فارابی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

ويژگى سبك نگارش فارابى ايجاز و صراحت آميخته به دقت آن است. وى همان گونه كه درباره تصوّرات و افكار خود ژرف مى‌انديشد، با بصيرت تمام، كلمات و تعابير را نيز برمى‌گزيند. بيانات موجز او، حاوى معانى عميقى است. به همين دليل است كه ماركس هورتن براى تبيين رساله كوچك «فصوص الحكمة» شرح و تفسير مفصلى به دست آورده است. بارى، فارابى داراى سبك خاصى است و كسى كه با آن آشنا باشد، قادر است آن را از سبك‌هاى ديگر باز شناسد. او از تكرار و به كار بردن حشو و زوائد اجتناب مى‌ورزد و اختصار و ايجاز را ترجيح مى‌دهد. ظاهراً فارابى طرفدار تعليم خفى esoteric تعليم به خواص) بود و عقيده داشت كه نبايد حكمت را در اختيار ناآشنا يا عوام‌الناس گذاشت و فلاسفه بايد افكار خود را در لفافى از تاريكى و رمز و ابهام بيان كنند. امروز نيز فهم معناى بعضى از كلمات حكمى فارابى كارآسانى نيست.

روش او نيز تقريباً عين سبك اوست. امور را تقسيم و بخش‌هاى به دست آمده را باز به بخش‌هاى كوچكترى تقسيم مى‌كند تا آنها را متمركز ساخته و طبقه‌بندى كند. در بعضى از رسالات، گويى تنها هدفش تقسيم و طبقه‌بندى كردن است. رساله او به نام «فيما ينبغى ان يقدم قبل تعلم الفلسفة» (آنچه بايد پيش از تعلّم فلسفه آموخته شود) به صورت فهرستى از مكاتب يونانى فلسفه و معانى عناوين و اسامى بنيادگذاران آنهاست. وى همّ خود را عمدتاًً در راه مطالعه غايات و سبك آثار [[ارسطو]] صرف كرد. طبقه‌بندى علوم وى در تاريخ انديشه اسلامى نخستين كوششى است كه دراين زمينه به عمل آمده است.