شیرازی، سید عبدالله
سید عبدالله شیرازى (1309-1363ش)، فقیه، مجتهد، از نوادگان امامزاده احمد بن موسی معروف به شاه چراغ(ع)، مخالف سیاستهای رضاخان، در واقعه مسجد گوهرشاد مشهد نقش داشت و بعد از آن واقعه دستگیر و به تهران اعزام شد، از حامیان جمهوری اسلامی
| نام | شیرازی، سید عبدالله |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آیت‌الله شیرازی
موسوی شیرازی، سید عبدالله |
| نام پدر | سید محمد طاهر |
| متولد | 1271 ش یا 1892 م |
| محل تولد | دزفول |
| رحلت | 1363ش یا 1405 ق یا 1984 م |
| اساتید |
حاج سید ابوالحسن اصفهانى؛ |
| برخی آثار | عمدة الوسائل فی الحاشیة علی الرسائل |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02595AUTHORCODE |
ولادت
در 13 شعبان 1309ق برابر با 3 اسفند 1271ش، در بیت علم و فضیلت متولد شد پدرش مرحوم آیت‌الله سید محمد طاهر، فرزند مرحوم آیت‌الله حاج سید محمد على و مادرش علویه‌اى از خاندان قاضى حسین دزفولى بود.
تحصیلات
وى، دروس مقدمات را در زادگاهش آموخت، سپس در سال 1333ق، براى تحصیل علوم دینى به نجف اشرف رفته و پس از 13 سال اقامت و استفاده از محاضر درسى، در سال 1345ق، به شیراز بازمى‌گردد و مبارزات خود را آغاز مى‌کند، سپس به قم عزیمت کرده و به سفارش حضرت آیت‌الله حائرى یزدى، به مشهد عزیمت مى‌کند و پس از بازگشت دوباره به نجف اشرف و تدریس در آن‌جا، باز به مشهد بازمى‌گردد و فعالیت‌های علمى خود را آغاز مى‌کند.
اساتید
سطح
- سید محمدباقر آیت‌اللهى؛
- آیت‌الله ثامنى؛
- آیت‌الله ابوالوردى؛
- میرزا محمد صادق مجتهد.
دروس خارج
در جریان کشف حجاب، ایشان، به مشهد آمد و با آیت‌الله حاج آقا حسین قمى و علماى اعلام مشهد دیدار نمود و پس از رحل اقامت افکندن در مشهد، در شوراى آنها که در منزل آیت‌الله سید یونس اردبیلى دایر مى‌شد، شرکت مى‌جست و پس از کشتار فجیع گوهرشاد و بازداشت علما، ایشان نیز دستگیر و به تهران اعزام شد. وى، پس از پنج ماه آزاد شد و در فروردین ماه سال 1315 وارد نجف گردید.
آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانى، در سال 1323ش، طى یادداشتى ایشان را به‌عنوان شخصى شایسته مرجعیت معرفى نمود و از مردم خواست که در امور دینى به وى رجوع نمایند و رساله عملیه وى، تحت عنوان «انیس المقلدین»، انتشار یافت.آیت‌الله شیرازى، در جریان نهضت ملى، از اقدامات سیاسى آیت‌الله سید ابوالقاسم کاشانى حمایت کرد و در جریان لایحه انجمن‌هاى ایالتى و ولایتى سال 1341 و 15 خرداد 42 به دفاع از حریم دین و روحانیت و امام خمینى(قدس‌سره) برخاست، تا اینکه با اعمال فشار حزب بعث عراق، این کشور را ترک گفت و روز 10 آذر 1354 به ایران آمد و پس از سفر به قم و شیراز، وارد مشهد شد و به تدریس طلاب و ارشاد مردم پرداخت و درجریان انقلاب اسلامى سال 1357 زمام امور خراسان را به عهده گرفت.
در طول مدتى که آیت‌الله شیرازى در قید حیات بود، خدمات زیادى را نسبت به طلاب علوم دینى و هم‌چنین مردم انجام داد.
وى، مدارس علمیه، حسینیه و مساجد زیادى را در شهرهاى نجف اشرف، مشهد و کوفه تأسیس کرد. ایشان، بیش از 200 واحد مسکونى را در شهرهاى طبس، فیض‌آباد قائنات، شیروان، خوزستان و کرمان احداث و یا بازسازى کرد که از جمله اقدامات مؤثر و پرفایده ایشان در طول مدت عمر خود بود.
وفات
سرانجام آن فقید عالى‌مقام و مرجع عالى‌قدر در شام‌گاه سال 1405ق، مصادف با 5 مهرماه 1363، دار فانى را لبیک گفت و دیدار معبودش را با جان و دل پذیرا شد و در حرم على بن موسى الرضا(ع) دفن گردید.
آثار
- عمدة الوسائل فى الحاشية على الرسائل؛
- كتاب القضاء؛
- الدرر المبيض فى منجزات المريض؛
- ازاحة الشبهات فى الشك فى الركعات؛
- رفع الحاجب فى الاجرة على الواجب؛
- ازاحة الشبهة فى حكم الآفاق المتحدة و المختلفة؛
- التحفة الكاظمية فى قتل الحيوانات بالآلات الكهربائية؛
- الرسالة الرجبية؛
- الرسالة الربيعية فى تصحيح النيابة العبادية؛
- المسئلة الرجوعية فى حكم المطلقة الرجعية؛
- الحاشية على العروة الوثقى؛
- الاحتجاجات العشرة؛
- الامامة و الشيعة؛
- پوشش زن از ديدگاه اسلام؛
- امام و امامت از ديدگاه اسلام؛
- مناظرات دهگانه با علماى اهل سنت؛
- ذخيرة الصالحين؛
- توضيح المسائل؛
- مناسك حج؛
- انيس المقلدين.