رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم

    از ویکی‌نور
    رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم
    رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم
    پدیدآوراننجم‌الدین کبری، احمد بن عمر (نویسنده)

    خاصي، موفق بن محمد (مترجم)

    هاشم‌پور سبحانی، توفیق (محقق)
    عنوان‌های دیگرالي الهائم الخائف من لومه لائم. فارسي - عربي
    ناشرکيهان
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1364ش.
    چاپچاپ يکم
    موضوعآداب طريقت - متون قدیمی تا قرن 14

    عرفان - متون قدیمی تا قرن 14

    کبرويه

    نجم الدين کبري، احمد بن عمر، 540 - 618؟ق. - سرگذشت‌نامه
    زبانفارسی - عربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏ن‎‏3‎‏ ‎‏الف‎‏70‎‏4‎‏1‎‏ / 292/71 BP

    رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم نوشته احمد بن عمر بن محمد خیوقی صوفی معروف به نجم‌الدین کبری (618-540ق) از بزرگان تصوف در سده‌های ششم و هفتم هجری است. این کتاب در شیوه طریقت صوفیه در ده شرط به رشته تحریر درآمده است. ترجمه کتاب به قلم موفق بن مجد الخاصی و تصحیح و توضیحات به قلم توفیق سبحانی است.

    این رساله از رسالات مشهور نجم‌الدین کبری است. چنانکه درباره آن نوشته‌اند که: تا کنون چنین رساله‌ای در طریقت تدوین نشده است. مرحوم سعید نفیسی «رسالة الهائم» و «لومة اللائم» را دو رساله جداگانه معرفی کرده است. رساله به زبان عربی است؛.[۱]‏ موفق بن مجد الخاصی –شاگرد و مرید خاص شیخ- بعدها در خراسان رساله عربی را جزء به جزء و جمله به جمله به فارسی بازگردانده است، تا اگر ترجمه شیخ، شبیه رساله عربی بوده، ترجمه عربی موفق بن مجد عین همان رساله باشد.[۲]

    ترجمه رساله، تقریباً دو و نیم برابر متن عربی آن است؛ چرا که مترجم جهت تبرک، اصل آیات کلام الهی و سخنان پیامبر(ص) را در متن آورده و سپس ترجمه کرده است. علاوه بر آن سه حکایت مناسب (دو حکایت در فصل پنجم و حکایتی دیگر در فصل هشتم) بر کتاب افزوده و مقدمه‌ای در یک ورق‌ونیم در ابتدای کتاب علاوه کرده است. اما تنها به علل یاد شده بر حجم ترجمه افزوده نشده است، بلکه مترجم گاهی عنان قلم را رها کرده و به ترجمه خیلی آزاد پرداخته است. فصل نهم در این مورد نمونه خوبی است. گاه مترجم جملات معترضه‌گونه‌ای درون متن آورده است. حتی گاهی عین عبارات را ذکر کرده سپس به ترجمه آن پرداخته است.[۳]

    متن رساله پس از مقدمه‌ای چند صفحه‌ای با این عبارت آغاز شده است: «پس ای مرید صادق و طالب مخلص، نخست بشوی ظاهر و باطن که هر که به نجاست ملوث باشد، خدمت حضرت ملوک را نشاید و طهارت ظاهر و باطن تو تمام نشود مگر به ده شرط: الاول دوام الطهارة و...».[۴]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، صفحه هجده
    2. ر.ک: همان، صفحه بیست و بیست‌ویک
    3. ر.ک: همان، صفحه بیست و هفت
    4. ر.ک: متن کتاب، ص12-11

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها