موقف الزيدية و أهل السنة من العقيدة الإسماعيلية و فلسفتها: تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه کتاب چنین می‎خوانیم: فرقه‎های شیعه در جزئیات و تفاصیل اعتقادات با یکدیگر اختلاف‎هایی دارند، اما همه آنها بر این متفقند که [[امام على(ع)|علی(ع)]] نسبت به امامت و قیام به این امر در امت مستحق‎ترین است. فرقه زیدیه و امامیه و اسماعیلیه به‎لحاظ گستردگی و تعداد بزرگ‎ترین فرقه‎ها هستند. بااین‎حال گروهی گروه دیگر را تکذیب می‎کنند و بااینکه مابین آنها تناقضاتی در اعتقادات و به‎ویژه در امامت وجود دارد، برخی، برخی دیگر را گمراه می‎خوانند. در این بین شیعه اسماعیلیه به جهت اینکه از سوی دیگر مسلمانان متهم به اسلام ظاهری هستند مورد حملات شدید قرار گرفته‎اند. به همین جهت اهل سنت، اسماعیلیه را از جمله مذاهب خارج از اسلام می‎دانند. زیدیه نیز همین اعتقاد را دارند و می‎گویند: اسماعیلیان در ظاهر اسلام را رعایت می‎کنند، اما در باطن کافر هستند و به هیچ‎یک از شرایع پایبند نیستند<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>.

در بخشی از باب دوم، به مناقشه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در برخی از آثارش در رابطه با دیدگاه باطنیه اشاره شده که از توصیف خداوند به نفی و اثبات خودداری می‎ورزند. از نظر ابن تیمیه، باطنیه با این دیدگاه، قانون منطقی بدیهی که همان قانون عدم تناقض است را نفی می‎کنند. ابوسلیمان سجستانی باطنی در کتابش «الأقاليد الملكوتية» آن‎چنان‎که [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتابش «[[شرح العقيدة الإصفهانية]]» نقل کرده، چنین می‎گوید: ما بین نقیضین منتاقضین جمع نمی‎کنیم، تا بگوییم خداوند زنده است و زنده نیست؛ بلکه دو نقیض را برمی‎داریم و می‎گوییم: او نه موصوف است و نه لاموصوف<ref>ر.ک: همان، ص‎209</ref>.