دیوان کامل قمری: در مناقب و مصائب چهارده معصوم(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

به‎عنوان نمونه از میان اشعاری که در مقدمه ناشر از شعرهای ناصواب برشمرده شده‎اند، می‎توان به بیت زیر اشاره کرد:

ظاهر این است که به‎خاطر انتساب خاری و ذلت به امام معصوم از جانب شاعر، ناشر در مقدمه، محتوای این بیت را ناصواب شمرده است.

شعر [[قمري، محمدتقي|قمری]] بیشتر دربردارنده مدح و مرثیه اهل‎بیت(ع) و به‎خصوص امام حسین(ع) و یارانش می‎باشد، ولی اشعار عارفانه و ساقی‎نامه‎ها هم در شعرش به چشم می‎خورند. قالب بیشتر شعرهای وی قصیده و غزل می‎باشد، ولی در شعر فارسی او رباعیات هم وجود دارد. [[قمري، محمدتقي|محمدتقی قمری]]، در شعر مرثیه خود در عزای امام حسین(ع) و اهل ‎بیت و یارانش از روضة‎ الشهدای کاشفی به‎عنوان سند تاریخی و از حدیقة ‎السعدای فضولی (چنان‎که خودش از مکتب فضولی پیروی می‎کرد) بهره جسته است. او در سرایش شعر فارسی از شعر [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]]، منوچهری و محتشم کاشانی تأثیر پذیرفته است. شعر [[قمري، محمدتقي|قمری]] از زیبایی خاصی برخوردار است و به‎جز مرثیه و مدح، شامل محتوای عارفانه هم می‎باشد. او چنان در عشق خدا مغروق است که می‎گوید:

وی در اشعار خود سعی می‎کند تا تفسیری عارفانه از بعضی از سوره‎ها و آیات قرآنی ارائه دهد؛ چنان‎که در اول دیوان خود شرح شاعرانه سوره فاتحه را می‎آورد:

شعرهای در وصف بهار و طبیعت که نشانگر زیباشناسی فوق‎العاده شاعر می‎باشد، در میان اشعار [[قمري، محمدتقي|قمری]] زیاد به چشم می‎خورند:

اشعار [[قمري، محمدتقي|قمری]] مملو از کنایات، استعاره‎ها و تشبیهات کثیر و خوش‎طبع می‎باشد و ازاین‎رو وی خود را شاعری ماهر می‎داند. او هرچند به شعرای دیگر احترام می‎گذارد، ولی می‎گوید:  

وی سپس با آوردن اسامی شاعران بزرگ چون فردوسی، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، عنصری، نوائی، [[نظامی گنجوی|نظامی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و غیره از کار آنان عیب می‎گیرد<ref>ر.ک: همان</ref>.

# مقدمه و متن کتاب.

# سجادی، صالح، «ترک غزل (آنتولوژی غزل معاصر ترکی)»، «شعر»، بهار 1388، شماره 65 ‏(از صفحه 48 تا 56).

   

== وابسته‌ها ==

[[رده:کتاب‌شناسی]]

   

[[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]