بهجة المباهج في تلخيص مباهج المهج في مناهج الحجج
| بهجة المباهج فی تلخیص مباهج المهج فی مناهج الحجج (در فضائل و مناقب معصومین(ص)) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بیهقی نیشابوری کیدری، محمد بن حسین (نويسنده)
شیعی سبزواری، حسن بن حسین (خلاصه کننده) زمانی قورتانی، فاطمه (مصحح) بیگ‌باباپور، یوسف (ناظر) |
| عنوان‌های دیگر | مباهج المهج فی مناهج الحجج. تلخیص |
| ناشر | منشور سمیر |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1397ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-467-176-7 |
| موضوع | پیامبران - معجزات - ائمه اثناعشر - معجزات - ائمه اثناعشر - فضایل |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 9ب9ش 200/6 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بهجة المباهج في تلخيص مباهج المهج في مناهج الحجج (در فضایل و مناقب معصومین(ص))، اثر حسن بن حسین شیعی سبزواری (متوفی 795ق)، تلخیص و بازنویسی اثر مفصل‌تری به نام «مباهج المحج في مناهج الحجج» از ابوالحسن محمد بن حسین بن تاج‌الدین حسن بن زین‌الدین محمد بن حسین بن ابی‌المحامد بیهقی نیشابوری، معروف به قطب‌الدین کیدری (زنده در 576ق) است که با تصحیح فاطمه زمانی قورتانی و زیر نظر یوسف بیگ‌باباپور، منتشر شده است.
موضوع اصلی «مباهج المهج في مناهج الحجج»، سیره پیامبر(ص) و امامان(ع)، یا به‌عبارت‌دیگر، در معجزات و فضایل پیامبر(ص) و امامان(ع) است. این کتاب، متنی است فارسی و یکی از متون معروف در خصوص مناقب و معجزات پیامبر(ص) و نیز روایت‌هایی در خصوص حضرت علی(ع) و سایر امامان شیعه(ع) است[۱].
اثر حاضر نیز کتابی است مفصل در زمینه معجزات پیامبر(ص) و مناقب امامان(ع) که تلخیصی است از «مباهج المهج»[۲]. برخلاف عقیده بسیاری از نویسندگان که گفته‌اند این کتاب، ترجمه‌ای است از «مباهج المهج»، باید گفت این کتاب، تلخیصی است از آن کتاب و نه ترجمه آن؛ زیرا «مباهج المهج» به فارسی است نه عربی. خود حسن سبزواری شیعی نیز در مقدمه کتاب، صراحتا به خلاصه بودن کتابش اشاره می‌کند، نه به ترجمه بودن آن[۳].
البته گفتنی است حسن سبزواری مطالبی نیز از منابع و روایت‌های مختلف به روایت‌های قطب‌الدین کیدری افزوده است و این‌گونه نیست که صرفا خلاصه‌ای از آن باشد. حتی با مقایسه ظاهری دست‌نویس‌ها به نظر می‌رسد دست‌نویس‌های «بهجة المباهج»، حجم بیشتری نسبت به دست‌نویس «مباهج المهج» دارد[۴].
برخلاف قول برخی محققان، در هیچ جای کتاب، نامی از نظام‌الدین یحیی کرابی نیست. بنابراین دانسته نیست چرا برخی گفته‌اند این کتاب به خواهش و حتی به نام او، تألیف شده است[۵].
این کتاب نیز به‌مانند «مباهج المهج» به چند فصل تقسیم شده و هر فصل نیز از چندین «روایت» و «معجزه» تشکیل یافته است؛ یعنی در ابتدای هر روایت، عباراتی چون «روایت است که»، «روایتی دیگر از...»، «روایت کرده‌اند ثقات»، «معجزه دیگر»، «معجزة الاخری»، «نشانه دیگر»، «راوی چنین گفت» و... ذکر شده است[۶].
مصحح در مقدمه مفصلی که به ابتدای کتاب افزوده، به تعریف مفصل هر دو اثر و نویسنده آنها، پرداخته است[۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.