جامعهشناسی غزل فارسی
جامعهشناسی غزل فارسی تألیف فرهاد طهماسبی (متولد 1325ش) پژوهشگر و نویسنده؛ نویسنده در این کتاب کوشیده است تا حد امکان راهی برای پیوند میان جامعهشناسی و غزل فارسی بیابد. او در پی آن بوده است که به مدد رویکردهای نظری لوکاچ، گلدمن و کوهلر به ترکیبی نظری دست یابد. جامعهشناسی ادبیات موضوعی جدید و بینارشتهای در ادبیات جهان است که پژوهشگر میکوشد روابط پیدا و پنهان میان آثار ادبی را با مسائل اجتماعی و فرهنگی بیابد.
| جامعهشناسی غزل فارسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طهماسبی، فرهاد (نویسنده) |
| ناشر | شرکت انتشارات علمی و فرهنگی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1395 |
| چاپ | اول |
| شابک | 6ـ831ـ121ـ600ـ978 |
| موضوع | غزل فارسی -- ايران -- تاريخ و نقد
غزل فارسی -- ايران -- قرن 14 -- تاريخ و نقد شعر فارسی - قرن 14 - تاريخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 2ج9ط / 3628 PIR |
ساختار
این کتاب در هشت بخش اصلی و 553 صفحه به همراه 24 صفحه مقدمه تنظیم شده است.
گزارش کتاب
کتاب «جامعهشناسی غزل فارسی» به بررسی رابطه بین غزل فارسی و تحولات اجتماعی میپردازد. نویسنده با استفاده از رویکردهای نظری لوکاچ، گلدمن و کوهلر، ترکیبی نظری ارائه داده است. جامعهشناسی ادبیات در این اثر نه تنها به عنوان بازتاب محض واقعیتهای اجتماعی، بلکه به عنوان بیان تخیل واقعیتهای اجتماعی با پیوندی دیالکتیکی در نظر گرفته شده است.
کتاب با دیباچه و مقدمه آغاز میشود.
بخش اول به مقدمات اختصاص دارد و شامل سه فصل است: فصل اول به کلیات و تعاریف میپردازد، فصل دوم اوضاع جغرافیایی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ایران را بررسی میکند، و فصل سوم جهاننگری عام انسان ایرانی و گفتمانهای ناشی از آن را تحلیل مینماید.
بخشهای بعدی کتاب به ترتیب به بررسی جامعهشناسی غزل در سبکهای مختلف میپردازند:
- سبک خراسانی (رودکی و فرخی سیستانی)
- سبک آذربایجانی
- سبک عراقی (مولوی، سعدی و حافظ)
- مکتب وقوع (بابافغانی شیرازی و وحشی بافقی)
- سبک هندی (طالب آملی و صائب تبریزی)
- دوره قاجار (یغمای جندقی و فروغی بسطامی)
- دوره معاصر (میرزاده عشقی، عارف قزوینی، شهریار، سایه، سیمین بهبهانی و حسین منزوی)
روش تحقیق در این کتاب تحلیلی-توصیفی است که بر مبنای ترکیب آرای لوکاچ، گلدمن و کوهلر انجام گرفته است. نویسنده با تحلیل نمونههای مختلف شعری در ذیل گفتمانهای گوناگون، پیوند دیالکتیکی بین جهاننگری و گفتمانهای شاعرانه را نشان داده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات