رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش فارس بین دو انقلاب
| رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش فارس بین دو انقلاب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دخت تدین، پروین (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات امید ایرانیان |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۰ش |
| شابک | 9-33-8978-964-978 |
| موضوع | وزيران - ايران - سرگذشتنامه ايران. وزارت آموزش و پرورش - آموزش و پرورش - ايران - تاريخ - قرن 14 - وزيران - ايران - قرن 14 |
| کد کنگره | |
رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش فارس بین دو انقلاب تألیف پروین دخت تدین؛ این مجموعه سخن از عملکرد افرادی است که از انقلاب مشروطیت تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران به مدت هفتاد سال (1287-1357) سکاندار تعلیم و تربیت نوباوگان استان فارس بوده‌اند و حال عملکرد آن‌ها با فاصله‌ای نسبتا طولانی زیر ذره بین قرار می‌گیرد.
گزارش کتاب
سخن از جماعتی است که روز و روزگاری، شمع دل افروز جامعۀ ما بودند و زدایندۀ پرده‌های ظلمت و ضلالت و جهالت، در نقش رؤسای معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش در فارس. سرزمینی موصوف به «مکتب شیراز» که زادگاه دو ستارۀ درخشان در آسمان ادب جهانی بودند؛ شیخ سعدی و خواجه حافظ. و شهرت به «دارالعلم» و «برج اولیاء» داشت با ویژگی‌هایطبیعی، همچون: لطافت هوا و طراوت فضا و آب‌های گوارا و باغ‌های مصفا و مردمی صاحبدل و صاحبنظر، همچون مؤلفان «فارسنامۀ ناصری» و«آثار العجم» و...
هم اکنون در ادامۀ آن مسیر خطیر و شریف، کارنامۀ پرمایۀ متجاوز از سی نفر رجال معارف و ادب و فرهنگ آن سرزمین مقدس تاریخی را میان دو انقلاب مشروطیت واسلامی به برکت فکر و اندیشه و قلم نویسنده «والیان و استانداران فارس بین دو انقلاب...» در پیش رو داریم که از ذخایر خواندنی و ماندنی ماست، که یاد و یادآوری است از خوبان زمانه و ذخایر هفتاد ساله از «1287 تا 1357 شمسی».
این مجموعه سخن از عملکرد افرادی است که از انقلاب مشروطیت تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران به مدت هفتاد سال (1287-1357) سکاندار تعلیم و تربیت نوباوگان استان فارس بوده‌اند و حال عملکرد آن‌ها با فاصله‌ای نسبتا طولانی زیر ذره بین قرار می‌گیرد. از آنجا که هر فرهنگ غنی و ریشه داری دارای جوهره حیاتی است که از دورانی به دورانی دیگر و از نسلی به نسل جدید منتقل می‌شود و جوهرۀ حیاتی موجود در هر فرهنگ ممکن است دارای حشو و زوائدی باشد که متناسب با دنیای امروز نباشد، لازم است با مقتضیات زمان همراه شده و پالایش یابد. چه به کمک همین فرهنگ پالایش یافته است که می‌توان زمان گذشته را به زمان حال پیوند داد و از گذشته عبرت گرفت. تعلیم و تربیت نیز به عنوان یکی از پایه‌های اساسی فرهنگ هر کشور از این امر مستثنی نیست. [۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران