زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر حسن انوری
زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر حسن انوری با مقدمه توفیق هاشمپور سبحانی؛ این کتاب علاوه بر زندگینامۀ خودنوشت دکتر حسن انوری، شامل مقالاتی دربارۀ خدمات علمی و فرهنگی ایشان و همچنین سه مقاله از خود وی در حوزۀ ادبیات فارسی میباشد.
| زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر حسن انوری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | انجمن آثار و مفاخر فرهنگي (تهیه و تنظیم) هاشمپور سبحانی، توفیق (مقدمهنویس) |
| ناشر | انجمن آثار و مفاخر فرهنگی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1393 |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-964-528-245-3 |
| موضوع | سرگذشتنامه - مجموعهها انوري، حسن، 1312 - -- سرگذشتنامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ش.126 ف28 م3 / 203 CT |
ساختار
این کتاب شامل زندگینامه خودنوشت و مجموعهای از مقالات در بخشهای مختلف میباشد.
گزارش کتاب
کتاب «زندگینامه و خدمات علمی و فرهنگی دکتر حسن انوری» به ویراستاری امید قنبری، مجموعهای است که به بررسی زندگی و خدمات علمی دکتر حسن انوری، ادیب و فرهنگنویس برجسته ایرانی میپردازد. این کتاب توسط انجمن آثار و مفاخر فرهنگی منتشر شده و شامل مقالات متعددی از چهرههای علمی و فرهنگی کشور است.
در پیشگفتار کتاب، دکتر توفیق سبحانی به ویژگیهای اخلاقی دکتر انوری از جمله کمگویی، گزیدهگویی و مبادی آداب بودن وی اشاره کرده و مینویسد این ویژگی را در کمتر ادیبی میتوان سراغ گرفت. دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی نیز از دکتر حسن انوری با عنوان «فرزند خلف دهخدا و معین» یاد کرده و تأکید نموده که وی دانش و تجربههای کسب شده در دوران همکاری با لغتنامه دهخدا را در تألیف فرهنگ سخن و دیگر آثار فرهنگنویسی به کار بسته است.
حسن انوری در سال 1312 در تکاب متولد شد. دوران تحصیل ابتدایی را با سختیهای بسیار در زادگاهش گذراند و در زمان تحصیل در کلاس ششم به دلیل بیماری پدر مجبور به ترک تحصیل موقت شد. وی آموزش زبان عربی را نزد حسن نوعی آغاز کرد و سپس نزد روحانیون محلی ادامه داد. در سال 1330 به پیشنهاد حسن نوعی به تدریس در مدرسه پرداخت و دورۀ دبیرستان را به صورت متفرقه گذراند.
سال 1344 نقطه عطفی در زندگی دکتر انوری بود؛ هم در فوق لیسانس دانشگاه تهران پذیرفته شد و هم نخستین فرزندش به دنیا آمد. از همدورهایهای وی در دانشگاه میتوان به محمدرضا شفیعی کدکنی، علی رواقی، جلیل تجلیل و شمس شریکامین اشاره کرد. استادان وی نیز شامل چهرههای برجستهای چون بدیعالزمان فروزانفر، محمد معین، جلالالدین همایی، ذبیحالله صفا و پرویز ناتل خانلری بودند.
دکتر انوری در سالهای 1348 و 1349 به تألیف کتابهای درسی فارسی برای مقاطع ابتدایی پرداخت و اصولی همچون میهندوستی، اخلاقیات و آشنایی با فرهنگ و ادب ایران را در نگارش این کتابها مدنظر قرار داد. پس از انقلاب نیز آثاری مانند «داستان رستم و اسفندیار در شاهنامه» و «غمنامۀ رستم و سهراب» را با همکاری دکتر شعار منتشر کرد.
مهمترین اثر دکتر انوری، تألیف «فرشد سخن» است که از سال 1373 آغاز و در سال 1381 به پایان رسید. داریوش آشوری در تحلیلی از این اثر مینویسد: «نخستین امتیاز بزرگ فرهنگ سخن نسبت به فرهنگهای کلان پیشین، برخورداری نسبی آن از روش است. در این اثر پرحجم هشت جلدی کوشیدهاند به تمامیت آن به عنوان یک کار به همپیوسته بنگرند».
در مقالهای از خود دکتر انوری با عنوان «دشواریهای فرهنگنویسی در زبان فارسی» آمده است: «فرهنگنویس اگر بخواهد فرهنگی از روی فرهنگهای دیگر بنویسد کار چندان دشواری پیش رو ندارد، اما اگر بخواهد فرهنگ را از متن زبان استخراج کند با دشواریهای فراوانی روبهرو میشود». وی در این مقاله بر ضرورت ایجاد بانک واژگان زبان فارسی توسط نهادهای دولتی تأکید میکند.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات