نماز با دست بسته یا باز: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR00778J1.jpg|بندانگشتی|نماز با دست بسته یا باز]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type='bookName'|نماز با دست بسته یا باز

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|ارسال و تکفیر

|-

|data-type='authors'|[[شیرازی، محمد حسین]] (مترجم)

[[طبسی، نجم‌ الدین]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|فارسی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏186‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ط‎‏2‎‏ن‎‏8

|موضوع  

|data-type='subject'|تکتف (نماز)

|ناشر  

|data-type='publisher'|دليل ما

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|قم - ایران

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1428 هـ.ق  

 

== معرفى اجمالى ==

 

 

«نماز با دست بسته يا باز (ارسال يا تكفير)» تأليف جناب استاد [[طبسی، نجم‌الدین|نجم‌الدين طبسى]] و ترجمه آقاى محمدحسین شيرازى است كه در موضوع عدم مشروعيت نماز با حالت دست بسته و بررسى دلايل شرعى اين مسئله نگاشته شده است.

 

نگارنده در پاسخ يكى از عالمان دينى ساكن آفريقا كه از وى خواسته بود مطالبى در باره تكتّف بنويسد، اين كتاب را نوشته و در آن از نظر روايى و فتوايى جوانب مختلف اين موضوع را بررسى نموده است.

در ادامه نگارنده به روايات متعددى از ائمه(عليهم‌السلام) مبنى بر نهى از تكتّف در حال نماز اشاره كرده و ابعاد مختلف اين مسئله را از نظر روايى بررسى و دلايل عدم جواز اين عمل را مطرح نموده است.

پس از ذكر روايات، ديدگاه فقهايى مانند [[شيخ مفيد]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]](علم الهدى)، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] را در مورد روايات منهيه از تكتّف بيان كرده و منشأ و ريشه اين عمل را بدعت گذاشتن عمر بن خطاب، خليفه دوم، دانسته و براى آن اصل و اساس شرعى قايل نمى‌شود.

تجزيه و تحليل فقهى سخنان برخى از فقهاى اهل سنت مانند: مالك بن نقل، قرطبى، ابوزكريا نووى، [[شوکانی، محمد|شوكانى]]، وهبه الزحيلى و روايات نقل شده در باره تكتّف از منابع روايى آنان و نقد و ارزيابى اين روايات از لحاظ سند و دلالت از مباحث بعدى كتاب است. نگارنده بسيارى از اين روايات را از نظر سندى داراى اشكال دانسته و از نظر دلالتى نيز بر اين روايات خدشه وارد كرده است. وى بيشتر اين روايات را رواياتى مرسل معرفى كرده و وجود برخى از راويان در اين احاديث را موجب ضعف آنها دانسته است.