منهج نقد المتن في تصحيح الروايات و تضعيفها
| منهج نقد المتن في تصحيح الروايات و تضعيفها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مطر، علی حسن (نويسنده) |
| ناشر | دار البحار |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 2009م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 9953-75-439-x |
| موضوع | حدیث - علم الدرایه - احادیث خاص (عرض حدیث) - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 8م6م 109 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منهج نقد المتن في تصحيح الروايات و تضعيفها، نوشته پژوهشگر اصولی و حدیث‌شناس عراقی، سید على حسن مطر هاشمى موسوى (متولد 1322ش)، روش حدیث‌شناسی و تحلیل محتوای روایات را بر اساس 2 قاعده عقلایی و شرعی تبیین می‌کند و تفاوت اساسی این روش را با روش رایج (نقد سندی) نشان می‌دهد. کتاب دیگر نویسنده، إثبات صدور الحديث بين منهجي نقد السند و نقد المتن، مکمل اثر حاضر و پژوهشی مقایسه‌ای است.
هدف و روش
نویسنده، با تأکید بر تمایز روش نقد متنی از روش نقد سندی، افزوده است: در این اثر، شاخص اساسی تفکیک این دو روش را از یکدیگر با نظر به مبانی و نتایج بیان کرده‌ام. او توجه به روش نقد متن را ضروری دانسته است[۱].
ساختار و محتوا
کتاب حاضر، از 2 بخش به‌ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- قاعده عقلایی نقد متون روایات (4 مورد).
- قاعده شرعی نقد متون روایات (5 مرحله).
نمونه مطالب
نقد روایاتی که صدورشان قطعی نیست و عرضه کردن آن بر قاعده عقلایی، ما را در چند مورد به یقین می‌رساند که مضمون آن از معصوم(ع) صادر نشده است:
- اگر محتوایش با ضروریات اعتقادی یا فقهی دین (مانند توحید، نبوت، وجوب نماز و روزه و حرمت ربا و شراب‌خواری) منافات داشته باشد.
- اگر مضمونش برخلاف قطعیات تاریخی باشد.
- اگر پیامش مخالف واقعیات تکوینی و قوانین علمی و بدیهیات عقلی باشد.
- اگر درون‌مایه‌اش برخلاف یقینیات حسی و تجربی و طبیعت اشیاء باشد[۲].
روش نقد متن، شیوه‌ای مستقلّ از روش نقد سند است و ریشه‌ها و نتیجه‌های دیگری دارد و امتیاز اساسی این روش در این است که روش اثبات علمی است و قاعده عقلایی نقد متون روایات، پژوهشگر را به این علم می‌رساند که «هر روایتی که منافات با این قاعده دارد، از معصوم صادر نشده است»؛ هرچند به این علم نمی‌رساند که مضامین روایاتی که منافاتی با آن قاعده ندارد، از معصوم صادر شده است. اما قاعده شرعی نقد متون روایات، ما را در هر دو جهت موافقت و مخالفت به علم می‌ساند. پس پذیرش یا عدم پذیرش روایات در این روش، بر اساس علم به صدور از معصوم یا عدم علم به صدور از او، بنا شده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
كلمة الباحث و متن کتاب.