المشجر الوافي: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مضت في حروب الدهر غاية قوتي

فأصحبت ذا ضعف عن الكر و الفر'''

'''إلی م بأرض الهند أذهب لذتي

و نضرة عيشي في محاولة النضر'''

و قد قنعت نفسي بأوبة غائب

إلی أهله يوما ولو بيد الصفر'''

'''إذا لم تكن في الهند أصناف نعمة

ففي هجر أحظی بصنف من التمر'''

'''علی أن لي فيها حماة عهدتهم

بناة المعالي بالمثقفة السمر'''

'''إذا ما أصاب الدهر أكناف عزهم

رأيت لهم غارات تغلب في بكر'''

'''و لي والد فيها إذا ما رأيته

رأيت به الخنسا تبكي علی صخر'''<ref>ر.ک: متن کتاب، ج3، ص312</ref>؛ در توصیف محمد شبانة بن عبدالحسین بن ابراهیم گفته شده: او ستون و مناره علم و اعتبار فضل و فضیلت است. هر بحث‎کننده و مناظره‎گری به برتری قدر و بلندمرتبگی او اقرار می‎کند. اما درباره علم او باید گفت او دریای ژرف علم است و درباره ادبش باید گفت که در مصدر ادب نشسته. امروزه او در ماهان اصفهان است. وی به هند سفر کرد و با علمای آنجا ارتباط داشت. از جمله با سید احمد نظام‎الدین حسینی که از نزدیکان سلطان هند و از علمای قرن یازدهم بود. سپس هند را ترک گفته و به ایران سفر کرد و در آنجا صاحب منصبی شد. برای او اشعار زیادی نقل شده است؛ از جمله اشعاری با این مضامین: در پیکارهای روزگار تمام نیروی من از کف رفت و از کر و فر ناتوان گردیدم. با چه امیدی در سرزمین هند لذت خویش را تباه سازم، درحالی‎که خرمی عیش من در پرداختن به شادی و سرزندگی است. دل من به اینکه روزی غایبی، ولو با دست خالی، به‎سوی اهل خویش بازگردد، قانع شده است...