایاتی که وجود خط را در این سرزمین اثبات می‌کنند توان مقابله ندارند.

# موتسکی با روش تحلیل ترکیبی متن و سند حدیث، روایات جمع قرآن را نقادی کرده و آن‎ها را معتبر می‌داند.

# در تحلیل نهایی به نظر می‌رسد: اعتقاد به جمع قرآن در زمان پیامبر(ص) با واقعیت‎های تاریخی و عقیده شیعه نزدیکی بیشتری دارد.

# با وجود اختلاف روایات، قرآن موجود نزد همه مسلمانان معروف و متواتر است.