سلسله مباحث اخلاق نظری: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در این درس‎ها با مجال اندکی که داشته و با دقت و ژرف‎نگری بسیار، برخی آیات و روایات اخلاقی را با توضیحی کوتاه همراه کرده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص8</ref>‎.  

اهمیت اخلاق و تهذیب نفس، اولین عنوان مباحث کتاب است که با ذکر آیات اول تا دهم سوره ضحی آغاز شده است. تزکیه نفس و خودسازی و ارزشمند شدن، از نظر قرآن مجید آن‎قدر اهمیت دارد که خداوند به‎خاطر آن یازده قسم یاد کرده است. این قسم‎ها را فقط برای تزکیه نفس یاد کرده و با این قسم‎ها برای انسان مؤمن اتمام حجت نموده و پیامبر عظیم‎الشأن خود را در چند آیه قرآنی و روایات فراوانی مأمور فرموده که نفس‎ها را تزکیه کند و ما را بسازد و متصف به صفات پسندیده و منزه از صفات ناپسند نماید. پس بر ماست که وجود خود را در اختیار نبی گرامی اسلام و اهل بیت طیبین و طاهرینش قرار دهیم و از سنت رسول گرامی اسلام و فرامین اهل بیتش از هر جهت اطاعت کنیم تا به مقام والای لقاء الله، رضوان الله، فناء فی الله و بقاء بالله برسیم<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص11-9</ref>‎.  

فضیلت اخلاق از نظر پیامبر اعظم اسلام عنوان درس دوم کتاب است. در ابتدای این درس چند حدیث در فضیلت اخلاق ذکر شده است. در ابتدا در توضیح اولین حدیث «همانا من به نبوت مبعوث شدم تا مکارم اخلاق را به اتمام برسانم» می‎گوید: البته معلوم است که دیگر انبیا نیز برای امت خود مکارم اخلاق آورده‎اند، اما رسول گرامی اسلام(ص) چون دینش اکمل ادیان آسمانی و کتابش قرآن مجید، خاتم کتب آسمانی است، مبعوث شد تا مکارم اخلاق را به اتمام برساند<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>‎.  

از دیگر احادیث جالب، سخن رسول گرامی اسلام(ص) در پاسخ به مردی است که از روبه‎رو و طرف راست و چپ آمد و پرسید: دین چیست؟ حضرت فرمود: اخلاق نیکو. این حدیث عجیب دلالت دارد بر اینکه رسول گرامی اسلام(ص) همه دین را که روش صحیح زندگی است در اخلاق نیکو تفسیر فرموده است؛ پس معلوم می‎شود از نظر پیامبر اسلام کسی که دارای ارزش‎های والای انسانی، یعنی اخلاق نیکو نیست، به یک معنا دین ندارد<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>‎.

در بخش دیگری از مباحث، ارزش طلبگی و اهداف آن بررسی شده است: باید دانست که برای جوانی که به خدا و انبیای الهی و آنچه انبیا آورده‎اند، ایمان دارد و استعداد و آمادگی همه‎جانبه طلبگی را دارا است و ذوق و فطرت باطنی او نیز تقاضا می‎نماید، ارزشی بالاتر از پیشه کردن این کار برای او نیست؛ زیرا راه او راه انبیا و اولیا و علمای ربانی است و هدف او اولاً علم و عمل و ثانیاً هدایت مردم و دستگیری از آنها و تبلیغ دین مبین اسلام و معارف الهی است. البته علوم و دانش‎های دیگر نیز به‎جای خود ارزش و فضیلت دارند، اما به رتبه و درجه و ارزش علوم دینی نمی‎رسند؛ زیرا علوم دینی اگر درست انجام شد، می‎تواند اهداف الهی فراوانی داشته باشد<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>‎.  

پس از آن، ارزش طلبگی از دیدگاه آیات و روایات به‎تفصیل بررسی شده است. در بخش روایات، احادیث رسول مکرم اسلام(ص)، از روایات ائمه اطهار(ع) تفکیک شده است<ref>ر.ک: همان، ص‎35-17</ref>‎.   

از امام سجاد(ع) روایت است: اگر مردم می‎دانستند که علم‎آموزی چه فضیلت و ارزشی دارد همانا آن را می‎آموختند، ولو به ریخته شدن خونشان و فرو رفتن در سختی‎ها<ref>ر.ک: همان، ص‎35</ref>‎.  

تهجد، یعنی شب‎زنده‎داری و پاسی از شب را برای خدا بیدار بودن، مخصوصاً ثلث آخر شب را به عبادت و نماز شب و تلاوت قرآن و فکر و ذکر سپری کردن. در فضیلت شب و شب‎زنده‎داری همان‎قدر بس که رسول گرامی اسلام(ص) به فرموده قرآن، شب به معراج رفت و شب هم قرآن بر ایشان نازل شد. خداوند در قرآن به آن حضرت دستور شب‎زنده‎داری داده و وجوب نماز شب از ویژگی‎های ایشان بوده است<ref>ر.ک: همان، ص‎59</ref>‎.  

تعریف اخلاق الهی از دیگر سرفصل‎های مباحث است. از نظر لغت، خُلق، شکل درونی انسان است؛ لذا حضرت حق تبارک و تعالی می‎فرماید: '''قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ''' ﴿الإسراء: 84﴾؛ یعنی هر انسانی بر اساس شاکله درونی خود عمل می‎کند. بنابراین اخلاق، صفات درونی است که در همه اعمال نقش زیربنایی و فرماندهی دارد. همان‎ گونه که خَلق، شکل برونی انسان است. بنابراین، غرائز، ملکات و صفات باطنی انسان، اخلاق و رفتاری که از آن ناشی می‎شود، رفتار اخلاقی نامیده می‎شود<ref>ر.ک: همان، ج2، ص‎70</ref>‎.

علمای علم اخلاق فرموده‎اند: اگر آنچه حضرت حق بدون اکتساب، بلکه از طریق فطرت و سرشت انسانی، به انسان داده است، درست به‎کار گرفته شود و مشغول کسب اخلاق اختیاری و اکتسابی شویم، می‎توانیم به تمام ارزش‎های والای انسانی برسیم<ref>ر.ک: همان، ص‎73-72</ref>‎.  

قمشه‎ای، اهمیت جهاد اکبر و مبارزه با نفس را با ذکر اولین حدیث کتاب پربرکت چهل حدیث امام راحل(ره) با این مضمون متذکر می‎شود که اصحاب رسول خدا(ص) از جنگ بزرگی برگشته بودند؛ خدمت حضرت آمدند و از سختی‎های آن جنگ و شهدا و مجروحین و گرفتاری‎های آن نزد حضرت درد دل کردند. حضرت پس از شنیدن سخنانشان فرمود: از جنگ کوچکی برگشته‎اید. بر شما باد به جنگ بزرگ. اصحاب برآشفتند که یا رسول‎الله مگر جنگی از این سخت‎تر در پیش داریم؟ و آیا آن کدام است؟ حضرت فرمود: بلی! آن جنگ بزرگ، جهاد با نفس است<ref>ر.ک: همان، ص‎88</ref>‎.  

در قرآن مجید در موارد فراوانی نام ایمان با عمل صالح جفت شده است. از این‎گونه آیات می‎فهمیم که التزام به عمل صالح یکی از نشانه‎های ایمان واقعی است. عمل، یعنی کار و کوشش، سعی و تلاش و انجام وظیفه. و صالح، یعنی عملی که فرآورده و نتیجه داشته باشد و انسان را در زندگی فردی و خانوادگی و اجتماعی رشد دهد و به کمال برساند. نویسنده، با این توضیح، به ذکر نشانه‎های ایمان واقعی پرداخته و نوزده آیه از قرآن کریم را در این رابطه متذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص102-97</ref>‎. سپس خواننده را به کتاب ارزشمند «صفات الشيعة» محدث بزرگ شیخ صدوق ارجاع داده است. ایشان در این کتاب از ائمه اطهار(ع) بیش از هفتاد روایت مستند درباره صفات مؤمن واقعی، یعنی شیعه اثنا‎عشری نقل می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص103</ref>‎.

در سطرهای دیگری از کتاب، تفکر در قرآن به‎عنوان روش خداشناسی معرفی شده است. یکی از راه‎های بزرگ معرفت الله تبارک و تعالی، تفکر، تعقل و تدبر در کتاب بزرگ خدا قرآن مجید است که البته قرآن در این زمینه از بسیاری از انسان‎ها گلایه می‎کند و می‎فرماید: '''أَ فَلاَ يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا''' ﴿محمد: 24﴾؛ آیا نمی‎خواهند در حقایق قرآنی و معارف آن تدبر کنند یا اینکه دل‎هایشان در پوشش گناه و غلاف آن قرار دارد. یکی از گلایه‎های پیامبر بزرگوار اسلام(ص) نیز در روز قیامت از امتش این است که: '''يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً''' ﴿الفرقان: 30﴾؛ خدایا بیشتر امت من پشت به قرآن کردند و از آن دوری نمودند<ref>ر.ک: همان، ص108</ref>‎.

علم الهامی، آخرین عنوان مطالب کتاب است. علومی که انسان فرامی‎گیرد، تنها از راه تعلیم و مطالعه و تحقیق نیست، بلکه درصورتی‎که شرایط قلبی از هر جهت فراهم باشد و شخص، صلاحیت لازم را دارا باشد می‎تواند از علم الهامی نیز بهره‎مند گردد. چنان علمی نوری است که به جهت وجود استحقاق و اقتضای حکمت و مشیت بالغه الهی از پشت پرده بر دل شایسته بنده می‎تابد و آن را از علوم و معارف و معانی بارور می‎سازد. از چنان علمی به علم اعطایی یا علم الهامی تعبیر می‎شود<ref>ر.ک: همان، ص122</ref>‎.  

[[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] و [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرای شیرازی]] به برخورداری از این علم در معضلات علمی اذعان کرده‎اند<ref>ر.ک: همان، ص123 و 124</ref>‎.  

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:کتاب‌شناسی]]