۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اخلاق و آداب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'وي' به 'وی'
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
خلاصه معراج السعاده | خلاصه معراج السعاده | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی]] ( | [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی]] (نویسنده) | ||
[[نراقی، احمد بن محمدمهدی]] ( | [[نراقی، احمد بن محمدمهدی]] (نویسنده) | ||
[[قمی، عباس]] ( | [[قمی، عباس]] (نویسنده) | ||
[[حسینی، محمدرضا]] (گردآورنده) | [[حسینی، محمدرضا]] (گردآورنده) | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
در مقدمه مختصرى كه در آغاز بخش اول ذكر شده است اين مطلب بيان مى‌شود: | در مقدمه مختصرى كه در آغاز بخش اول ذكر شده است اين مطلب بيان مى‌شود: | ||
«آدمى مركب از دو چيز است. يكى بدن ظاهر يا تن، ديگرى نفس كه آن را روح و جان و عقل و دل نيز | «آدمى مركب از دو چيز است. يكى بدن ظاهر يا تن، ديگرى نفس كه آن را روح و جان و عقل و دل نيز مى‌گویند. | ||
بيمارى بدن با علم طب رفع مى‌گردد. و بيمارهاى روح كه اخلاق رذيله است با رجوع به علم اخلاق دفع مى‌گردد». | بيمارى بدن با علم طب رفع مى‌گردد. و بيمارهاى روح كه اخلاق رذيله است با رجوع به علم اخلاق دفع مى‌گردد». | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
«روح در مملكت تن به منزله سلطان است و براى او لشكر و خدم بسيار است. چهار قوه عقل، شهوت، غضب و وهم سردار سپاه روح هستند». | «روح در مملكت تن به منزله سلطان است و براى او لشكر و خدم بسيار است. چهار قوه عقل، شهوت، غضب و وهم سردار سپاه روح هستند». | ||
عناوین فصول ديگر عبارت است از: لذت و الم چهار قوه؛ شأن قوه عقليه و قوه وهميه؛ خلق بد در برابر هر صفت نيك؛ بيان يك قاعده كلى. | |||
عنوان باب دوم،«تفصيل اخلاق حسنه و رذيله، و فوايد و مفاسد آنها، و كيفيت كسب اخلاق حسنه و معالجه اوصاف ذميمه» است. اين باب مشتمل بر پنج مقام است. | عنوان باب دوم،«تفصيل اخلاق حسنه و رذيله، و فوايد و مفاسد آنها، و كيفيت كسب اخلاق حسنه و معالجه اوصاف ذميمه» است. اين باب مشتمل بر پنج مقام است. | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
3. پيوسته مراقب احوال و متوجه اعمال و افعال خود باشد؛ | 3. پيوسته مراقب احوال و متوجه اعمال و افعال خود باشد؛ | ||
4. احراز و دورى از آن چه باعث تحريك قوه | 4. احراز و دورى از آن چه باعث تحريك قوه شهویه و غضبيه مى‌گردد؛ | ||
5. فريب نفس خود را نخورد و اعمال خود را حمل بر صحت نكند. | 5. فريب نفس خود را نخورد و اعمال خود را حمل بر صحت نكند. | ||